Knipogen in de zon, een puik terrasje, een goudgele rakker en strakke meiden zitten stralend mooi te zijn. Wat kan het leven mooi zijn.
Nee dus. Er ontbrak wat die morgen in juli. Heel juli ontbreekt er wat. In het sportkatern van mijn krant ging het over kunstzwemmen, zeilen, kaatsen in Wolvega en golfen in Dubai. Gaap! Waar is het voetbal???? Ik wil over voetbal lezen!
Fascinerende wedstrijdverslagen, boeiende achtergrondverhalen en onthullende diepte-interviews. En dan heb ik het niet over de dolgedraaide profvoetbalwereld, maar over mijn eigen favoriete amateurcluppies. Wanneer zijn de eerste oefenwedstrijden? Wanneer worden de bordjes “Niet betreden. Pas ingezaaid” weggehaald? Wanneer zie ik mijn club met de nieuwe aanwinsten en de jochies die voor het eerst met het eerste mee mogen doen? Wegsoezend zie ik mezelf met een pils in de hand weer oeverloos bomen met mijn vaste voetbalmaten. Alle clichés worden weer uit de kast gehaald; ze hebben te lang op de plank gelegen. “Het linkerrijtje moet mogelijk zijn”,”We gaan minimaal voor een periodetitel”, “Met dit team moeten we een eind kunnen komen”. We knikken elkaar toe. Wat hebben we dit gemist zeg. Het kon wel eens een latertje worden. Moeder de vrouw krijgt geen heldere vent thuis. Hoofdschuddend zal ze me opwachten. “Was het leuk? Hebben ze gewonnen?”. Wat kan mij dat nou schelen? Het seizoen is weer begonnen. “Jij nog eentje?” Ik schiet wakker uit een fraaie dagdroom. “Vooruit, de laatste dan” terug op aarde besef ik dat het pas half juli is……. Zucht
Herman Hanepen
