Vorig seizoen werd hij kampioen met UNIO en promoveerde naar de tweede klasse. Daarin staat zijn ploeg nu op de tiende plaats met tien punten uit tien duels. Rob van den Wijngaard is toe aan een nieuwe uitdaging. Zal hij terugkeren in de Leidse regio?
De geboren Leidenaar is werkzaam als Manager Financial Shared Service Centre aan de Leidse Universiteit. En de uren dat hij daar niet is, gaat zijn tijd uit naar het gezin en UNIO. De club uit Oudewater en hij gaan na dit seizoen uit elkaar. Niet uit onvrede, maar Van Den Wijngaard is toe aan een volgende stap. Hoe gaat het met de trainer die bekend is in de meeste Leidse (e.o.) kringen?
Eerst maar eens terug in de tijd en wat vragen voorleggen aan de vrijwel altijd goed geluimde inwoner van Hazerswoude.
Waar is jouw trainersloopbaan begonnen en welke stappen heb je vervolgens gemaakt?
,,Ik speelde in het eerste van Lugdunum en op een zeker moment werd mij gevraagd of ik iets met de jeugd wilde gaan doen. Diezelfde vraag werd ook gesteld aan Ronald Rosdorff, de huidige trainer van SJZ dus. We kenden elkaar nauwelijks, maar dat veranderde snel. Onze samenwerking verliep goed en hij werd een trainer en zelfs getuige op mijn bruiloft. In die tijd kregen we een TC3-cursus aangeboden, met een waarde in die tijd van 1000 gulden. Dat was nog al wat. Binnen drie jaar tilden we alle jeugd van Lugdunum naar de hoofdklasse. Een fantastische periode. Toen kwam echter een breekpunt en moest ik een keuze gaan maken. Als ik door zou willen op het trainersvlak, moest ik afscheid nemen van mijn oude liefde. Rosdorff werd trainer bij VCL en ik kreeg een volgende kans bij SJC op mijn zesentwintigste. Daar heb ik vier jaar heb gewerkt met de landelijke A-jeugd. Toen ik 28 was voelde ik de kriebels opkomen voor de senioren. Mijn planning was om daar twee jaar later aan te beginnen. Bij FC Lisse kreeg ik die kans en daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor. Daar kreeg ik de kans om mij verder te profileren. Een zeer belangrijke move in mijn trainersloopbaan.”
Nu werd het echt menens voor je en ondertussen ben je twaalf jaar hoofdtrainer.
,,Het was ook een omschakeling naar de senioren. Als ik nog denk aan de sollicitatieprocedure bij Lisse, dat was me wat. Ik kwam tegenover een commissie te zitten van een man of veertien, allemaal getooid met een stropdas. Het betrof een delegatie van de zaterdag-en zondagtak en van de jeugdcommissie. Toen mocht ik daar mijn verhaal vertellen, waarom ik solliciteerde. Afijn, kennelijk was het een aardig verhaal want ik werd aangenomen. De zondagtak werd toen nog niet heel erg serieus genomen, maar we pakten wel in drie jaar een periodetitel. Lisse zondag telde daarna ook meer mee. Na drie jaar was ik toe aan de volgende opdracht en dat werd VEP uit Woerden. Gelukkig kwam VEP toen uit in dezelfde klasse als Woerden zelf. Potjes om als trainer van te genieten, met een man of 2000 op de tribunes. Afijn, in de Veen weten ze bijvoorbeeld wat dat is. Echt heel Woerden liep uit voor die duels. Drie van de vier wedstrijden wonnen we in die twee jaar en eenmaal werd het gelijk. Dan sta je er als trainer meteen gekleurd op. In die tijd kon ik veel aan PR doen, want er was veel aandacht van de media. Mijn kop stond regelmatig in de kranten. Uiteindelijk wilde ik nog een jaar door eigenlijk, maar ik besloot anders. Puur omdat er een verschil zat in de ambitiesfeer.”
Vervolgens kwam je weer meer deze kant op. Hoe wil je die periode omschrijven?
,,Mijn omgeving vond het nogal verrassend dat ik bij Alphia uitkwam. Ze vroegen zich af of mijn profiel wel paste bij deze club. Ik kan uiteindelijk stellen dat het een grote uitdaging werd en ik heb er veel voldoening uitgehaald. Veel leuke mensen ontmoet, maar het waren tegelijkertijd ook moeilijke jaren. Alphia had niet de meest makkelijke selectie en de samenstelling van de groep was nogal uiteenlopend. Ik heb daar veel aan people management moeten doen. Alphia bereikte telkens de top vier en pakte steevast een periodetitel. Helaas bleef de slagroom op de taart achterwege. Een vijfde jaar zag ik niet meer zitten, omdat ik de touwtjes graag zelf in handen blijf houden. Nu ben ik dus aan mijn derde seizoen bezig in Oudewater bij UNIO. De titel van vorig jaar was natuurlijk een prachtig moment in mijn trainersloopbaan.”
Al met al zeer aardige successen. Een nieuwe club zal er zeker komen gezien datgene wat je bereikt hebt. Maar welke kant denk je op?
,,Echte voorkeuren heb ik niet. Ik zal als ik ergens mijn zinnen op wil zetten een sollicitatiebrief schrijven. In elk geval moet er iets te halen zijn. De club moet ambitie uitstralen en/of er moet iets te bouwen zijn. Dat past bij mijn profiel. Ik sluit in elk geval weinig uit. Rotterdam? Kan. Den Haag? Een enkele club wellicht. Leiden, de Bollenstreek? Waarom niet?
Het woord profiel is gevallen. Hoe zou je deze willen omschrijven?
,,Naast de al genoemde punten die ik zoek bij een club ben ik een trainer die zijn ziel en zaligheid geeft aan een club. Ik wil nul procent van een passant vertonen. Ook wil ik de mogelijkheid hebben om impopulaire maatregelen te treffen, maar wel bezien vanuit een sociaal aspect.”
Met welk type trainer heb jij niets op?
,,Feitelijk bemoei ik mij niet met andere collega’s. Over het algemeen heb ik een prima contact met trainers en diverse collega’s volg ik op de voet vanuit het verleden. Mannen als Rosdorff, Pieter van Zoest en zo zijn er nogal wat. Sterker nog; na onze wedstrijden sturen Ronald en ik elkaar meteen de uitslag door via sms. Nee, niet liegen. Hij is de tweede, eerst mijn vrouw natuurlijk.
Trainers met onbeschoft gedrag of een grote muil, daar kan ik weinig mee. Soms nemen ze niet eens de moeite om je voorafgaand aan de wedstrijd even een hand te geven of zelfs te ontvangen. Onbegrijpelijk, dat hoort er simpelweg bij.”
Het is dus nog onduidelijk welke kant je op gaat en er is nog niets concreets. Maar is er een club waar je dolgraag zou willen werken. Misschien niet eens volgend seizoen, maar in een later stadium wellicht?
,,Vijftien jaar geleden heb ik al geroepen dat ik Quick Boys heel graag onder mijn hoede zou krijgen. Die entourage daar. Geweldig. Dat is eigenlijk ontstaan toen het daar een zooitje was en Arjen van der Werf als interim-coach de zaak op orde moest brengen. Met Quick Boys greep hij toen de titel. Een prachtverhaal wat mij betreft, zeker omdat ze een aantal keren er net naast hadden gegrepen. Op zaterdag kijk ik ook altijd heel snel naar de uitslag van Quick Boys. Vanzelfsprekend volg ik ook de topklasse en clubs als GHC, RCL en de clubs waar trainers zitten die ik goed ken. Maar goed; ik heb nu nog niet de papieren voor Quick Boys. En wie zal zeggen dat ze ooit komen? Maar goed, als je het mij vraagt…dan dus Quick Boys.”
Je bent dus overduidelijk ambitieus genoeg. Heel benieuwd waar je gaat uitkomen volgend seizoen. Voor nu heel veel succes nog bij UNIO en bedankt voor je (bekende) openhartigheid.
,,Heel graag gedaan. Prima initiatief trouwens om de eerste tot en met de vierde klasse meer aandacht te geven. Clubs hebben dat nodig.”
