donderdag, maart 28, 2024
Home3e Divisie, hoofdklasse en eerste klasseFC RijnvogelsFrenk van der Kleij: examens, mud aardappelen en realisme

Frenk van der Kleij: examens, mud aardappelen en realisme

-

interview167x60Na de nederlaag tegen RCL van eind oktober viel voor trainer Frenk van der Kleij het doek. FC Rijnvogels besloot de oefenmeester op non-actief te zetten, na de aanhoudende reeks van povere resultaten. Deze week sprak onze redactie met Van der Kleij, die ongeveer anderhalf jaar werkzaam was op de Kooltuin.

Hoe gaat het met je inmiddels?

 ,,Het gaat goed met mij. Ik heb ook niet in de put gezeten na de genomen beslissing, omdat ik realistisch genoeg ben. In mijn beleving heb ik er alles aan gedaan om de club te helpen en de gestelde doelstellingen te behalen.”

 Wat is het voornaamste gevoel dat bij jou overheerst na de breuk?

 ,,Het is voor mij heel vervelend dat ik de klus niet heb mogen afmaken. Na er goed over nagedacht te hebben weet ik ook wel waar de schoen heeft gewrongen. Vanaf dag 1 heb ik gemerkt dat het onrustig was op de club. De club is al wat jaartjes bezig om de hoofdklasse te bereiken en telkens lukt dat niet. Dat steekt. Onder Arie Lagendijk, Kees Guijt en Melbi Raboen is het niet gelukt om de stap te maken. Vorig seizoen is Melbi in de winterstop vertrokken en vanaf daar heb ik voornamelijk zelfstandig met de beste intenties gewerkt om zover mogelijk te komen. Helaas bleven de resultaten uit. Je kon merken dat er een sfeer ontstond van ‘onder deze trainer gaan we het weer niet redden’. Dat straalde uit en dat is lastig werken. Onbewust ga je als trainer forceren en dat is nooit goed.”

Toch staat er ook dit seizoen een selectie die tot iets in staat moet zijn. Of heb je daar een ander idee over?

,,Sinds de komst van de topklasse heb je als eersteklasser twee klassen voor je en dat betekent dat het voor spelers aantrekkelijk is om bij een club te spelen die op dat niveau acteert. Wil je het verschil kunnen maken in de eerste klasse dan heb je meer dan 1 of 2 spelers nodig die op dat niveau hebben gespeeld. Spelers wachten echter of er een club komt en kiezen dan eerder voor een club van een hoger niveau. Dat neemt niet weg dat FC Rijnvogels ook de keuze wilde maken om niet weer een hele batterij spelers aan te trekken. Ook moest er worden gekeken naar spelers uit het tweede elftal. Enkele jongens hebben de stap kunnen maken en dan voldoe je als trainer toch aan een wens. Natuurlijk spreken de cijfers niet in mijn voordeel. Van de acht potjes verloren we er vijf. Van die nederlagen was enkel die van tegen RCL een kansloze. In de andere ontmoetingen had het ook zomaar anders kunnen lopen en hadden we veel hoger gestaan dan op dat moment het geval was. Die mening wordt ook breed gedragen door de club en de spelers zelf. Een paar dagen terug belde Stefan Schaafsma mij op en die gaf ook aan dat er rondom die wedstrijd van RCL aan hem was gevraagd als lid van de spelersraad hoe de spelers zaten in een mogelijk vertrek van mij. Hij heeft daarin aangegeven dat de oplossing niet zou zijn om mij weg te sturen. Hij gaf het bestuur aan dat volgens hem ik onmogelijk zelf de kansen had kunnen afmaken of tegentreffers had kunnen voorkomen als trainer zijnde.”

Voor een trainer is het doorgaans niet prettig om te moeten vertrekken, maar ook voor een club kan de beslissing heel lastig zijn. Heb jij verwijten naar de club?

,,Het enige dat ik kwalijk vind is dat ik constant heel veel druk heb moeten voelen. Ik vind het jammer dat er invloedrijke mensen waren binnen de club die bommetjes opgooiden in de kantine. Iedereen weet het wel te vertellen als het eenmaal kwart over vier is. De druk werd steeds groter. Ik heb de ogen dikwijls in mijn rug gevoeld. In de rust bij RCL, we stonden met 2-0 achter, keek ik om mij heen en zag ik dat er her en der met elkaar gesproken werd. Eigenlijk had ik toen mijn vrouw al kunnen bellen met de vraag of de koffie al klaar stond. Let wel; bij Rijnvogels weet men het zelf ook wel. Men is ongeduldig en daardoor ontstaat er geen rust. Ik weet echter ook dat de beslissing zwaar op de maag lag bij het bestuur. Als het een chaos zou zijn geweest, dan is het logisch dat je er als trainer uitvliegt. Er was in ons geval echter nog chemie. Er werd nog steeds geluisterd en zelfs in de week voorafgaand aan RCL hadden alle spelers en de staf het idee dat de ommekeer zou komen. Dat geloof was er echt nog wel. Daarom is het ook zo vervelend dat we niet samen verder konden. Anderzijds, die druk zou blijven en dat opzicht is het misschien wel beter zo.”

Hoe heb je de beslissende week zelf ervaren?

,,Op maandag en dinsdag heb ik nog gewoon getraind met de groep en diverse spelers gesproken. Enkel werden de geluiden steeds heftiger dat mijn taak erop zat en dat ging als een lopend vuurtje. Ik moet wel zeggen dat mijn contact met de andere stafleden goed is en dat we ook gewoon contact hebben gehad daarna. Van diverse spelers heb ik ook sms-berichten of belletjes gehad na mijn vertrek en dat heeft me goed gedaan. Schaafsma heeft me ook verteld dat hem was gevraagd hoe nu verder te gaan. Marchel den Haan heeft mijn taken vooralsnog waargenomen en Schaafsma heeft aangegeven dat het zo voorlopig goed is. Ook de volgende trainer zal weer veel druk ervaren en nu is het in elk geval rustig, mede ook door de laatste drie gewonnen wedstrijden. De positie van Marchel is daarbij wel anders, want hij heeft feitelijk bezien veel minder druk. Als hij weer naar het tweede plan gaat, maakt dat hem niet uit.”

Je haalde zelf al aan dat er plotseling drie zeges op rij werden geboekt. Hoe kijk jij daarnaar?

,,In dit soort situaties telt en maar één ding en dat is winnen. Ik vind dat oprecht prettig voor de club en voor het elftal. Een titel zou ik ze echt gunnen. Enkel moet een en ander wel gepaard gaan met realisme. Je speelt je echt niet zomaar even in de hoofdklasse en als je daar eenmaal in speelt, ga je echt niet zesentwintig keer winnen. De club moet goed nadenken waar het tevreden mee is. Als je eenmaal in de hoofdklasse speelt, moet je toch ook de middelen hebben. Laatst sprak ik ook met Marchel en hij gaf in alle eerlijkheid aan dat er feitelijk niets is veranderd. Ik denk dat ik zelf teveel en te diep heb nagedacht. Onbewust is die druk ook bij de spelersgroep terecht gekomen, zonder dat ik kan stellen dat ik neurotisch ben geworden.”

Wat zijn je plannen en wat ga je bij een nieuwe club anders doen?

,,Ik voel mij niet te groot om weer te moeten solliciteren. Mijn trainerspapieren heb ik niet voor niets gehaald. Dat komt echt wel weer goed. De zak aardappelen is nu van mijn schouders af en ik denk goed na over een vervolg. Mijn ambities zijn onverminderd groot. In elk geval is het voor mij van belang om bij gesprekken bij een nieuwe club vroegtijdig aan te geven dat ik graag wil werken met mensen met veel voetbal knowhow. Een klankbord op dat gebied vind ik heel belangrijk. Met Melbi heb ik dat ook nadrukkelijk gehad. Het is belangrijk voor een trainer om te praten met mensen die zelf ook op een aardig niveau hebben gevoetbald of training hebben gegeven.”

Je staat nu wel in een rijtje met gelouterde trainers die het niet hebben gered bij FC Rijnvogels.

,,Ik had liever in een ander rijtje gestaan. Maar deze trainers hebben het ook verloren van de mensen aan die ronde statafels in de kantine. Wanneer die mensen realistisch gaan denken dan gaat het goed komen bij Rijnvogels. Ik heb nooit aan mezelf getwijfeld.  Tja, maar ik heb het uiteindelijk toch niet gered.
Elke week heb ik examens moeten doen, maar uiteindelijk moest ik helaas van school af.”

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read