Rotterdam- Vorige week moest RCL verliezen bij GHC om de derde periodetitel te grijpen en nacompetitie af te dwingen. Bij TOGR moest de basis worden gelegd om juist te willen winnen en dat straalden de Leiderdorpers ook negentig minuten uit. De missie slaagde niet volledig, maar de 2-2 was ronduit bemoedigend te noemen.
Veelal staat het extraatje van het seizoen gelijk aan voetbal waarin het vooral aftasten en het de kat uit de boom kijken geblazen is. Die vlieger ging echter van geen kant op bij het treffen tussen twee ploegen die er alles aan deden om te overleven.
TOGR eindigde op de elfde plek in de eerste klasse en werd veroordeeld tot het spelen van p/d duels. Op zich was dat al een meevaller, want door financiële perikelen lag Tot Ons Genoegen al bijna op apengapen. Een voorlopige doorstart voorkwam uitschrijving uit de KNVB-registers. RCL daarentegen is in volle bloei en wil nu wel eens de tweede klasse ontstijgen. Het gevolg van de feiten was een meer dan aantrekkelijk duel, dat uiteindelijk wel een ‘leefbaar’ gelijkspel opleverde.
RCL, dat na een bizar competitieslot via een ruime nederlaag een prijs toebedeeld kreeg, speelde dit keer louter om te winnen. De gretigheid droop van de betrekkelijk jonge formatie af en dat zorgde voor een onophoudelijk meeslepende wedstrijd. Niet in de laatste plaats ook, omdat de ploeg uit de Maasstad ook wilde aanvallen en winnen.
TOGR is opgebouwd uit een smeltkroes van nationaliteiten met louter voetballende intenties. Een tegenstander derhalve, waar RCL graag de degens mee kruist. Van tevoren was Frank Bloemheuvel al de mening toegedaan dat dit de zwaarst mogelijke tegenstander was, maar dat deerde de Alphenaar niet. RCL startte ijzersterk en kwam binnen vier minuten al op voorsprong door de in de eerste helft nauwelijks af te stoppen Nick Permanand. Zijn directe bewaker, Bojan Stefanov, werd regelmatig het Kralingse Bos ingestuurd en vroegtijdig gewisseld. Aan de zijde van de Leiderdorpers liepen alle spelers überhaupt de longen uit het lijf, hoewel vooral de meerwaarde van, naast Permanand, ook van Thom Wijnalda en Tim van Luxemburg boven kwamen drijven.
Na ruim een kwartier moest Van Luxemburg nog wel zijn meerdere erkennen in Diego Watson die een dieptebal als eerste Rotterdamse wapenfeit direct promoveerde in de gelijkmaker. RCL pakte de draad evenwel op en kwam ook regelmatig boven te liggen in de eerste speelhelft. Uiteindelijk resulteerde dat in de verdiende 1-2. Na een sublieme pass achter de verdediging van Freek Jonker vond Permamand Wijnalda, wiens tweede inzet te machtig was voor de niet overtuigende doelman Jim van de Leer. Tien minuten daarvoor was een aanval uit het boekje door de toch weer (bijna) fit gekregen Wijnalda net niet bekroond, omdat de sluitpost toevallig in de weg had gestaan. De eerste helft was doorgaans een lust voor het oog geweest.
Na de doelwisseling was het niet veel anders, maar nu kwam TOGR getergd uit het kleedlokaal. De strijd ontbrandde in alle hevigheid los, waarbij de onderlinge sportiviteit geen moment in het gevaar kwam. Over en weer werden kansen gemist (Permanand kreeg namens RCL bij 2-2 na een indrukwekkende loopactie de grootste, maar stuitte op de benen van Van de Leer), maar vooral voor de roodwitten was het dikwijls alle hens aan dek. Matthijs de Vreede toonde zich bij hachelijke momenten als vanouds een betrouwbare doelman. Enkel bij een inzet halverwege de tweede helft van Anthonio Garcia Mendes moest de doelman zwichten.
Daarmee kreeg het duel alles bij elkaar opgeteld een terechte uitslag, met voor RCL perspectieven voor het thuisduel. In Charlois werd er niet anders over gedacht bij de club die nog niet lang geleden op sterven na dood was. Een bloedstollende return ligt in het verschiet.
TOGR- RCL 2-2 (1-2) 4. Permanand 0-1, 17. Watson 1-1, 36. Wijnalda 1-2, 68. Garcia Mendes 2-2. Scheidsrechter: De Mik. Toeschouwers: 250.
RCL: De Vreede, Kluts, Van Luxemburg, M.Boom (19. De Boer), Vijlbrief (76. F.Boom), Prins, Permanand, Jonker, Wijnalda (77. Van der Reijden), Van Vliet, Van der Voort.
