Gouda- Veel titels en promoties worden uitbundig gevierd. RCL promoveerde dankzij een remise bij Gouda en dus was er ook feest. Vooral gebaseerd op een zichtbare hunkering. Na een kwart eeuw is RCL terug in de eerste klasse.
Soms is het raadselachtig dat een wedstrijd eindigt waar het negentig minuten eerder begon. RCL en Gouda kwamen niet tot scoren en dat was na de 1-0 uit Leiderdorp bij elkaar opgeteld genoeg voor RCL en te weinig voor Gouda.
Niemand in Gouda had na afloop moeite met de aangewezen winnaar. In Leiderdorp verzuimde RCL eigenlijk al door te drukken, maar op sportpark Groenhoven was het verschil tussen de beide ploegen bijna gênant te noemen. Om die reden was de 0-0 dan ook eigenlijk onbegrijpelijk, maar tegelijkertijd ook waardeloos om na afloop over door te zagen. RCL kreeg wat het verdiende en daarmee basta.
In de nacompetitie leek TOGR vooraf al het zwaarste gerecht en niets bleek minder waar. RCL haalde in die twee duels, zeker bij de eerste ontmoeting in Rotterdam, een zeer acceptabel niveau. Dientengevolge daalde de Rotterdammers af naar de tweede klasse, terwijl RCL dé kans kreeg om via Gouda een gekoesterde droom invulling te geven.
Dit keer hadden er wel veel Leiderdorpers de moeite genomen om het eerste elftal te steunen. Jeugdleden, doorgewinterde RCL-aanhangers en onder meer een aanzienlijk deel van het tweede elftal wilde het historische feit meemaken. En historisch werd het. Bepaald niet door het schouwspel dit keer, maar puur op basis van het eindresultaat.
Bij RCL keerde Nick Permanand na een blessure terug in de basis, waardoor de afzwaaiende Joeri van der Voort plaats moest maken. In de basiselftal waren verder geen andere gezichten te herkennen en dus kon worden gesteld dat RCL op volle oorlogssterkte kon aantreden.
Het elftal van Cor den Daas bestond ook grotendeels uit de spelers die weken terug de derde periodetitel hadden veroverd. Toch had het er alle schijn van dat diverse spelers bij Gouda nu opeens plankenkoorts hadden of dat er simpelweg onvoldoende kwaliteit in huis was om het RCL lastig te maken. Na negentig minuten kreeg Gouda slechts één kans om RCL te pijnigen.
Twintig minuten voor tijd ontstond er even ruimte aan de rechterflank bij RCL. Invaller Tom van Hoogstraten vond Erwin van de Wal, die een vrije doortocht kreeg richting Matthijs de Vreede. Zijn uithaal leek de boel volledig op zijn kop te zetten, maar de bal verdween enkele decimeters naast de voor Gouda verkeerde kant van de paal. Even, heel even zat de schrik erin, maar voor het overige was er maar één ploeg die aanspraak mocht maken op een zege en dat was het niet goed spelende, maar toch vrijwel continue dominante keurkorps van Frank Bloemheuvel.
Van meet af aan dicteerde RCL en Gouda kon daar niets tegenover stellen. Regelmatig werden de verdedigers van de gastheren tureluurs gespeeld of gedegradeerd tot toeschouwer van het spel. Doelman Jeffrey Vonk, niet eens de grootste maar regelmatig overtuigend bij luchtduels, behoedde zijn ploeg evenwel voor een kansloze missie.
Laurens de Jong zal niet best hebben geslapen. De boomlange verdediger was niet te betrappen op een positieve daad en verloor vrijwel alle duels. Als een houten Klaas werd hij keer op keer te kijk gezet. Ook Jeroen Toonen toonde zich niet bepaald een rots in de branding in het hart van de Goudse defensie. Tel daarbij op dat de vleugelverdedigers op zijn zachtst gezegd moeite hadden met Nick van der Reijden en dan weer Permanand en het laat zich raden dat RCL daardoor kansen te over kreeg om de klus voortijdig te klaren.
Na een handsbal van Helmond, bestraft met een gele kaart, kreeg aanvoerder William van Vliet een kans om zijn traptechniek te etaleren. Van Vliet nam de vrije trap ook met overtuiging, maar Vonk voorkwam een bijna zeker doelpunt door de bal op de lat te tillen. In de rebound had Rudy Kluts nog kunnen afdrukken, maar de vroege 0-1 bleef uit.
Binnen het kwartier mocht Thom Wijnalda afstomen op Vonk, nadat de Jong weer eens foutief was ingestapt. Wijnalda schrok kennelijk van de vrijheid, want hij liet zich alsnog de kaas van zijn brood eten. In de 22ste minuut leek een vrije trap van Van der Reijden over alles en iedereen heen te gaan, maar Freek Jonker sprong hoog boven iedereen uit. Zijn kopbal toucheerde de lat, die dus al voor de tweede keer een Leiderdorpse treffer in de weg stond.
Niet ver daarna kreeg de schlemiel De Jong een gele kaart na een tweede (!) handsbal in een minuut tijd. RCL bleef aandringen en een treffer kon haast niet uitblijven. Drie minuten later kreeg Van Vliet het op zijn heupen en penetreerde door de as van het veld. Enkel De Jong moest nog worden gepasseerd om andermaal een vrije doortocht te krijgen. Van Vliet ging over het uitgestoken been en een kans was ontnomen. Scheidsrechter Gerrets aarzelde geen moment en toverde wederom een gele prent uit zijn borstzak. De Jong mocht inrukken, maar werd tevens uit zijn lijden verlost.
Voor RCL leek er nu helemaal geen vuiltje meer aan de lucht, maar het blijft altijd de vraag hoe een ploeg omgaat met een man-minder-situatie. Gouda was dan wel onmachtig geweest in het eerste halfuur, maar wellicht dat er nu onvermoede krachten zouden bovendrijven.
De vrije trap stond echter nog en opnieuw ontfermde de beste man van het veld zich over dit buitenkansje. Zijn inzet was nu onbedaarlijk hard, maar opnieuw wilde Vonk van geen capitulatie weten. Het bleef 0-0, terwijl Gouda al rijp voor de slacht was.
RCL bleef veelal de rechterkant zoeken, waar Permanand in de eerste helft niet altijd even gelukkig was in zijn acties. Weliswaar was hij als ‘roadrunner’ Helmond regelmatig eenvoudig kwijt, maar de voortzetting liet te wensen over. Van der Reijden bleef in de eerste helft te vaak onbenut, waardoor de kansen vanaf links tot een minimum gereduceerd werden.
In de laatste tien minuten nam RCL op het oog wat gas terug, maar van Gouda werd nog steeds niets vernomen. Enkel een vrije trap uit de tweede lijn belandde tussen de Leiderdorpse palen, maar er is meer voor nodig om Matthijs de Vreede in verlegenheid te brengen.
Terwijl voor de pauze regen en zonneschijn elkaar afwisselden, begon in de tweede helft de zon het te winnen. Uiteindelijk was dit ook van kracht voor RCL, want naarmate de tweede helft vorderde werd duidelijk dat Gouda geen vuist kon maken. Gouda moest scoren om er wellicht nog een penaltyreeks uit te persen, maar dan moest er wel op de voordeur worden geklopt, maar de ploeg van Den Daas kwam amper in de buurt van De Vreede.
Zes minuten na rust kreeg Wijnalda twee kansen. Eerst uit een voorzet van Permanand en een paar tellen later na een steekpass van Van Vliet. Vooral bij de tweede gelegenheid kon het niet anders of de topscorer zou zijn naam eer aan doen, maar Wijnalda miste in dit duel de overtuiging. De definitieve bevrijding bleef dus uit, maar nog steeds was RCL in het voordeel gezien het doelpunt van Wijnalda in de thuiswedstrijd.
Vervolgens kregen Van der Reijden, Van Vliet en Permanand kansen, maar de stootkracht was ogenschijnlijk achter gebleven in de Bloemerd. Gouda bleef leven en kreeg, zoals beschreven, een enorme kans om de middag een bizarre wending te geven. Ook nu was er geen reden om af te trappen, nu dus door RCL, waardoor de 0-0 ‘gewoon’ in tact bleef.
Een kwartier voor tijd verving Kenzie van der Klooster de geblesseerde Jonker, die weer kon terugkijken op een nuttige partij. Het was tevens het einde voor Jonker bij RCL, de club waar hij het voetballen leerde.
Pal na de wissel had Permanand, in het tweede bedrijf aanmerkelijk beter op dreef, een heerlijke actie in huis op de linkerzijde. Nadat hij de defensie omver had gespeeld, legde hij de bal terug op Van Vliet die de bal kon inschuiven. Een hobbel op het bepaald niet egale veld zorgde er echter voor dat de middenvelder finaal over het projectiel heen maaide. De voor de nummer tien verdiende treffer bleef dus uit, waardoor RCL nóg niet geheel veilig was. Voor de pakweg 500 toeschouwers was het haast niet te geloven.
In de slotfase, waarin Gouda ook niet kon aandringen, kreeg Gouda een tweede rode kaart. Nu was middenvelder Ronald Schipper de klos na een kamikazeactie op Remon Prins.
De frustratie droop er vanaf bij het onmachtige Gouda, dat evenwel nog steeds ademde bij de 0-0 stand.
Tegen negen man kon en mocht het nu echt niet meer fout gaan. Bijna alle voorwaartsen met een lichtblauw shirt, het uittenue van RCL, kregen nog kansen. De score kon echter niet worden geopend. De tijd tikte echter weg en in de vier minuten extra tijd was het een kwestie van uitspelen. Dat deed RCL op zich slordig, maar Gouda had zich al gewonnen gegeven. Het was na afloop zelfs de vraag of de nummer vijf uit de tweede klasse D dat al niet bij voorbaat had gedaan.
RCL kon eindelijk opgelucht adem halen en het feest barstte los. Een vrolijk schouwspel volgde, waarbij spelers en aanhangers er een waar feest van maakte. Zelfs voorzitter Thomas Stolker moest er aan geloven en werd betrokken bij het ‘stage diving’. De ontlading was bijzonder groot en een vurig verlangen eindelijk ingelost.
