Richting het einde van de competities gebeuren er altijd de meest vreemde dingen in het voetbal. Ploegen die het hele jaar hebben lopen ploeteren zien opeens het licht weer en gaan punten pakken, gedoodverfde kampioenskandidaten krijgen spontaan de bibberatie en laten weer punten liggen, vaak tegen de eerder genoemde “ploeterploegen”. Spanningen nemen toe en niet ieder team kan daar even goed mee omgaan.
En dan moet het paasweekend er nog aankomen, het paasweekend ook zo’n fenomeen in het voetbal. De ene ploeg speelt twee keer en de andere ploeg helemaal niet. Ikzelf zit met Ter Leede gelukkig dit jaar in de tweede categorie en heb dus een rustig en ontspannen paasweekend. Maar er zijn ook ploegen en dus trainers met twee wedstrijden , één op de zaterdag en één op de maandagmiddag. 6 punten te winnen of verliezen in één weekend.
Mijn ervaring is dat het meestal draait om de zaterdagwedstrijd, wordt die gewonnen dan is de maandagwedstrijd vaak niet zo’n probleem, het winnaargevoel neem je dan vaak mee naar de maandag. Maar o wee als er zaterdags wordt verloren, dan begint de ellende. In één dag, waarop je de spelers niet eens ziet, moet alles weer scherp worden gezet voor de maandag en iedereen weet dat na verloren wedstrijden de kleine pijntjes vaak pijnlijker zijn dan na een gewonnen wedstrijd. Ook de spanning op de ranglijst en dus de druk neemt vaak toe na zo’n verloren zaterdag. Menig trainer zit dan ook met zijn gedachte tijdens het paasontbijt niet bij de eitjes maar bij de puntjes. Voor de één loopt het allemaal weer goed af, maar enkele zien een seizoen in één weekend uit de handen glippen. Nogmaals wat ben ik blij dit jaar lekker aan de eitjes te kunnen denken, heerlijk ontspannen.
Bij ons in de competitie, hoofdklasse A zaterdag, is een ander steeds vaker voorkomend fenomeen om de hoek komen kijken. Ook in de 3e klasse zondag is het gebeurd. Een club die uit competitie wordt genomen, bij ons Young Boys en in de 3e klasse SVLY.
Alle behaalde punten tegen deze tegenstanders moeten weer worden ingeleverd. Hele verschuivingen in de stand kunnen optreden, met verstrekkende gevolgen voor andere clubs. De ene club is er de dupe van, diegene die hebben gewonnen van de, door financieel wanbeleid, ten ondergegane club. De ander, diegene die verloren hebben van de betreffende club, heeft er profijt van. Ik begrijp dat het in een dergelijke situatie voor de KNVB ondoenlijk is een goede en voor iedereen bevredigende oplossing te vinden, maar het strijkt tegen mijn sportgevoel in dat je beloond wordt als je verloren hebt en gestraft wordt als je gewonnen hebt.
En dan nog de kwestie van gele en/of rode kaarten die je hebt opgelopen in wedstrijden die zijn geschrapt. Mensen worden gestraft voor overtredingen in wedstrijden die eigenlijk “niet gespeeld zijn”. Aan de andere kant kun je ook zeggen dat een overtreding een overtreding is en daar moet voor gestraft worden ook als wedstrijden later niet meer meetellen. En eerlijk is eerlijk een andere oplossing zou ik ook niet weten dus we moeten er maar mee omgaan en accepteren zoals het is.
Maar deze periode is ook de tijd dat het weer uitermate onrustig wordt op het spelersfront, wie blijft er en wie gaan er? Overal wordt veel gepraat en de telefoonmaatschappijen hebben weer topdagen. Toezeggingen, afzeggingen, toezeggingen met voorbehoud, bedenktijd, het geven van handen om vervolgens die hand weer in te trekken, alle varianten komen voorbij. Iedereen wil zijn zaakjes voor het volgend seizoen goed voor elkaar hebben en trainers moeten heel wat afpraten. Spelers willen weten hoe de speelwijze wordt, hoe er gewerkt wordt en het liefst horen ze dat ze vast in de basis komen. In deze gesprekken leer je elkaar wel beter kennen en krijgen beide kanten een indruk van elkaar, ook de uitleg over de speelwijze is vaak interessant maar uiteindelijk is de eindconclusie dat niemand een basis plaats kan claimen en dat de beste spelen. Iedere speler is het daar ook roerend mee eens. Tot dat blijkt dat hij na verloop van tijd, in de ogen van de trainer, niet tot de beste behoort en in het tweede beland.
Ja dit zijn drukke en spannende tijden, maar ik kan niet zeggen dat het elk jaar weer verrassend is. Vaak andere gezichten maar dezelfde soort gesprekken. En dan heb je bij de hoger spelende clubs ook nog aan het eind van de onderhandelingen het financieel aspect. Daarbij is mij al vaak opgevallen dat spelers zich vaak wel sportief blijven ontwikkelen maar niet helemaal op de hoogte schijnen te blijven van wat er voor de rest in de wereld gebeurd, zoals bv de financiële crisis.
Uiteindelijk komt meestal alles wel weer in orde en kan menig club blij zijn met de nieuwe selectie voor het volgend seizoen .Er zullen echter ook altijd een paar clubs zijn die minder goed uit de “overschrijvingsstrijd” komen.
C’est la Vie.
Paul van der Zwaan
