vrijdag, maart 29, 2024
HomeColumnColumnist Freek JansenColumn van de Week: Hulde aan alle grensrechters

Column van de Week: Hulde aan alle grensrechters

-

header columnEn dan word je opeens geacht een column te schrijven. Aangezien praten en schrijven over voetbal mijn beroep is, hoeft dat normaliter geen groot probleem te zijn. Maar vandaag, nee, deze week voelt dat anders. Het totale amateurvoetbal bivakkeert geheel terecht in een rouwperiode, na de gruwelijke misdaad van een team vol jonge criminelen uit Amsterdam. Het bracht een golf van reacties teweeg, allerlei instanties en personen gaven meningen en iedereen was het met elkaar eens: de grens is bereikt. Ik ga niet opnieuw verhalen over de verloedering van de jeugd, over het gebrek aan respect richting gezag en meer van dat soort pijnlijke ontwikkelingen.

 

Nee, ik dwaal met mijn gedachten af naar Peter van Ofwegen. Wie????’, hoor ik u wellicht terecht hardop vragen. Peter van Ofwegen is zijn naam. Peter is sinds drie jaar de grensrechter van LSVV’70. Dat klinkt niet echt spannend, een grensrechter van een eerste elftal, maar in het geval van de studentenclub uit Leiden is dat zeker wel zo. De club herbergt studenten en oud-studenten. Vrolijke flierefluiters tussen de achttien en de vijfendertig jaar. Allen met de gezamenlijke passie om te genieten van de mooie kant van de voetbalsport en het niet onnodig moeilijker en serieuzer te maken dan noodzakelijk. Gevoetbald wordt er op de Kikkerpolder. Buurman en vriend Lugdunum heeft een prettige ondersteunende rol, waardoor het gebrek aan achterban, lees: vrijwilligers, voor een groot deel wordt opgelost. Maar een grensrechter: waar haal je die in hemelsnaam vandaan?

 

Leidsche Boys LSVV 27 10 2012 14Met die prangende vraag zat LSVV’70 lange tijd in zijn maag. Eerst was er Piet Masmeijer. Clubman van Lugdunum, maar bij die club niet direct meer inzetbaar. Vol liefde werd Piet door LSVV’70 in de armen gesloten. Piet was op een respectabele leeftijd, fysiek ging het door wat ongrijpbare blessures niet allemaal meer voor de wind, maar dat maakte niet uit. Wij hadden Piet, en als je aan Piet kwam, dan kwam je aan ons. Niet dat zoiets gebeurde. Piet was drie jaar grensrechter van LSVV’70, en nimmer zal een tegenpartij zo blij zijn geweest met een grensrechter. Een goede grensrechter pakt punten voor je club, is zo’n verschrikkelijke dooddoener. Piet deed daar gelukkig nooit aan mee. Dan maar een puntje of vijf minder in een seizoen, we hadden wel iemand die in weer en wind langs de lijn jakkerde om ons tot dienst te zijn. En Piet liet ons eveneens kennis maken met een aloude wijsspreuk. ‘Geef de scheids eerst een vinger, dan krijg je daarna de hele hand.’ We knikten vaak maar goedkeurend, maar merkten een paar minuten later wat hij daarmee bedoelde. Elke eerste beslissing gaf onze Piet aan de tegenstander. Schoot de spits van Koudekerk vijf meter naast: bam, corner. Werd op een meter afstand van Piet een speler van LSVV’70 van achteren neergehaald: Hup, doorspelen. En andersom gebeurde het ook vaak. Raakte een verdediger van LSVV’70 in de openingsfase lichtjes een aanvaller van de tegenstander aan. Je kon niet met je ogen knipperen of Piet stond al wild te vlaggen dat zijn LSVV’70 toch echt een vrije trap tegen moest krijgen.

 

Net als Piet maakte Peter de overstap van Lugdunum naar LSVV’70. Een wereld ging voor hem open. Bij Lugdunum had hij met de oudere jeugd te maken, met jongens die het als normaal beschouwden dat een volwassen iemand vlagt, rijdt, de kleren wast en in de stromende regen voor je klaarstaat. Bij LSVV’70 ben je met deze eigenschappen binnen de kortste keren een cultheld. En dus gaat er al drie jaar geen zaterdag voorbij of Peter wordt toegezongen, bedankt en in de watten gelegd. Vorig jaar gaven we als spelers Peter een schoenenbon. Een week later liep Peter op van die ultramoderne geelpaarse voetbalschoenen. En onlangs had het bestuur voor Peter een mooie verrassing in petto: twee kaartjes voor de oefeninterland tussen Nederland en Duitsland. Dat het een zaadpot werd en Peter een week later schreeuwde dat zelfs LSVV nog leuker voetbal speelde, namen wij voor lief. Dit gegeven paard mocht best weleens in de bek worden gekeken.

 

Wij waarderen Peter, onze grensrechter, en koesteren hem. Dat ook hij geen punten voor ons pakt, nemen wij voor lief, en sterker nog: het geeft een oppermachtig gevoel. Als we eens een potje winnen, dan hebben we het helemaal zelf gedaan, en niet dankzij een of andere vendelier langs de kant. Des te furieuzer waren de reacties onlangs, toen een elftalleider van Woubrugge het in het onderlinge duel nodig vond om Peter uit te kafferen. Onze Peter, die nimmer vlagt als het niet nodig is, had een speler over het hoofd gezien. Wij halen onze schouders daarvoor op, maar in Woubrugge nemen bepaalde mensen het allemaal veel te serieus. De reactie van Peter was met terugwerkende kracht, en met de actualiteit in het achterhoofd, geniaal. Hij legde de vlag neer, bedankte voor de eer en liep stampvoetend richting de kleedkamer. Vijf minuten later stond hij gedoucht en wel langs de kant. Van enige schaamte leek bij Woubrugge helaas geen sprake, en om verdere problemen te voorkomen, nam een gewisselde speler van ons de vlag ter hand.

 

Toch zaten wij hierin fout. Wij hadden moeten inzien dat Peter op die koude voetbalmiddag in Leiden DE oplossing gaf voor alle problemen met de arbitrage. Hij had een duidelijk vooruitziende blik en gaf een prachtig statement af. Word je onheus bejegend, leg je stok neer, en loop lekker weg. En als niemand vervolgens die stok oppakt, dan stoppen we er toch gewoon met zijn allen mee. Hulde aan Peter van Ofwegen, Hulde aan alle grensrechters!

 

Freek Jansen

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read