donderdag, maart 28, 2024
HomeVoetbalnieuws-leidenMeer kleurrijke figuren….

Meer kleurrijke figuren….

-

column167x60Na mijn vorige column over de “kleurrijke figuren” die ik tijdens mijn loopbaan als trainer ben tegen gekomen, heb ik veel leuke reacties ontvangen. Vandaar dat ik in deze column nog een aantal van deze personen de revue laat passeren.

Voor de volgende anekdote moeten we een behoorlijk tijdje terug. Ik was als trainer met de B-jeugd van ADO op een internationaal toernooi in Frankrijk. We speelden een prima toernooi met als tegenstander o.a. Barcelona, die we in de halve finale met 2-0 versloegen. ’s Morgens deze wedstrijd gespeeld en ’s middags zouden we de finale spelen tegen Paris St Germain. De jongens had ik vrij gegeven tot twee uur, om half vier moesten we de finale spelen. Om twee uur was er echter nog geen speler te bekennen. Na navraag bleek dat het hele team vast zat op het plaatselijke politiebureau! Wat bleek: de jongens hadden zich in het dorpje kostelijk vermaakt met het heen en weer schudden van voor de stoplichten wachtende deux chevaux ( de welbekende lelijke eendjes) met als gevolg dat sommige bestuurders ondersteboven op de achterbank terecht kwamen! We ( ouders en technische staf) hebben moeten praten als Brugman om ze op tijd vrij te krijgen om de finale te spelen. Dat lukte! Het werd een erbarmelijk slechte finale…Maar dat was niet het gespreksonderwerp in de bus terug naar Den Haag!

Bij RVC kreeg ik wederom te maken met…Patrick Heijmans. Heijmans had bij RVC zijn gelijke gevonden in Peter Wijsman en de heren gingen dan ook vaak samen de hort op. Zo ook die bewuste vrijdagavond. Heijmans en Wijsman zouden samen gaan stappen, maar hadden het plan opgevat om eerst een chineesje te pakken. De heren waren echter samen(!) iets te luidruchtig naar de smaak van de eigenaar en werden gesommeerd het restaurant te verlaten. Maar daar hadden de twee geen oren naar en het mondde uit in een handgemeen. Als snel waren er een stuk of tien chinezen opgetrommeld die de twee druktemakers wel even het pand uit zouden zetten. Heijmans en Wijsman spraken af dat ze zich al vechtend een weg naar buiten zouden verschaffen. Goed plan! Ware het niet dat de twee vechtersbazen de verkeerde kant van het restaurant kozen en achter in de zaak terecht kwamen met de groep tegenover zich…. Zondags verschenen ze voor de wedstrijd netjes in het clubkostuum, de één met een blauw oog, de ander met een dikke lip. We wonnen de wedstrijd ruim. Na de wedstrijd genoten Heijmans en Wijsman samen aan een tafeltje van een biertje en….een sateetje.

Bij Sleutels kreeg ik te maken met Ronald Labordus die het presteerde tijdens een bespreking voor de training met een “Ludo Sanders”-feestneus tussen de andere jongens te gaan staan. Nadat de groep wat onrustig begon te worden, had ik dat pas in de gaten…probeer dan nog maar serieus je bespreking af te maken. Waar ik later zelf erg om gelachen heb, was een situatie tijdens een team-”uitje” in de Oude Stal. Er was een aantal jongens aan het snookeren, een paar aan het kaarten en een aantal jongens aan het darten. Zo ook Labordus….in z’n eentje aan het gooien op het dartbord. Uit m’n ooghoek zag ik dat hij zomaar uit de losse hand tot zijn eigen verbazing Bulls Eye gooide! Aangezien hij altijd iedereen in de zeik neemt, geloofde niemand dat hij dit spontaan had gegooid ondanks zijn overtuigende woorden! Toen hij wanhopig probeerde steun te zoeken bij mij zei ik dat ik het ook niet gezien had en dat ie het wel weer verzonnen zou hebben! Tot het moment dat hij wellicht deze column leest was hij ervan overtuigd dat niemand zijn “wereld” worp gezien had…bij dezen: ik dus eigenlijk wel!

Als je als trainer een invallende speler een opdracht meegeeft, kan die soms wel eens te letterlijk opgevat worden. Zo ook bij Stefan Zeelenberg, speler in mijn beginjaren bij Sleutels. Bij de tegenstander liep een heel snelle buitenspeler. Stefan zou invallen en ik gaf hem de opdracht om te proberen die snelle jongen uit te schakelen. Schetst ieders verbazing dat Zeelenberg direct  nadat hij het veld in komt op die jongen afloopt en hem een ketser voor z’n kop geeft. Een actie waar natuurlijk onmiddellijk rood op volgt! Op mijn vraag wat hij in Godsnaam aan het doen was antwoordt hij zonder blikken of blozen: “maar ik moest hem toch uitschakelen?”…. mij sprakeloos achter latend.

Ik sluit mijn column af met Alex van Luyk, letterlijk een kleurrijk figuur aangezien zijn haarkleur per week wisselde. Van kobaltblauw naar wit, van kanariegeel naar paars. Het was wellicht niet zo slim van hem om vlak voor de training twee tepelpiercings te laten zetten en hiermee trots door de kleedkamer te paraderen..…voor mij een leuke aanleiding om hem tijdens de training een oefening te laten doen waarbij hij ballen op z’n borst moest aannemen en neerleggen voor een medespeler. Hij zei niets, maar als blikken konden doden…..
Maar genoeg geschiedenis…in mijn volgende column zal ik ingaan op meer actuele voetbalzaken!

Eelco Fielemon

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read