vrijdag, maart 29, 2024

Opa vertelt

-

column167x60“Opa, hoe koud is het dan?” vroeg mijn kleinzoon laatst. Het ventje is een fanatiek dammertje en een even groot liefhebber van de centrale verwarming. “Ja, jochie, dat is niet in twee of drie woorden uit te leggen. Je hebt nooit van buitensporten gehouden en zeker niet van voetbal.  Kom op, we kruipen nog wat dichter bij de cv. Jij slagroom op je choco, ik een scheutje rum erin.

Jij denkt dat het koud is nu hè: min twaalf, een laag sneeuw en een noordoosten wind. Ja, om dan te trainen is niet top. De wedstrijden zijn ook nog eens afgelast, dus, ja, het kan beter. Het kan nog veel erger ook.  Doe je ogen eens dicht en probeer je het volgende eens in te denken: het is plus twee graden. Valt mee toch?

Er staat een stevige bries, maar het is zeker geen storm. Maar dan: op het veld ligt een laagje drabbige sneeuw vermengd met modder. Er valt natte sneeuw en een gemeen soort hagel. In no time zijn je handschoenen zeiknat evenals je trainingsboek die om je koude benen lubbert. Het regenjasje kostte €1,95 en wat heb je een spijt dat je niet een paar euro meer uitgaf! Beneden je enkels moeten je voeten zitten. Dat wéét je, je kent ze al sinds je geboren bent. Zoals  ze nu aanvoelen maak je, de hemel zij geprezen, niet al te vaak mee. Ja, in de winter, op het trainingsveld.

Je bibbert en rilt van tijd tot tijd oncontroleerbaar. Tot samenhangende gedachten kom je niet meer, maar je vraagt je vaag af of je tijdens deze training je techniek zult aanscherpen, het samenspel vloeiender zal worden of dat het je dood zal worden.
De trainer geeft veel eerder dan normaal aan dat het welletjes is. Hij blijkt menselijke trekjes te hebben daar in de dug-out met die geruite plaid om zijn benen. In de kleedkamer laat je je volkomen verkleumd en kil tot op het bot langzaam op het bankje zakken. Wezenloos en met holle ogen kijken je trainingsmaten elkaar aan. Niemand zegt het hardop, maar in hun ogen lees je zoiets van “Was ik maar op dammen gegaan”. 

De gruwelijkste periode breekt dan aan. Daar is eerst het losmaken van je veters. Je vingers weigeren eenvoudig je bevelen op te volgen en die dubbele knoop zit zóóó vast. Onder de douche staat de eerste al; hij heeft zijn voetbalschoenen nog aan. Is hij nou aan het hiphoppen of staat-ie te trillen van de kou? Uiteindelijk strompel je op blote voeten de doucheruimte in en je bent bang, echt bang voor wat er komen gaat. Onder de knie leek alles afgestorven, maar er blijkt toch nog een heleboel te zitten; zenuwen in tenen vooral die pijn doorgeven. Na een paar minuten, die eindeloos lijken te duren, word je weer mens en aan de bar ben je het bijna weer vergeten.

Op de fiets naar huis met de loodzware tas om je nek komt de herinnering weer boven, zeker als de wind toegenomen blijkt en pal in je gezicht staat. Ja jongen, dát is koud en dan vriest het niet eens. Je zult maar voetballer zijn”

Ik kijk schuin opzij om te zien of het ventje onder de indruk is. Hij slaapt

Herman Hanepen

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read