donderdag, maart 28, 2024

Mijn Sportzomer

-

column167x60Terugblikken op de sportzomer zoals die vooraf met veel bombarie is aangekondigd. Als meer dan gemiddeld sportvolger een heerlijk vooruitzicht, maar hoe is mij dat achteraf bekomen?  Een korte evaluatie.

 

Vooraf heb ik, als rechtgeaard sportliefhebber, een verwoede poging gedaan mijn grote TV te verruilen voor een nog grotere TV.  Mijn beide kinderen waren het er roerig mee eens, want op  een zodanig priegelschermpje kun je natuurlijk niks zien. Mijn vrouw Anne-Marie maakte echter gebruik van haar vetorecht en voorkwam weer eens een veel te impulsieve aankoop.

 

E.e.a. begon met het  door het Nederlandse volk, zoals gebruikelijk, met veel zelfvertrouwen toegeziene  E.K. voetbal in Polen/Oekraïne.  Zelfvertrouwen kan hier ook gelezen worden als zelfoverschatting. Er is volgens mij niet één land ter wereld dat zich, voordat er ook maar een bal gerold heeft, bezig houdt met het beslissen of er  een “grachtentocht” door Amsterdam gehouden moet worden  nadat de titel, uiteraard eenvoudig,  is binnengehaald.  Hoe anders kan het lopen, de hoogmoed van het volk vertaalde zich naar het veld. De gevolgen zijn bekend.  Een team dat nooit een team is geweest, met allemaal  z.z.p.’ers die er werkelijk , met name mentaal, geen pepernoot van hebben gebakken.  De Belgen hebben redelijk gelijk als ze het over “dikke nekken” hebben en we mogen ze dankbaar zijn dat ze ons dat in een wedstrijdje  daarna goed duidelijk hebben gemaakt.  Hopelijk is het kwartje gevallen.

 

Daarna de door mij altijd met veel plezier bekeken Tour de France. Een spektakel dat ik in het verleden meer dan regelmatig  zelf heb bezocht.  Ik heb, binnen het gezin, veelvuldig voorgesteld dat dit jaar ook weer te doen op weg naar de vakantie bestemming in Italië.  Mijn vetorecht bleek echter een stuk minder  waard te zijn dan dat van mijn vrouw. Het alternatief was een paar dagen bij “de  technisch directeur” van Meerburg, René Paulides op de camping in Zuid-Frankrijk. Heel gezellig en de tour lekker vanaf een terrasje bekeken.  Achteraf niet zo erg.  De Tour is in mijn ogen  de laatste decennia namelijk veranderd in een veel te commerciële, veel te massale en vooral veel te saaie wedstrijd.  Dat en het gegeven dat aanvaller  Contador  (zero, zero, zero etc.) niet mee mocht doen,  hebben mijn gezin weer gelijk gegeven. Mooie beelden, maar een slaapverwekkend wedstrijdverloop. Wat dat betreft heeft de nazomer mij meer geraakt met een fantastische Vuelta, aanvallend topwielrennen. Met dank aan Eurosport voor de beelden en het niet onder contract hebben van Maarten Ducrot en Mart Smeets.

 

Dan maar hopen op de Olympische Spelen in Londen en zowaar, mijn geduld werd beloond. Prachtige sport met vele hoogtepunten.  Heroïek, drama,  schitterende beelden en een fantastische sfeer.  Sport op zijn best. Vele topprestaties maar vooral het optreden van Epke Zonderland hebben mij en vele anderen tot tranen toe geroerd. Deze man mag bij mij, als afgestudeerd chirurg, later geblinddoekt en met een kater van de vorige avond een open hartoperatie uitvoeren. Zoveel vertrouwen heb ik in zijn bewegingscontrole.  Maar ook het met samengeknepen billen kijken naar handboogschieten was een geheel nieuwe ervaring voor mij. Atletiek boeit ook altijd en eens in de vier jaar blijkt maar weer dat iedere (top)sport fascinerend is.

 

Het grote minpunt van deze zomer is de overkill die ik heb gekregen van, ik heb hem net al genoemd, Mart Smeets. Deze door zichzelf benoemde “professor sportologie”, die het volgens mij maar vreemd vindt dat hij daarvoor nog geen Nobelprijs heeft gekregen, heeft werkelijk alles gedaan om zichzelf meer in de spotlights te zetten dan de sporters. In mijn ogen is hij echter niet meer dan een sportjournalist die in dienst moet werken van diegenen waar het eigenlijk om gaat: de sporters. Neen,niet onze Mart, die stelt vragen, geeft vervolgens zelf antwoord daarop om dan aan ons “domme” volk te gaan vertellen wat de spor(s)ter denkt, of nee wat hij vindt dat de sporter(ster) zou moeten denken. Mart respect voor je carrière maar snel opzouten nu.

 

Tot slot nog een spannend avondje meegemaakt met een soort van sport, de verkiezingen. Vooraf wordt er net zo oeverloos over geluld als in de vele sportpraatprogramma’s over sport. Alleen het vermakelijkheidsniveau van  die laatste categorie is hoger. Ik heb heel wat “Mart Smeetsjes” langs zien komen, die alles beloven en met stalen gezichten ons in de maling nemen. Op zich wel grappig en ik moet zeggen 12 september ’s-avonds was, met een zak chips en een biertje, net een ouderwets Europacup 1 avondje van vroeger. Geen groepsfase maar direct winnen of verliezen, lekker spannend.

Conclusie: ik heb me kostelijk vermaakt en groen en geel geërgerd, kortweg de essentie van sport.

 

Paul van der  Zwaan.

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read