‘Moet je ook mijn portemonnee nog hebben? Die ligt in die zwarte tas.’ Het is donderdagavond op het trainingsveld van de Kikkerpolder en de stem van de aimabele Lugdunum-trainer Hennie de Klerk galmt in de duisternis. Het is twee dagen voor de Derby van de Kikkerpolder en reden voor LSVV’70 om weer eens te trainen.
Via de mail zijn wat spelers warm gekregen om de kicksen onder te doen en zowaar staan er zestien spelers op het veld. Trainer Wim Mugge kijkt verbaasd, maar trots toe: een seizoenrecord en dat bijna aan het einde van de jaargang. Er is alleen één probleem: er zijn geen ballen. En geen pionnen, geen hesjes, geen hoedjes: helemaal niets. Zestien jonge mannen willen trainen, Mugge heeft zich voor de tweeduizendste keer in zijn leven gehesen in zijn blauwzwarte trainingspak, met groot de letters Coach op zijn rug, maar het lijkt tevergeefs. Op deze manier kan er niet getraind worden.
Maar gelukkig is er dan altijd nog Lugdunum. Mugge gooit bij zijn oude ploeggenoot De Klerk de charme in de strijd en na kort onderhandelen kunnen er vier ballen worden geleend. En wat pionnen en wat gele hesjes. Twee dagen voordat beide teams met elkaar de strijd aangaan in de Derde Klasse, helpt Lugdunum zijn studerende buurman uit de brand. ‘Maar in ruil voor het materiaal, krijgen we zaterdag wel de punten’, klinkt het vanuit het kamp van Lugdunum. Gevolgd door een zelfverzekerde glimlach, waar natuurlijk ook alle reden voor is.
Lugdunum is een amateurclub met alle gebruikelijke facetten. Spelers die twee keer per week trainen, die trainen om beter te worden, die knokken voor een basisplek en die strijden om elke wedstrijd te winnen. En LSVV’70? Laten we het erop houden dat er vooral niet te serieus moet worden gedaan. Bovendien was daar enkele weken geleden ook nog het oefenduel op de dinsdagavond tussen Lugdunum A1 en LSVV’70.
Op verzoek van het jeugdteam en dat was te merken ook. LSVV’70 heeft in de rijke geschiedenis zelden een oefenpotje gewonnen. De studenten kunnen zich daar niet voor opladen en willen vooral niet moe worden op die momenten. Ook op die bewuste dinsdagavond, met een eclatante 6-0 zege voor Lugdunum A1 tot gevolg. De spelers van LSVV’70 konden in tegenstelling tot trainer Mugge, die in de rust van het duel al stampvoetend naar huis was vertrokken, er wel om lachen. Het paste precies in de visie van de club. De hoofdmacht van Lugdunum had het ook meegekregen en wist het eigenlijk wel zeker: Als de A1 al met 6-0 wint, wordt het voor ons helemaal een makkie.
Twee dagen later is het aangenaam druk op de Kikkerpolder met burgemeester Henri Lenferink als eregast. Voor het eerst sinds maanden zijn vrijwel alle spelers aanwezig bij LSVV’70. Het is alleen nog even zoeken naar een grensrechter. Normaal is dat Peter van Ofwegen, een vrijwilliger die niet geheel toevallig door Lugdunum aan LSVV’70 is aangeboden. Maar de grensrechter laat verstek gaan vanwege een date. Voor de oudere lezers: dit staat voor een eerste afspraakje met een mogelijke geliefde. Laat dit direct een hart onder de riem zijn voor alle assistent-scheidsrechters in Nederland: er is nog kans. Maar na enig speurwerk hebben de studenten iemand bereid bevonden de vlag ter hand te nemen en kan de wedstrijd begonnen.
Wat volgt is een wedstrijd, die exact past in het beeld van de Derde Klasse, en eigenlijk ook synoniem staat voor een gemiddeld wedstrijdje in de Tweede en de Vierde Klasse. Rommelen in de marge zoals rommelen in de marge ooit is ontstaan. Veel goede bedoelingen, weinig goede uitvoeringen. Vooral je best doen, zorgen dat je er eentje meer maakt dan de tegenstander, en hopen dat de eerste krampscheuten pas na de tachtigste minuut komen. Die laatste drie aspecten gelden voor de underdog van de middag. Iedereen rekent op een overwinning van het fitte Lugdunum, maar het is LSVV’70 dat met 1-0 wint.
Na het laatste fluitsignaal is het feest bij de studenten en heerst er ongeloof bij het groenwitte deel van de Kikkerpolder. Hoe was dit mogelijk? Een vraag die nog lang door de hoofden zal blijven spoken. En de burgemeester? Die zag de hele middag van een afstandje met gepaste trots aan. LSVV’70 en Lugdunum. Twee totaal verschillende clubs, op alle denkbare vlakken, maar die wel op een gemoedelijke en vriendschappelijke manier met elkaar omgaan. Met wederzijds respect, precies zoals in de statuten van het stadhuis van Leiden valt te lezen. Het was een derby om trots op te zijn. En o ja, Lugdunum-trainer Hennie de Klerk: komende donderdag moeten de studenten waarschijnlijk wel weer een paar ballen van je lenen. Mochten ze van plan zijn om te gaan trainen natuurlijk…
