Wie kent hem niet? Wijnand Sloos (65). De immer fitte man die al meer dan 35 jaar een sportzaak runt aan het Vijf Meiplein in Leiden. Een bedrijf waar inmiddels elke Leidse en andere regionale verenigingen jaarlijks hun tenues komen afhalen. Maar ook de man die bij zijn club UVS meer dan 600 wedstrijden speelde voor het eerste team. En volgens eigen zeggen zal dat record niet meer verbeterd worden. En toch maakte hij ondanks zijn blauwwitte hart twee uitstapjes naar andere verenigingen.
Geboren in de Buys Ballotstraat was de jonge Wijnand al snel verkocht aan het spelletje en vooral het keepen. De weg naar UVS was rap gevonden en al snel dachten de blauwwitten een groot talent in hem te ontdekken. Maar net zo snel als hij kwam maakte Sloos op jonge leeftijd de overstap naar een andere Leidse roemruchte club: Oranje Groen. ,,Dat kwam zo, een oom van mij, Piet de Klerk, was voorzitter van Oranje Groen en vroeg mij of ik voor zijn club wilde voetballen. Daar had ik wel oren naar dus zodoende heb ik nog een aantal jaren voor Oranje Groen gevoetbald’’, aldus Sloos. Dat Oranje Groen niet zijn plafond was bleek toch wel en na een aantal jaren verkaste hij op 19-jarige leeftijd weer terug naar UVS. Hij maakte zijn entree bij de reserves van UVS en moest toen alleen nog goalie Herman Vermeer voor zich dulden. Zijn kans kwam echter snel nadat Vermeer geblesseerd raakte. Het betekende een lang verblijf in het eerste van UVS met een aantal ware hoogtepunten. Clubs als Elinkwijk, AFC, Rood Wit Amsterdam, EDO, Blauw Wit, De Zilvermeeuwen, CVV, RVC, De Spartaan en ga zo nog maar even door ondervonden de keeperskwaliteiten van Sloos. Maar ook liep hij tegen een akkefietje aan met de toenmalige trainer en oud-ploeggenoot Gerard Desar.
2e in Nederland
Het hoogtepunt, wat Wijnand Sloos betreft, lag in het jaar 1968. ,,We speelden toen op het hoogste niveau, destijds de eerste klasse. In de kampioenscompetitie moesten we winnen van DCG uit en in Durgerdam werd het 3-2 voor ons’’, weet Sloos zich overduidelijk te herinneren.Daardoor kwamen we tegen hetzelfde DCG uit in de finale. Dat werd dus een waar volksfeest. Liefst 25 bussen togen vanuit Leiden naar Heemstede waar op het terrein van RCH de finale werd gespeeld. Het werd een finale om nooit te vergeten. Zelf spreekt Sloos van 25.000 toeschouwers, waar het Leidsch Dagblad toentertijd het op 22.000 man publiek hield. De finale werd verloren (2-1), mede veroorzaakt door een slappe terugspeelbal van verdediger Bart Lardé waaruit een doelpunt voortkwam, weet Sloos zich nog feilloos te herinneren . Ondanks het verlies werden de UVS-ers als helden binnengehaald. Een heuse tocht met de koets door de binnenstad viel de mannen van aanvoerder Jan Leget ten deel. Vermeld moet ook nog worden dat UVS liefst zes amateur internationals in die periode telde en samen met Lugdunum, Roodenburg en LFC de voetballakens uitdeelde. Kent u ze nog? Henny Plezier, Leo Holl, Gerard Desar, Jan Leget, Sjoerd Teske en Aadje Koren?
Rijnsburgse Boys
In de begin jaren 80 kwam er evenwel een kinkje in de kabel. Met de komst van trainer Gerard Desar was de liefde tussen Sloos en UVS eventjes over. Achter zijn rug om besloot Desar Sloos te passeren ten faveure van Chris Drillenburg. Dat zette kwaad bloed bij de sluitpost en hij besloot èèn dag voor de overschrijvingstermijn naar Rijnsburgse Boys te verkassen. Hij meldde toen al aan sportjournalist Rob Onderwater dat hij diep in zijn hart hij UVS-er zou blijven. Dat bleek ook wel want na welgeteld twee seizoenen vertrok hij al weer uit het uiendorp, om weer voor zijn geliefde club uit te komen. Toch laat hij zonder spoor van leedvermaak even weten dat UVS zonder hem in die twee jaar 2x degradeerde. Echt lang boos was hij niet op Desar. Het tweetal is allang weer on speaking terms.
Met het bereiken van de pensioensleeftijd zou je kunnen verwachten dat Wijnand Sloos het wat rustiger aan gaat doen. Niets is minder waar!! De superfitte Sloos denkt nog vijf jaar verbonden te zijn aan zijn zaak en beleeft daar nog veel lol aan. Hij blijft door de toeloop van vele clubs in zijn zaak ook betrokken bij wat er binnen het Leidse sportgebeuren plaatsvindt en kan zichzelf wel een wandelende krant noemen vanwege alle contacten en praatjes over het voetbal.
