(Zaterdag, 1B)-De vooruitzichten voor de Vogels leken halverwege de topper op het Julianasportpark in ‘s-Gravenzande net zo somber als de grauwe, kille novemberlucht. Ne een vroege treffer van Yuri van Es draaide het windje in het voordeel van de thuisclub en wees het scorebord bij half-time 2-1 voor de gastheren aan.
Op de voorsprong viel niets af te dingen want de blauw-roden mochten zich na drie kwartier de bovenliggende partij noemen. Maar de knock-down die Sander Koeleman kort voor de thee met een sublieme vrije trap uitdeelde, betekende nog geenszins dat de Rijnvogels lam waren geslagen. In het tweede bedrijf knokte het team zich verbeten terug in het duel met als aanjager de nimmer versagende Sander van der Horst als boegbeeld van onverzettelijkheid. Dat de uiteindelijke 2-3 zege luid werd bejubeld spreekt voor zich. Een uitslag na een duel tussen twee toppers die alles uit de kast haalden om de bovenste sport van de ladder te blijven koesteren.
Er waren twee teams aan het werk die wisten waar zij voor gingen. De gastheren realiseerden zich dat de in eerste minuten van het duel terdege en deze minuten konden hen dan ook worden toegerekend. Een eerste Katwijks plaagstootje mondde via een aangetikt schot van Carl Krayenoord uit in de eerste hoekschop die door de mee opgekomen Eef Schoneveld over het doel van Danny Koning werd gejaagd. Een voorbode van het snelle herstel van de rood-witten na de openingsfase die het zonder kleerscheuren was doorgekomen. Want na een minuut of tien belandde het leer na een penetratie over rechts voor de voeten van Yuri van Es die zonder nadenken uithaalde en Koning kansloos liet. Was het ook vorig seizoen dat hij hier ook doeltreffend uithaalde? De ‘s-Gravenzandse bodem ligt hem dus blijkbaar wel.
Het Katwijkse feestje was geen garantie voor een succesvol vervolg zoals vorig seizoen toen de thuisclub van de mat werd gespeeld. De rollen werden omgedraaid en gaandeweg werd thuisclub de bovenliggende partij. Het team van Hein van Heek kon geen grip op het middenveld krijgen en kwam ook niet al te vaak aan gedegen opbouw, laat staan dreigende momenten voor het vijandelijke doel toe. De gastheren waren dikwijls via hun snelle vleugelspitsen dreigend, maar het rendement kwam voort uit vrije trappen. De eerste van Sander Koeleman werd door Peter Messemaker knap ontmanteld, maar de daarop volgende (door nonchalant uitverdedigen ten koste van een overtreding) werd door Jasper van Dijk over de muur in de bovenhoek gekruld.
Op de gelijkmaker viel qua spelbeeld op dat moment niets aan te merken. Op slag van rust weer een identieke situatie, maar nu voor een linkspoot. Nu waste Sander Koeleman dit varkentje met veel gevoel voor precisie wel en liet Messemaker tevergeefs naar de hoek zweven, 2-1. Voordien had de Katwijkse doelman in een één tegen één situatie met de gevaarlijke Ricoberto Luijando zich vallend, knap staande weten te houden.
Zoals vaker dit seizoen bleken de Vogels zich pas in de tweede helft beter te manifesteren dan in het eerste bedrijf. Meer beleving meer passie, meer inzet. De basisvoorwaarden voor een goed resultaat tegen een tegenstander die niet voor niets bewees ook aanspraak op een toppositie op de competitieladder te mogen maken. De balans was compleet in evenwicht en er ging nu veel meer dreiging van De Vogels uit. De gelijkmaker kwam dan ook niet geheel zomaar bij toeval uit de lucht vallen. Al was de manier waarop Carl Krayenoord een lage voorzet van Bas Mourits (weggestuurd door Pieter van den Breggen) achter zijn standbeen om achter de kansloze Koning werkte bepaald geen toeval te noemen. Met een flitsende beweging promoveerde (of degradeerde?) hij de sluitpost tot een kansloze figurant.
Was het voordien al geen duel waarin beide teams vol aan de bak gingen om de heerschappij aan de top te continueren, de hoogste versnelling werd regelmatig gezocht en gevonden. Daarom verdiende de ’titanenstrijd’ het predicaat enerverend en spannend. Snel, over en weer zonder dat één der beide opponenten zich meester van het middenveld mochten noemen al hadden de Rijnvogels hier meer vat op dan de in de eerste rondgang. Zou het ‘s-Gravenzandse doelpunt wederom vanuit een vrije trap moeten komen? Messemaker dacht er anders over en tikte de gevaarlijke inzet over het aluminium.
Hing er een gelijkspel in de lucht? Een uitslag waarmee de Vogels wellicht vrede zouden hebben gehad? Het meeslepende duel zou toch een winnaar kennen. Hoe zal Niels Hogewoning zich hebben gevoeld toen hij koud twee minuten in het veld met een prachtig geplaatst schot Danny Koning kansloos liet? De man die – door blessures achtervolgd – dit seizoen nauwelijks enige speeltijd kende, werd uiteindelijk de gevierde man. Niet nadat de thuisclub in een sturm und drang slotoffensief de gelijkmaker wilde forceren. De Katwijkse afweerlinie overleefde – ook dankzij een engeltje op de lat – enkele benauwde momenten in de ‘vrouwen en kinderen eerst’ fase.
Anderzijds had de ruimte die er ontstond ook de bevrijdende 2-4 op kunnen leveren, maar zover kwam het echter niet. Arbiter van dienst, Van der Perk hield het duel binnen de perken al kon hij de gele prent niet in de borstzak houden. Zijn eindsignaal klonk al de bekende muziek in de bekende oren. Voor de Rijnvogels wel te verstaan. Voor de thuisclub zal het als een mislukte symfonie van Beethoven hebben geklonken na een boeiend duel.
FC Rijnvogels: Messemaker, Varkevisser, Zandbergen, Schoneveld (68. Schaafsma), Van Wijk, Van den Breggen, Van der Horst, Van Es (76. Hogewoning), Mourits, Krayenoord (61. Beijersbergen), Dijk.
Piet van Kampen, FC Rijnvogels
