Op 21 oktober j.l. stond de Leidse clash tussen FC Boshuizen en UVS op het programma. Beide ploegen hebben een vrij jonge selectie staan, waarbij Adem Dogan (27) en Shabani M’Famme (27) namens de kadeclub en Tahir Akhamrane (29) en Jesper Neuteboom (28) de ‘oudjes’ op het veld waren.
Voor het overige kozen Mario Koswal en Paul van der Zwaan veelal voor jeugd. Randy Swedeo, klein van stuk, is negentien en komt uit voor Boshuizen. De meest opvallende naam bij UVS was echter die van Sven Verlaan (18). In de tweede helft kwam er nog een rookie in het veld met Maikey Parami (17). Ondertussen is het tweetal toegevoegd aan de A-selectie bij de blauwwitten. Een mooi moment om de jeugd eens in het zonnetje te zetten.
Sommige spelers vinden het maar eng of laten graag anderen aan het woord wanneer de pers navraag komt doen over een wedstrijd. Zij willen liever hun voeten laten spreken. Verlaan en Parami daarentegen stonden meer dan open voor een vraaggesprekje. En hun voeten spraken al, gezien het feit dat zij de A-junioren tussentijds hebben mogen verlaten om zich te mogen vervoegen bij de hoofdmacht.
Waar is jullie voetballeventje begonnen?
SV: ,,DoCoS was mijn eerste club. Ik ben daar via de F en de E bij ADO terecht gekomen, nadat ik als ventje gescout was door deze Haagse club. Uiteindelijk heb ik vijf jaar gespeeld voor ADO, van de D2 tot en met de B2. Daarna ben ik weggestuurd. Waarom? Men vertelde mij dat ik in fysiek opzicht tekort schoot. Zo gaat dat vaak bij een BVO, wanneer er weer een nieuw blik wordt open getrokken. Ik was wel wat teleurgesteld, maar in de weken voorafgaand aan het eindgesprek voelde ik al wel dat het einde naderde.”
MP: ,,Zelfs voor mij voelt dat al als een eeuwigheid terug. Als ‘gup’ begon ik bij Lugdunum. Daarna kwam ik uit bij het toenmalige UDWS. UVS was de volgende club, maar mijn langste tijd heb ik gespeeld bij Alphense Boys. Daar heb ik vijf seizoenen gezeten. Ik wilde graag op een voetbalschool en die had je voor dat niveau niet in Leiden en dus werd het Alphen. Twee jaar later kon ik trouwens wel terecht in Leiden.”
Wanneer hebben jullie de eerste stap gezet op de Kikkerpolder?
SV: ,,Ik ben destijds gebeld door Lucas Riethoven, de jeugdvoorzitter. Hij vroeg mij of ik het wilde proberen bij UVS. Dat vond ik wel een uitdaging, temeer omdat ik wist dat hun jeugd altijd wel hoog speelt. Via de B1 kwam ik direct terecht in de A1. Daar startte ik ook dit jaar en ik mocht een keer mee met het tweede en met het team <23. Dat ging wel lekker en daarna ging het heel snel. De dinsdag voor Boshuizen mocht ik meedoen in een oefenduel en op donderdag hoorde ik dat ik in de basis mocht starten die zondag. Joeri Onderwater was op vakantie en daardoor viel er een plek vrij. Ik was wel wat verbaasd, maar deze verrassing vond ik uiteraard wel heel leuk. Ineens sta je tegenover echte mannen. Voetballend gezien gaat het allemaal wel, maar het is fysiek wel aanpoten.”
MP: ,,Ik had er dus al gezeten. Dat was toen achtereenvolgens in de E9, D2 en D1. Na Alphense Boys ben ik teruggekeerd en dat was bij het begin van dit seizoen. In de A-jeugd spelen veel jongens die ik ken en het zijn ook vrienden van mij. Het is gewoon een leuk elftal. Overigens heb ik nog wel aan het grote werk mogen proeven bij de Boys in de nacompetitie vorig seizoen.”
Hoe zou je de middag willen omschrijven van de door UVS gewonnen Leidse tweestrijd?
SV: ,,Eerst was er gezonde spanning, maar ik kreeg van alle kanten te horen dat ik gewoon mijn eigen spel moest spelen. Het ging vanaf het begin lekker en wanneer je eenmaal in de wedstrijd zit, ben je alles daar omheen kwijt. Dan is het gewoon een kwestie van doen en genieten. Na de wedstrijd heb ik heel veel complimenten gekregen. Eerst van mijn medespelers en trainer en daarna volop in de kantine. Dan weet je dus dat het debuut goed gegaan is.”
MP: Het ging best goed bij de A1, maar de uitnodiging voor het eerste was wel heel verrassend voor mij. Ik mocht op de bank zitten en dat vond ik wel wat, ja. In de tweede helft kreeg ik het sein om warm te gaan lopen. Misschien oogde ik van buitenaf rustig, maar van binnen ging er wel het nodige in mij om. Eenmaal op het veld kon ik de knop wel omzetten en ben ik ‘mijn ding gaan doen’ zoals dat tegenwoordig heet. Na afloop kreeg ik erg veel felicitaties, maar dat had ook te maken met de geboorte van mijn dochtertje. Dat maakten we ook nog ‘even’ mee een paar dagen daarvoor. Het was dus dubbel feest.”
Met respectievelijk een basisplaats en een invalbeurt hebben jullie je dus gemanifesteerd, want even later kwam er nog meer goed nieuws. Hoe ging dat in zijn werk?
SV: ,,In eerste instantie dacht ik dat het een eenmalige aanbieding zou zijn. Op maandag heb ik ook gewoon meegetraind bij de A1. Een dag later belde de trainer met de vraag hoe ik het zou vinden om vast bij de selectie te komen. Dat was een kick-moment. Voor mijn ontwikkeling is dit heel goed en dus hoefde ik niet lang over mijn antwoord te doen.”
MP: ,,Ook ik heb op maandag getraind. De dag erna speelden we een bekerwedstrijd en op donderdag vroeg de trainer mij of ik door wilde schuiven. Ik wil beter worden dus ik heb het aanbod met veel plezier aangenomen, hoewel ik het wel jammer vind voor mijn vrienden uit de A1.”
De A1 heeft dus afscheid moeten nemen van jullie. Maar stel dat je straks toch weinig wordt opgesteld. Wat dan?
SV: ,,In de eerste plaats vind ik het wel jammer voor de jongens uit de A, maar dit is voor mij een kans. Ik ben afgelopen zaterdag nog wel meegegaan naar DVS’33 en het team had de pech dat er ook wat geblesseerden waren. Ze hebben zich kranig geweerd, maar in de tweede helft ging het fout. Dat vond ik wel jammer om te zien, maar ik wil nu voor mijn eigen kans gaan. Nee, ik ga niet meteen kappen als de trainer mij niet meer opstelt. Ik wil graag aan spelen toe komen, dat wel natuurlijk. Het gaat steeds beter met het eerste en door de recentelijke twee overwinningen staan we er weer beter voor. Ik wil graag onderdeel uitmaken van die stijgende lijn van het team.”
MP: ,,Ik kan niet meer dan mijn best doen en laten zien wat ik kan. Als ik echt nul speelminuten krijg, moet ik misschien weer terug naar de A1. Ik zie wel. In principe speel ik het liefst in de spits, maar als ze me nodig hebben op de rechterflank of aan de linkerkant vind ik dat ook best. Bij UVS wordt er veel geswitcht aan de voorkant dus er liggen mogelijkheden. Maar ach, ik kom net kijken dus ik heb niks te willen.”
In de vaderlandse competitie breken zo nu en dan ook talenten door. Neem bijvoorbeeld recent Jürgen Locadia die er drie maakte voor PSV tegen VVV of Jean-Paul Boëtius die als Feyenoorder een puike wedstrijd speelde in zijn debuut als 17-jarige tegen aartsrivaal Ajax, afgelopen zondag. De weg is wat dat betreft nog erg lang voor Verlaan en Parami, maar voor UVS en het Leidse voetbal is er dus toekomst en dat is een aangename constatering!
