Valken’68 eindigde vorig seizoen met een voorsprong van dertien punten op de nummer twee als de onbetwiste kampioen van de derde klasse A. Driekwart jaar later heeft de ploeg van Andries Wendt een voorsprong van vier punten, nu in 2C. De eerste klasse lonkt en niemand in Valkenburg loopt er voor weg. Weer wonnen de geelroden zelf, terwijl andere concurrenten de fout in gingen. Wordt er straks weer een feest gevierd op ’t Duyfrak (zie foto van vorig seizoen in de thuisbeurt met Koudekerk)?
Volgens Wendt speelde Valken’68 voor de tweede keer op rij geen denderende partij, maar na een bezoek aan SVC’08 ging de zege wel mee naar huis (1-3). Robin van Noort liet dit keer nadrukkelijk van zich spreken. Eerst benutte hij een strafschop, waarna hij daarna zijn eigen doelman koppend kansloos liet. Het derde doelpunt voor de pauze kwam ook op naam van de verdediger, dit keer weer aan de juiste kant voor zijn ploeg. In de slotfase maakte William van Voorbergen aan alle onzekerheid een eind.
Van Noort werd dus de gevierde man en daar moest onze redactie meer van weten. De verdediger is dikwijls van belang, maar scoren…nou nee.
Heb je jezelf al in de arm geknepen? Ben je al bij de dokter geweest? Of ben je ooit aanvaller geweest?
,,Ja, ongelooflijk he? Ik scoor nooit en nu maak ik er drie, waarbij twee goals waar we ook wat aan hadden als team. Tot de C’tjes heb ik in de spits gestaan, maar gaandeweg zakte ik steeds meer door in het elftal. Qua positie dan. Dit maak ik niet gauw meer mee.”
Eerst even over jullie spel. Het ging dus wel moeizaam dit keer?
,,Hun aanvallers waren best lastig te bestrijden, ja. Rappe gasten, die ons gek probeerden te maken met heen en weer geloop. Toch hielden we de controle wel, hoewel we serieus matig tot slecht speelden. Maar op de een of andere manier hebben wij wekelijks het gevoel dat het toch wel goed komt. Dat is zo gegroeid en dat maakt ons een sterke tegenstander voor alle andere clubs.”
Drie doelpunten. Wil je ze terughalen voor de lezer?
,,Er was al een keer hands gemaakt in de 16 en even later gebeurde dat weer. Dat was denk ik voor de scheidsrechter een optelsom. Artan (Recica, red.) was geschorst en ik had al aangegeven dat ik een penalty graag zou willen nemen in zijn plaats. In niet competitiewedstrijden nam ik ze eerder ook met succes, dus waarom niet. Ik vind een penalty nemen eigenlijk niet zo moeilijk. Goed kijken naar de keeper en die doet bijna altijd wat en dus kan je rustig een keuze maken. De 1-1 kwam voort uit een vrije trap. Ik zou de man overnemen van Roel ( Heemskerk, red.) en dat deed ik ook. Met Erwin (van der Nagel, red.) had ik een misverstand. Ik verstond hem eigenlijk verkeerd en kopte de bal terug, maar juist onder zijn arm door. Dat zag er vast erg schlemielig uit. Een leermoment voor mij, want ik reken dit mezelf aan. Gelukkig kreeg ik een herkansing. Sven Boonstoppel nam een vrije trap bij de achterlijn, die bij de eerste paal terechtkwam. De bal ging ook voorbij aan Bastiaan de Mooij en plots lag de bal voor mijn voeten en dat buitenkansje liet ik mij niet ontnemen. Ik keek nog naar de grensrechter. Niet zo zeer omdat het buitenspel zou kunnen zijn geweest, maar meer omdat ik nauwelijks kon geloven dat ik weer had gescoord, haha.”
Je moet dus een hele tijd teruggaan voor doelpunten?
,,Wel in competitieverband. Ik speel al vier jaar in de senioren en stond nog droog. Nu maakte ik er dus drie in zevenendertig minuten tijd.”
Hoe heb je de tweede helft beleefd?
,,Als een soort van nachtmerrie . Kort na rust viel ik namelijk uit vanwege een enkelblessure. Ik heb mijn enkelbanden eerder ingescheurd en dat blijft een zwak punt bij mij. Gelukkig valt het achteraf wel mee en ga ik er vanuit dat ik volgende week kan spelen. We pakten in de tweede helft geen enkele tweede bal meer en er lukte heel weinig. Ik zat met Ronald Kuijt op de bank en we hebben ons zitten verbijten. Je bent machteloos, terwijl je ziet dat het niet lekker loopt. Enorm frustrerend. We deden niet anders dan op het scorebord kijken. Wat heerlijk was het dan ook dat William met een heerlijke stift de zege kon veiligstellen. Het was meteen klaar en als je dan de uitslagen hoort, ben je dolgelukkig. Het is wat ik zeg, het gevoel dat het goed komt is zo sterk, dat we voor niemand bang zijn. We kunnen ons met weer een extra puntje voorsprong iets veroorloven, maar we gaan gewoon elke week voor de winst. We spelen nog vijfmaal thuis en het geloof is er. Dit soort wedstrijden wonnen we eerder niet. Neem bijvoorbeeld HVC’10 thuis. We hadden geen recht op de overwinning, want zij waren toen echt beter. Het werd in blessuretijd 2-2. Nu zouden we zo’n wedstrijd denkelijk over de meet trekken.”
Wat blijft er overeind aan concurrenten?
,,Nog zes ploegen, waarbij we er al een paar twee keer hebben gehad. Elk duel, hoe clichématig ook, is nu een finale. Artan is er zaterdag ook weer bij, dus ik hoef nu niet te scoren. Maar ik blijf sowieso wel met de benen op de grond staan. Met een vorige eigen goal erbij sta ik nu gewoon op twee min twee is nul.”
