vrijdag, maart 29, 2024
HomeVoetbalnieuws-leidenDe Jong: ,,Vooralsnog mis ik het voetbal niet”

De Jong: ,,Vooralsnog mis ik het voetbal niet”

-

interview167x60Marcel de Jong kreeg j.l. zondag waar hij recht op had. Een fraai afscheid na bewezen diensten. Vorig seizoen maakte de laatste man nog deel uit van het eerste elftal, maar na zestien jaar zwoegen, de lijnen uitzetten, de verdediging coachen , winnen en verliezen vond De Jong het welletjes. Onze redactie keek in het Interview van de Week terug op zijn voetballoopbaan en zijn afscheidswedstrijd.

 

Hoe heb je afgelopen zondag beleefd?

,,Ik heb genoten. Het was perfect georganiseerd en het was erg leuk om het hele spul weer eens bij elkaar te hebben. We zijn tot een uur of 20 bij de club doorgegaan en daarna ben ik nog even een hapje gaan doen met wat mensen. Vervolgens nog een afzakkertje in de kroeg en ik lag er om 23.30 in. De volgende dag ging de wekker weer om kwart over zes. Het was het dubbel en dwars waard. Bij dezen bedank ik nogmaals iedereen die er bij was, mee heeft geholpen aan de organisatie en de club voor zoveel mooie jaren.”

 

{moduleid=[559]}

 

Heb je altijd de kleuren zwart en wit gedragen?

,,Ja, vanaf de jeugd zat ik al bij deze club. Ik speelde vaak in teams met jongens die twee of drie jaar ouder waren. Op mijn zestiende werd ik al bij het derde gehaald, het niveau van de A-junioren was in die tijd niet om over naar huis te schrijven. Na een jaartje in het derde te hebben gespeeld, volgde een halfjaartje 2 en in de winterstop kreeg ik al de kans om bij 1 te komen en daarin speelde ik onafgebroken tot en met eind vorig seizoen.”

 

Welke trainers heb je zoal meegemaakt?

,,Dat zijn er nog niet eens zoveel geweest. Hier heb je toch meer dat dorpsgevoel. Spelers en trainers zijn over het algemeen meer honkvast. Ik ben gestart onder Theo van Dijk. Later kwam Ger Bontje en daarna mannen als Bob van Bohemen, Rene van Beek, Bas Janssens en in de laatste jaren Andre Eggerding.”

 

In zestien jaar tijd heb je zo jouw hoogte-en dieptepunten meegemaakt. Welke zou je eruit willen lichten?

,,Ik weet niet beter dan dat het altijd vechten was om erin te blijven of om juist weer te promoveren. We waren vaak te sterk voor de vierde klasse, maar de derde klasse was vervolgens dikwijls te hoog gegrepen. Kampioen ben ik nooit geworden, maar promoties heb ik wel meegemaakt. Dat voelde trouwens hetzelfde, hoor. Hazerswoudse Boys werd voor het laatst kampioen in ’89, maar toen speelde ik nog niet in de hoofdmacht. De eerste promotie is mij het meest bijgebleven. Dat was me een feest. Probleem bij de Boys is in al die jaren toch wel het scoren geweest. Of beter; vooral de moeite die we er vaak mee hadden.”

 

In al die tijd heb je een karrevracht aan wedstrijden gespeeld. Wat waren voor jou de leukste tegenstanders en welke wedstrijden zijn jou met name bijgebleven?

,,Een leuke wedstrijd die ik mij herinner is zonder meer tegen Haaglandia. Zij moesten winnen om kampioen te worden en wij moesten winnen om niet te degraderen. We wonnen met 2-3, waarna wij het door hun geregelde buffet- zij zouden immers wel even kampioen worden- hebben opgegeten. Een week later werden zij trouwens alsnog kampioen. En een jaar of tien geleden speelden we een wedstrijd tegen Alphia. 1-0 achter, maar in de blessuretijd maakten wij twee goals. Alphia was altijd wel leuk om tegen te spelen. En bij leuke potjes denk ik ook aan Woubrugge, Koudekerk en Zwammerdam. In het verleden speelde je veel meer in de directe omgeving tegen clubs uit omringende dorpen, tegenwoordig zijn de grenzen verder opgeschoven.”

 

Wanneer heb jij voor jezelf de knoop doorgehakt om het voetbal vaarwel te zeggen?

,,Dat besluit stond bij het begin van vorig seizoen al vast. Het zou mijn laatste jaar worden en zo heb ik een heel seizoen aan het idee kunnen wennen. Mijn gezinssituatie is veranderd en ik wil meer tijd besteden aan mijn kleine mannetje. In al die jaren was ik toch elke zaterdag de hort op van 12 tot 19 uur en thuis wilden ze zo zoetjes aan ook wel eens wat anders doen op zaterdag. Ik heb nooit spijt van mijn keuze gehad, want ik wist wanneer het einde zou naderen. Het bevalt mij uitstekend zo. En thuis vinden ze het ook prima dat ik weer beschikbaar ben.”

 

Welke posities heb je nog meer ingevuld in de loop der jaren en wat was je voor type speler?

,,In de eerste jaren speelde ik als rechtshalf en later ben ik middelste middenvelder geworden. Een jaar of zes terug ben ik een linie naar achteren gegaan en ik heb tot mijn laatste wedstrijd laatste man gestaan. Nee, ik was geel doelpuntenmaker. Ik denk dat ik er gemiddeld eentje per jaar in prikte, vaak waren dat wel aardige doelpunten. Dat dan weer wel. Mijn inzicht was wel okay en daar lag mijn kracht. Op zich had ik wat dat betreft wel een streepje voor, want Hazerswoudse Boys stond te boek als een vechtploeg. Knokken en met karakter spelen. Ik wist zelf niet beter, want zo is het altijd gegaan. Tja, als je dan zelf het spelletje een beetje in de smiezen hebt, valt dat al snel op.”

 

Uit jouw woorden valt op te maken dat er wat aan het veranderen is bij de Boys. Klopt dat?

,,Dat is zeker waar. De huidige trainer wil dat Hazerswoudse Boys meer aan voetbal toekomt. Niet enkel maar ‘peren’ en strijd leveren. Ik zie het eerste nu regelmatig spelen en het is echt aan het veranderen. De spelers zijn er ook heel positief over en het feit dat het stervensdruk is op de training zegt genoeg over hoe er tegen de nieuwe visie wordt aangekeken.”

 

Ben je je voetballeven een weinig ongeschonden door gekomen?

,,Daar heb ik geen klagen over. Ik was eigenlijk best een fitte speler en miste vrijwel nooit een wedstrijd of training. Ja, bij de introductie van het kunstgras ging het wel even fout. Toen was mijn knie heel snel overbelast en heb ik drie maanden aan de kant gezeten.”

 

En nu?

,,Heb ik het prima naar mijn zin en mis ik het voetbal niet. Of misschien moet ik zeggen nog niet. Dit jaar doe ik in elk geval lekker niets. Misschien, als ik het spelletje toch weer ga missen, dat ik volgend seizoen bij vrienden in het vierde ga spelen. En verder hoop ik dat ons mannetje een voetballer wordt. En ja, natuurlijk krijgt hij dan ook een zwart-wit shirt aan. Tenzij hij heel goed is, maar dan zien we wel weer. De loopafstand naar de Boys is en blijft een voordeel.”

 

Dank voor je tijd, geniet van je gezin en kijk gerust nog eens achterom naar heel wat mooie jaartjes en de afscheidswedstrijd.

,,Dat zal ik zeker doen. Ik bedank iedereen nogmaals voor de warmte en dank jullie voor de aandacht.”

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read