(Zaterdag,4A)- Soms zijn er van die wedstrijden dat er niet meer in zit en dat een ploeg een puntje moet koesteren. LSVV’70 deed dat afgelopen zaterdag na een vlak duel bij Blauw Zwart. De Leidse ploeg was weer eens gemankeerd, waardoor de 0-0 min of meer beschouwd werd als een zege. ,,Misschien waren we het meest gelukkig, maar gegeven de omstandigheden zijn we tevreden. Het was vooral matig en ik heb niet veel kansen geteld. Ook niet voor Blauw Zwart trouwens. Ik vond hen niet meevallen en ik begrijp nu ook waarom zij ook al best veel verliespunten hebben”, oordeelde leermeester Wim Mugge.
Neal Petersen is dit seizoen nieuw bij LSVV en hij staat nog steeds volledig achter zijn beslissing om uit te komen voor de studentenformatie. Voorheen kwam de middenvelder/aanvaller uit voor Alphia en ARC. Eerst maar even naar de wedstrijd met de belangrijke steunpilaar van Mugge’s keurkorps.
,,Dit keer misten we zes basisspelers en daarbij kwam dat Freek (Jansen, red.) na tien munuten een aanslag op zijn enkel te verduren kreeg. Hij speelde een tijd lang door, maar vraag niet hoe. Tja, dan is de spoeling wel heel dun. Vorige week hadden we al om uitstel gevraagd, omdat we wisten dat er veel spelers een vakantie hadden gepland. Even aandacht voor de vrouw, zeg maar. Blauw Zwart wilde helaas niet meewerken. We hebben er nu getracht het beste van te maken en eigenlijk kregen wij met Nils de Groot nog de grootste kans op een voorsprong. Al met al mogen we tevreden zijn dat het 0-0 bleef, want in de slotfase liepen wij op onze laatste benen. We hebben het ‘professioneel’ uitgespeeld, zoals dat heet. Daar ligt ook wel de kracht van ons, voor dit niveau althans.”
Petersen ziet zijn ploeg nog wel klimmen op de ranglijst ondanks de weinig overtuigende start van de competitie. ,,In de eerste plaats willen wij gewoon lekker ballen. Wij zeggen niet dat we voor de titel gaan, maar we kunnen beter dan we hebben aangetoond tot nu toe. Voor mij is het een genot om voor deze club te spelen. Aan de normen en waarden wordt hier nog waarde gehecht en de benadering van deze groep naar het voetbal toe bevalt me uitstekend. Bij Alphia had ik het wel gezien en toen ben ik naar ARC gegaan. De trainer daar was Alex Redel en hij is echt top. Er zijn trainers die zeven keer zo lang in het trainersvak zitten, maar bij lange na niet aan zijn vermogen komen. Echt, Alex is van buitencategorie. Toch heb ik me laten overhalen om naar LSVV te komen, ze hadden al eerder een poging ondernomen. Bij ARC werd ik in dat team, spelend in de reserve hoofdklasse, op mijn 26ste opa genoemd. Verder liepen er enkel jonge honden. Van mijn besluit om in Leiden te gaan spelen, heb ik nog geen moment spijt gehad. Ik had mezelf wel voorgenomen om alleen te komen wanneer ze derde klasse zouden zijn blijven spelen. Dat lukte niet, maar toch is het prima zo. We maken het bij LSVV allemaal niet groter dan het is en daar past Wim als geen ander bij. Als ik zie dat een tegenstander er een heel circus van maakt in de warming-up, frons ik wel eens mijn wenkbrauwen. Misschien moeten wij ook eens tachtig pionnen neerzetten. Om er wat mee te doen? Nee, gewoon om te kijken of het indruk maakt op de tegenstander.”
De naam van de trainer werd al genoemd en Petersen wil over hem nog wel wat kwijt. ,,Dat is een man naar mijn hart. Wij hebben hem hard nodig, ook al maken we het hem vaak niet eenvoudig. Dan is die er niet, dan weer een ander. Het bekende verhaal. Wij zijn daarnaast nogal eigenwijs, maar deze trainer zet ons dan netjes op onze plaats. Een uniek gezelschap al met al, waarbij iedereen begrijpt waar het omgaat. Bij veel clubs is het allemaal veel te serieus. Voordat wij begonnen bij Blauw Zwart, keek ik nog naar een andere wedstrijd daar. Ze gingen elkaar te lijf op het veld. Dat heb ik wel gezien, moet ik zeggen. Bij LSVV heerst er wat dat betreft een hele andere benadering en daar voel ik me bij thuis. Als we wekelijks ook nog eens compleet zouden zijn, hebben we een team dat moeiteloos mee zou kunnen draaien in de derde klasse.”
