Vorige week maandag stond een algemene ledenvergadering op het programma bij Roodenburg. Op deze avond kwam er het nodige ter tafel, maar de club stuurde onze redactie een hoogtepunt toe van de avond. De hondstrouwe Arnold Barendse werd namelijk die avond in het zonnetje gezet. Naast de tekst die bij ons binnen kwam, vond onze redactie het gepast om Barendse ook even te vagen naar zijn eigen beleving van de avond.
Voordat de algemene ledenvergadering begon werd er eerst tijd ingeruimd voor KNVB afgevaardigde Theo Oortmans. Hij nam het woord en riep Arnold Barends naar voren. In zijn speech beschreef hij het voetballeven van Arnold bij Roodenburg. Als voetballer een technische speler, die uitkwam voor Roodenburg 1. Een speler, die na zijn voetbalcarrière jeugdtrainer werd, samen met o.a. Rinus de Bruin en Sam den Os.
Vervolgens werd hem gevraagd om leider te worden van het tweede elftal. Een elftal dat destijds bestond uit jonge talenten die uit de jeugd kwamen en ervaren spelers die niet meer in aanmerking kwamen voor het eerste elftal. Arnold moest zorgen dat al deze spelers het naar hun zin hadden. Hij moest de talenten aansporen en zorgen dat spelers, die waren afgevallen, gemotiveerd bleven.
Daarna volgde het leiderschap van het eerste elftal. Naast het volgen van de wedstrijden was een leider altijd bezig met de organisatie van activiteiten buiten het voetbal. De leider was vaak verantwoordelijk voor het gebeuren als er niet gevoetbald werd. Denk aan het Twentse Ros toernooi. Het voetbalgedeelte was voor de trainer, maar voor het avondprogramma was de leider verantwoordelijk.
Na het leiderschap volgde het bestuurslidmaatschap als bestuurslid Technische Zaken, waar Arnold werd geconfronteerd met hoogte- en dieptepunten. Deze bestuursfunctie heeft hij al 20 jaar vervuld.
Arnold ontving de besturen van de tegenpartij, Arnold ging mee als vertegenwoordiger van Roodenburg en in het weekend bezocht hij in de regio graag een wedstrijdje. Daarbij was hij overal een welkome gast. Voor al deze verdiensten ontving hij op 5 november van de KNVB de zilveren speld van de KNVB. Namens Roodenburg feliciteren wij hem met deze onderscheiding.
Bestuur Roodenburg
Redactie vervolgend: Zoals gezegd een kleine moeite om Barends zelf ook even aan het woord te laten. Overigens werd hij in een eerder stadium al aan de tand gevoeld in een van onze rubrieken. Nog eens teruglezen? Dat kan:
Je bent dus volkomen terecht in het zonnetje gezet. Wist je er op voorhand iets vanaf?
,,Nee het was echt een verrassing. Toevallig zou ik voor het eerst in mijn leven een ledenvergadering gaan missen, want ik had het bestuur laten weten dat ik een midweek weg was met mijn vrouw. Zij bleef er bij mij op aandringen dat ik toch maar moest gaan. Ze vond het geen probleem om een dagje later te vertrekken. Dus ben ik die avond naar Roodenburg gegaan. Mijn jongste zoon was er ook. Hij maakt foto’s. Toen ik opeens een man zag binnenkomen in een keurig jasje kreeg ik wel een idee. Het was naast verrassend ook wel een enorme waardering. Ik ben met een goed gevoel naar huis gegaan en die midweek zijn we gewoon dinsdag ingegaan.”
Praktisch een heel leven Roodenburg. Kan je nog wel zonder de club?
,,Ik kan me dat niet voorstellen, nee. Ik heb in het begin van het seizoen wel aangegeven dat ik ga stoppen aan het einde van het seizoen. Natuurlijk blijf ik Roodenburger, maar ik wil op zateragmiddag ook wel eens naar Rijnsburgse Boys tegen Noordwijk of zo. Nu ga ik op zondag wel eens naar Boshuizen of UVS. Aan het einde van het seizoen is het genoeg voor mij. Daarna ga ik af en toe wedstrijdjes bekijken en mijn lieve vrouw wil ook wel eens wat anders dan voetbal in het weekend. Zij korfbalde vroeger bij KNS in Oegstgeest. Dat bestaat niet meer. Toen zij stopte, werd ze koffiedame in de bestuurskamer bij Roodenburg. We hebben er dus samen genoeg jaartjes op zitten.”
In de rubriek Hemd van het Lijf heeft het publiek kunnen lezen wat je zo ongeveer hebt gedaan. Aan welke periode denk je zelf met het meeste plezier terug en ben je van mening dat de waardering minder is geworden in de laatste jaren?
,,Om met die laatste vraag te beginnen: nee. Wel anders. Vroeger was er meer betrokkenheid, door de bank genomen, binnen een club. Maar het is zeker leuk voor mij dat de waardering nu niet enkel van Roodenburg komt, maar dus ook van de KNVB. Het leukste vond ik door de jaren heen wel de kampioenschappen die er gevierd zijn. Het topje van de ijsberg is toch wel dat de club mee heeft gedaan om het kampioenschap van Nederland. Een gouden tijd.”
Hoe is de huidige binding van jou met de spelers? Voor jou toch het leukste qua contact binnen de club.
,,Het contact is prima en dat vind ik inderdaad het leukste. Werken met spelers, dat heb ik altijd al ervaren als erg prettig. Maar de tijden zijn wel veranderd. Vroeger, als mij werd gevraagd om de namen van de selectie op te noemen, ratelde ik het lijstje zo op. Laatst belde BSC’68 met de vraag of ik de selectie kon doorgeven voor hun programmablaadje. Dat lukt me niet meer zo makkelijk. Tegenwoordig spelen er ook buitenlandse jongens in en met sommige namen heb ik wel moeite. Als ze dan niet in de krant komen omdat ik ze niet heb genoemd, baal ik daarvan. Ik wil bij de les blijven.”
De onvermijdelijke vraag. Wat gaat het worden zaterdag. De derby van de derde klasse?
,,Ik heb veel vertrouwen in een goede afloop voor Roodenburg. Ik heb Lugdunum twee keer gezien dit seizoen. Daar lopen een paar prima voetballers rond, maar ik vind ook dat er wat minderen tussen lopen. Roodenburg is completer, naar mijn idee. Wesley Lancel en Robin Ravensbergen zijn er aan de voorkant niet bij. Zij zijn langdurig geblesseerd. Toch kunnen onze trainers dat goed opvangen met eveneens aanvallers die wat kunnen. Het blijft een derby natuurlijk, dus we gaan het zien. Kijk, ik ben Roodenburger maar niet bedrijfsblind. Als een ploeg beter is, zie ik dat ook wel.”
Bedankt voor je tijd. Geniet van de club en het beste voor de toekomst.
,,Heel graag gedaan en jullie bedankt. Het doet mij goed.”
{moduleid [591]}
