Hoewel hij een rasechte Leidenaar is, streek Jack Honsbeek ondertussen elders neer. Om precies te zijn in Hoofddorp. Toch blijft de linkspoot de regio Leiden en de Bollenstreek nauwgezet volgen, al was het alleen maar omdat hij de nodige meters maakte in het verleden voor UVS, Ter Leede, FC Lisse, Katwijk, Voorschoten’97 en FC Rijnvogels. Daartussen door toonde hij ook nog zijn kunsten aan de blauwe kant van de Westmaat, ofwel bij Spakenburg.
Zijn voetballoopbaan zit er al een poos op, maar sindsdien heeft hij zich intensief op het trainersvak gestort en tot dusverre met succes. Onze redactie was benieuwd naar het reilen en zeilen bij deze van oudsher lachebek met een positieve uitstraling en een flink portie ambitie.
Als trainer is Honsbeek voor het vierde seizoen verbonden aan Argon, in dit geval de zaterdagtak van de club uit Mijdrecht. Aan het einde van dit seizoen zal hij zijn biezen pakken en zich toe gaan leggen op Legmeervogels. Daar kwam hij onlangs rond en de verwachtingen zijn hooggespannen vanwege Honsbeeks komst. Bestuurslid Hans Heree van de Uithoornse derdeklasser: ,,Hij is jong en ambitieus. Hij heeft het goed gedaan in Mijdrecht. Wij denken dat we met hem hogere ogen gaan gooien in de competitie.”
Bondig gesproken ligt daar dus de toekomst van Honsbeek, maar onze redactie wilde vooral terugbladeren en de laatste jaren doornemen. Van voetballer werd hij in rap tempo ‘omgesmolten’ tot trainer.
,,Nadat het voor mij als voetballer klaar was bij Voorschoten’97, werd ik benaderd door Arie Lagendijk. Hij nam toentertijd FC Rijnvogels voor zijn rekening en vroeg of ik het tweede elftal wilde gaan doen. Ik was toen al bezig met mijn TC2. Ik heb uiteindelijk ‘ja’ gezegd, maar ik was er aanvankelijk best wiebelig onder. Het was toch wel een pittig nieuw hoofdstuk, maar anderzijds viel ik dus ook niet in een zwart gat. Lagendijk heeft mij niet laten zwemmen en mij aan de hand genomen en mij gestuurd en gesteund. Ik heb verschrikkelijk veel van hem geleerd en heb enorm veel respect voor de man. Hij heeft een kennis in huis van het voetbal, waar een paard en een lama de hik van krijgen. Hij weet precies de juiste snaren te raken en dat is een gave. Eigenlijk loopt hij als een rode draad door mijn voetballeven. Toen ik zeventien was wilde hij mij naar Katwijk halen. Dat ging toen niet door, maar later was het wel raak bij Ter Leede. En door de ervaring bij Rijnvogels heb ik hem dus nog veel beter leren kennen. Niet alleen als trainer, maar nog belangrijker..vooral als mens. Overigens kwam ik als speler nog even om de hoek kijken in de nacompetitie bij 1, even terug bij af zeg maar.”
Daarna kwam Honsbeek op eigen benen te staan en zo kwam hij in 2009 terecht bij Argon, dat net was gedegradeerd uit de tweede klasse. In zijn tweede seizoen bereikte hij de nacompetitie, maar bleef een beloning uit. Vorig seizoen werd zijn ploeg met vlag en wimpel kampioen en nu is Argon een keurige middenmoter in de tweede klasse. Honsbeek kijkt terug op zijn werk tot nu toe.
,,Nadat ik mijn eerste stappen had mogen zetten in Katwijk kwam er in Argon een nieuwe uitdaging. Ik wilde op nul beginnen, want een club krijgt een tik na een degradatie. Ik werk met een jeugdige groep, waarbij we er naar streven om elk jaar spelers uit de A-jeugd over te laten komen. Dat gaat de laatste jaren prima en daardoor staan we er weer veel beter op. Dat moet ook, want het zou mij niet verbazen wanneer de club een keer de overstap gaat maken naar de zaterdag. Wat prachtig is bij deze club is dat de spelers op de zaterdag hier allemaal zijn opgegroeid. Er is hier nog sprake van trouw.”
Voor Honsbeek zit de klus er bijna op en moet enkel het tweedeklasserschap veilig worden gesteld. Vooralsnog lijkt dat te gaan lukken. ,,Ik wilde in principe wel doorgaan na dit seizoen. Ik hoop dit jaar mijn TC1 te halen en dan kan ik verder. Alain Hijman blijft echter ook aan bij de zondag en hij heeft al TC1 op zak. Dan wordt het voor de club een lastiger financieel plaatje. Ik ben blij dat er echter al snel een nieuwe club interesse in mij had en ik heb zeker geen hard feelings naar Argon. De club gaf me destijds een kans en dan moet je het toch maar even laten zien als trainer van een eerste elftal, je kunt het slechter treffen lijkt mij. Argon heeft een goede naam en de ontwikkeling die ik heb gemaakt heeft deze club mij geboden. Daardoor ben ik nu al serieus onderweg als trainer.”
Honsbeek kan met tevredenheid vaststellen dat zijn bestaan als trainer meer dan levensvatbaar is. Bij Rijnvogels was men content, bij Argon andermaal en Legmeervogels was er als de kippen bij om een verbintenis aan te gaan. Het gaat dus bliksemsnel en dat ondanks het feit dat hij van ’74 is. De veertig jaren grens duurt dus nog wel even. Er ligt dus nog een mooie toekomst voor hem, zo lijkt het.
,,Daar hoop je als trainer op, maar je kunt niet te ver in de toekomst kijken. Ik heb nu voor een jaar getekend in Uithoorn en daarna zien we wel weer verder. Ik teken trouwens altijd voor een jaar. Halverwege evalueer je dan of er nog rek is in de relatie. Meerjarige contracten, daar heb ik het niet zo op. Het zegt niet zoveel tegenwoordig. Je snapt dat ik niet voor niets bezig ben met mijn TC1, want ik wil graag hogerop. De topklasse is wel de wens van de gedachte, mocht dat echter niet aan mij besteed zijn dan zal er door mij met volle overgave en plezier worden gewerkt bij de club die dan net niet op het hoogste niveau speelt. Het zou leuk zijn als dat in de regio kan waar ik vandaan kom, maar dat is zeker geen doel op zich. Voorlopig moet ik nog meer ervaring opdoen. Ik heb dan wel op een aardig amateurniveau gespeeld, maar het is toch wel even anders om nu aan de andere kant van het verhaal te staan. Maar komt er na Legmeervogels wat moois op mijn pad dan ga ik dat niet uit de weg. Voorlopig bewandel ik de weg van de geleidelijkheid.”
Honsbeek ‘vreet’ voetbal en volgt wat er te volgen valt. De clubs waar hij voor speelde vormen daar verre van een uitzondering op. ,,Eerst kijk ik altijd even naar de uitslagen van die clubs en via kranten en websites check ik altijd even wie er scoorden, wie er speelminuten maakten en ik volg ook de gangen van de spelers. Verder kijk ik bij gelegenheid wel eens een potje voetbal in het Leidse en heb ik zo nu en dan contacten met trainers uit Leiden en omstreken. En nee, ik ben nooit te groot om advies te vragen. Ik kan en moet nog veel leren en waarom zou ik geen gebruik maken van de kennis van andere trainers? Thuis kan ik het wel aardig scheiden, hoewel we op zeker zondagavond met een bord op schoot voetbal zitten te kijken. We hebben een eigen paard en mijn vrouw Sandra houdt zich daar grotendeels mee bezig. Een passie van haar, maar het is voor ons allebei een prachtige afleiding van het voetbal. Voor mij geldt al sinds jaar en dag dat er geen dag voorbij gaat zonder voetbal. Elke dag lul ik er wel over. Op de club, op werk en ach…waar dan ook.”
De TC1-cursus volgt hij onder meer met mannen als Ronald de Boer, Edgar Davids en Rob Maas. In de andere klas willen Paul Bosvelt, Martin Drent en Jaap Stam die via een begeerd diploma de volgende stap willen maken in hun loopbaan. Door de cursus heeft de vroeger vooral op de linksbackpositie spelende Leidenaar veel contact met Ronald de Boer. Hij benaderde Honsbeek om te participeren in de Copa Amsterdam. Een groots toernooi voor talenten in de maand mei. ,,Geweldig leuk om talenten te zoeken, te begeleiden en contact te hebben met zo’n grote speler.”
Honsbeek groeide op in de Leidse Kooi. Hij kroop, leerde lopen en voetballen in de Stuivenzandhof en in de Timorstraat. Wellicht werd daar ook vooral zijn karakter gevormd, waardoor hij in de jaren daarna nimmer verzaakte als speler en nu ook veel eist als trainer van zijn spelers op karakterologisch gebied. ,,Ik kon wel aardig voetballen, maar ik moest het ook van mijn karakter hebben. Dat laatste heb ik wel zien veranderen in de loop der tijden. Er zijn echt jonge knapen bij die met minimale inspanningen het maximale willen bereiken. Daar heb ik wel moeite mee, ja. Maar bovenal vind ik het trainersvak uitermate boeiend. Ik sta op zich in de groep en als het echt moet dan treed ik er buiten. Ik ben een trainer die ook wil beargumenteren waarom ik keuzes maak. Zelfreflectie is niet altijd van deze tijd, maar als je het als trainer goed kan uitleggen dan komt er wel meer begrip bij een speler. Als ze in elk geval altijd het teambelang maar inzien, dat staat boven de het individueel belang.”
Bedankt voor je tijd, Jack. We blijven je volgen en wellicht kom je nog eens terug waar je thuishoort.
,,Jullie bedankt voor de geboden ruimte. De toekomst zal leren of ik weer ‘thuis’ kom.”
