donderdag, maart 28, 2024
HomeRedactioneelNabeschouwingenLugdunum versus DoCoS: een lach en een traan

Lugdunum versus DoCoS: een lach en een traan

-

header NAbeschouwingVlak voor tijd probeerde Docos-trainer Joop Lankaar de scheidsrechter duidelijk te maken dat de tijd toch echt om was. Zijn ploeg stond met 0-1 voor en een gelijkmaker hing in de lucht. Men kon hem op het eerste gezicht geen ongelijk geven. De tweede helft was echter later begonnen en er waren wat blessures geweest. ,,Nog lang geen tijd” reageerde collega-trainer Hennie de Klerk van Lugdunum met een grijns. ,,Dat komt door jullie tijdrekken.”

 

Nog geen minuut later werd de lach een vreugdekreet en het gezicht van Lankhaar een donderwolk: Lugdunum had in de slotminuten de gelijkmaker gescoord. ,,Ik zit met een dubbel gevoel”, verklaarde De Klerk na afloop. ,,Tuurlijk ben ik nu blij met dat ene puntje, maar het hadden er drie moeten zijn. Met de rust hadden we met pakweg 3 -0 voor moeten staan. We hadden een aantal 100% kansen.”

 

Daarin had hij gelijk. In de eerste helft was Lugdunum heer en meester. Vlot combinerend werd DoCoS onder druk gezet. Kansen bleven niet uit. Op schoten van Sipan Khalid en Swendy Tokaay bewees keeper Mitchell van Abswoude dat hij niet voor niets in het doel stond en hij redde goed. In de twintigste minuut wist hij met een fraaie safe zijn doel schoon te houden na een uitstekende aanval over vele schijven van Lugdunum.

 

Docos kon daar niet veel tegenover stellen. Te vaak werd de lange bal gehanteerd waar de verdediging van Lugdunum niet koud of warm van werd. Eric van der Pot was de eerste die een schot loste op het doel van de groenwitten. Dat het pas in de 31e minuut gebeurde, zegt genoeg. Lugdunum kreeg nog meer kansen. De beste was voor ‘veteraan’ en steunpilaar Nino Poulina. In een scrimmage viel de bal voor zijn voeten en van vlakbij joeg hij de bal hoog over het doel. Beste man van het veld was Lugdunum-rechtsback Sergio Vrede. Niet alleen schakelde hij haast achteloos zijn directe tegenstander uit, zijn razendsnelle rushes waren tevens een steeds loerend gevaar voor de Docos-verdediging. Het bleef echter 0-0 tot de rust.

 

In de eerste minuut van de tweede helft verscheen Poulina alweer dreigend voor het DoCoS-doel en niet veel later waren er ook doelpogingen van Khalid en Vrede. Toch was het uiteindelijk DoCoS dat scoorde. In de 6e minuut kon een Lugdunum-verdediger nog op de lijn redding brengen, maar het bleek slechts uitstel van executie. Cenny Scheffer gaf een strakke voorzet die van dichtbij tegendraads door Maik Groote werd ingekopt: 1-0.

 

Het was een heel knappe goal, maar de verbazing alom was groot en logisch. Lugdunum was in de eerste helft duidelijk de betere ploeg geweest. De ploeg van De Klerk liet na de achterstand zien over veerkracht te beschikken en bleef via combinatievoetbal proberen de verdiende goal te scoren. Docos bewees steeds meer dat het echt wel kon voetballen en counterde een paar keer gevaarlijk, maar een doelpunt bleef tot de laatste minuut uit. Uit een steekpassje tikte Lugdunum-invaller Murat Bayrak de bal langs de keeper en gleed Tokaay de bal in het doel: 1-1.

 

De eerste Leidse derby smaakte naar meer. Aardig voetbal, respect voor elkaar en een verrassend scoreverloop gezien het wedstrijdbeld. Nieuw was dat gastheer Lugdunum het publiek voorzag van een informatief programmablad en bij de minieme toegangsprijs zat een munt, goed voor een consumptie. Ook nieuw was de controle van de spelerskaart. De scheidsrechter controleerde niet alleen de spelers van de basis, maar stapte ook naar de dug-outs om de reserves eens te checken.

 

Opstellingen:

Lugdunum: Labrie, Bouchnafa, Brandt, Poulina, Tokaay, Vrede, Khalid, De Prie, Tolud, Van der Reijden, Roeleveld (Bayrak).

Docos: Van Abswoude, Hamelink, De Jong, Lagendijk, Peet, Onvlee, De Bolster (Bouwmans), Van der Pot, Van Empe, Scheffer, Groote.  Geel: Onvlee. Toeschouwers: 150.

 

Peter Du Prie (Lugdunum) was achteraf tevreden met het resultaat. ,,In de rust hadden we met twee of drie nul voor moeten staan. Ons positiespel was prima en wij bepaalden de wedstrijd. Als doelpunten uitblijven kan het altijd link worden en dat werd maar weer eens bewezen. Uit het niets maakte DoCoS een, overigens goed uitgespeeld, doelpunt. Eerlijk gezegd ging ik daarbij niet vrijuit: ik had eerder in moeten stappen. Petje af trouwens voor onze gasten. Zij kwamen steeds beter in de wedstrijd en lieten zien een echt team te zijn. Dat zijn wij dit seizoen ook meer dan vorig jaar. We gingen gewoon door met ons eigen spelletje en bleven positief naar elkaar. Ik heb geen zinloze individuele acties gezien en dat is winst. Er valt nog meer terrein te winnen voor ons. Conditioneel kan het allemaal nog beter. Ook zijn er een aantal nieuwe jongens bij, die nog moeten wennen. Vorig jaar speelde ik meer op het middenveld, nu ben ik een linie gezakt en speel centraal achterin. Onze trainer vindt me daar beter tot zijn recht komen en daar schik ik me natuurlijk in.”

 

Eric van der Pot was het roerend met Du Prie eens. ,,Als de emoties over de gelijkmaker gezakt zijn moet ik toegeven dat het verdiend was. Heel zuur natuurlijk dat het doelpunt in de laatste minuut viel, maar een forse achterstand in de rust had zomaar gekund. Dan is het over. Vandaag was het echt aankijken of we het niveau aan konden. De oefenwedstrijden waren weinig hoopgevend en de eerste helft gaf ook weinig reden tot vreugde. In de tweede helft ging het veel beter. Waarom? Geen idee. Zo loopt het gewoon.  Als ik zie dat we dan een goede middenmoter van vorig jaar partij kunnen bieden, dan is dat hoopgevend. Onze doelstelling is in de afdeling te blijven; niet meer en niet minder. We zijn een jonge ploeg en kunnen dit jaar alleen maar groeien. Ik moet ook aan mijn nieuwe positie wennen. Vorig jaar speelde ik bij RCL als controlerende middenvelder. Nu speel ik achter de spitsen en moet ik meer vooruit denken.” Net als Du Prie geven derby’s of streekwedstrijden Van der Pot wat extra kriebels. Beide teams kennen wel spelers van de opponent en dat is een mooie reden om wat te dollen of om te laten zien dat jouw club nét even beter is. Wat dat betreft komen beiden dit jaar volop aan hun trekken.

 

Hennie de Klerk gelijk na afloop: ,,Ja, wat moet ik nou? Blij zijn met dat punt of het heel jammer vinden dat we de drie punten niet pakken? Kijk, hier zijn mijn aantekeningen. Ik tel in de eerste helft twee of drie honderd procent kansen en wat momenten waar makkelijk een goal uit had kunnen vallen. En hier: 31e minuut: eerste doelpoging Docos. Maar goed; ik denk dat ik over een uurtje ik toch tevreden ben. Niet alleen om dat punt, maar om ons spel. Zeker in de eerste helft was dat goed verzorgd en aanvallend. Ik wil de eerste zeven of acht wedstrijden niet met de kont tegen de krib gaan voetballen. Levert dat te weinig punten op, dan kan ik altijd nog van tactiek veranderen. Ik heb een paar jongens erbij lopen die een tijd niet gevoetbald hebben of lager gespeeld hebben. Hierbij doel ik op Luther (Tolud) en Swendy (Tokaay). Zij moeten nog wedstrijdritme opdoen. Dat is ook de reden dat ik op dinsdag nog een paar oefenwedstrijden ga spelen. Niet alleen om dat ritme op te doen voor die knapen, maar ook om vaste patronen in te slijpen. We hebben aardig wat mutaties en dat inpassen vraagt tijd. Ik moet nog een pluspunt van het team van dit jaar noemen: het is beter coachbaar. Niet alleen door mij, maar ook onderling. Daarbij zijn “ouderen” als Peter Du Prie en Nino Poulina onmisbaar. Zij kunnen ook voor de verdere toekomst van belang zijn voor Lugdunum. Nino traint nog de B1 en ik zie voor Peter ook wel iets in die richting. Misschien dat er op den duur wat jeugd kan doorstromen. Dat gebeurt te weinig. Ik heb een smalle selectie van zo’n achttien man en het zou mooi zijn als ik in de toekomst jeugd kan inpassen.”

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read