Hij heeft het momenteel niet makkelijk met ‘zijn’ Koudekerk, de club die hij aan het eind van het seizoen gaat verlaten. De plaatselijke derdeklasser verkeert in zwaar weer, maar ondanks alles wil trainer Marcel Valk (46) het vlaggenschip aan het eind van de competitiereis in veilige haven loodsen voor zijn opvolger. Een geanimeerd gesprek met de ex-profvoetballer die inmiddels alweer een aantal jaren het spelletje niet meer binnen, maar buiten de lijnen regisseert.
De in Hazerswoude-Rijndijk geboren en getogen Marcel heeft het voetbalbloed van kinds af aan in de aderen. ’Ik ging op m’n zesde al bij Koudekerk voetballen omdat ik er bij Bernardus toen nog niet op mocht’, geeft hij zijn passie bloot over het spelletje dat een groot deel van zijn leven beheerst. Het was het begin van een carrière die inmiddels al veertig jaar ‘jong’ is. En waar veel over te verhalen valt.
Van het platteland het land in
Marcel Valk die dus ‘opgroeide’ bij Koudekerk heeft altijd in de hoogste selectie gevoetbald bij de clubs die hij op zijn voetbalpad aan deed. Hij droeg als A-junior het blauw en zwart van Roodenburg om vervolgens in de hoofdmacht zijn talenten te mogen demonstreren. Deze bleven niet onopgemerkt in de regio want RCL (destijds nog eersteklasser voordat dat de afdaling en de wederopstanding begon) lijfde de talentvolle voetballer in. Het verblijf was er kortstondig want kaper UVS was op de kust en wist Valk in het blauw-wit gestreept te krijgen. Alweer een mooie promotie en een stap voorwaarts in zijn carrière. Drie seizoenen was hij een vaste waarde in de Kikkerpolder, maar toen de scouts van FC Den Haag (thans weer ADO Den Haag) hem in de smiezen kregen moest Uit Vriendschap Saam met lede ogen toezien hoe een groot talent naar de Residentiestad verhuisde. Het begin van zijn loopbaan als profvoetballer en ‘een rondje Nederland’, zoals Marcel het gekscherend uitdrukt. Weer was er een flinke sport op de ladder beklommen. Drie seizoenen FC Den Haag, (‘Mijn mooiste tijd, een hechte club met jongens uit de regio’) een jaartje RKC, twee seizoenen Go Ahead Eagels, een tussenstop in Volendam, om vervolgens na een paar seizoenen Willem II bij AGOVV in Apeldoorn zijn ‘Rondje Nederland’ te beëindigen. ‘AGOVV wilde weer hogerop’, geeft hij als motief aan om daar zijn steentje aan bij te dragen. De club werd inderdaad algeheel landskampioen bij de amateurs. Pas een jaar later werd AGOVV weer tot het betaalde voetbal toegelaten, maar Marcel was toen al gestopt, doch hij kon de liefde voor het spel niet los laten en verkoos het trainerschap. Een nieuwe dimensie in voetballand begon. Eerst bij de A-junioren van UVS, vervolgens terug naar het oude nest in Koudekerk, waar hij drie seizoenen lang de hoofdmacht onder zijn hoede had. Oude liefde roest immers niet. Maar een nieuwe uitdaging lonkte. Willem II, de club waar hij ook speelde, zocht een assistent en vond voor Alfons Groenendijk in Marcel de juiste man. Na het Tilburgs avontuur weer terug naar zijn roots, waar hij, zoals eerder vermeld, aan het eind van dit seizoen het vaandel over draagt.
Herinneringen
Aan zijn profcarrière bewaart Marcel mooie herinneringen. Het hoogtepunt was wel tijdens het seizoen 2000-2001 toen Willem II in de Europaleague uitkwam. Iets wat vandaag de dag ondenkbaar is. Marcel glimlacht veelzeggend bij deze opmerking. ,,Maar in die tijd was het een geweldige beleving”, blikt hij zichtbaar vergenoegd terug. Tegenover deze mooie periode staat echter de enorme teleurstelling die hij kreeg te verwerken toen FC Den Haag vanuit de eredivisie degradeerde. Contrasten in het voetballeven. Een voetballeven waarin Marcel onder veel trainers heeft gespeeld. Bekende namen in de vaderlandse voetbalwereld zoals Henk ten Cate, Bert Jacobs, Peter Bos en Co Adriaanse passeren de revue. ‘Maar voor Co Adriaanse had ik de meeste bewondering. ‘Rechtlijnig, duidelijk en eerlijk’, schetst Marcel de man in wiens voetsporen hij – weliswaar op lager niveau – is getreden. ‘Hij was een voorbeeld voor mij net als mijn medespeler Cor Lems destijds bij FC Den Haag. Een ander voorbeeld in het vaderlandse voetbal blijft ook niet onbesproken: Johan Cruyff. ‘Het voorbeeld van een totaalvoetballer’, zo omschrijft Marcel dit fenomeen. In deze mening staat hij zeker niet alleen.
Toekomst
Momenteel heeft Marcel twee petten op: die van zijn huidige club Koudekerk waar hij als jochie ‘aan de voetbal ging’ en de pet van de ADO Den Haag dames (vrouwen heet dat tegenwoordig). Bij de Koudekerkers zwaait hij de scepter maar bij de Haagse vrouwen is hij de rechterhand van hoofdtrainer Sarina Wiegman. Is een en ander te combineren? ‘Ja tot op heden wel maar als de ADO vrouwen sinds de invoering van een Nederlands/Belgische competitie ook op zaterdag moeten spelen, dan heb ik geen keus. Dan gaat Koudekerk voor’, weet hij als vaststaand feit. Wat doet de man met diploma Oefenmeester 1 op zak in de toekomst? ‘Eerst proberen Koudekerk voor de derde klasse te behouden. Daarna zie ik wel. Misschien een jaartje er tussenuit. Maar ik speel ook met de gedachten om me meer op het vrouwenvoetbal te gaan richten’, peinst hij voorzichtig voor zich uit. ‘Of misschien toch een amateurclub op hoger niveau’. Het zijn voorlopige bespiegelingen.
Leiden en voetbal
Heeft Marcel nog contacten met zijn oude clubs? ‘Jazeker, ik kom nog bij UVS omdat mijn zoon Thymen daar speelt en ook ga ik regelmatig naar Bernardus om naar dochter Gaby te kijken. Een keer of drie, vier per seizoen ga ik ook nog wel naar ADO Den Haag voor een thuiswedstrijd. Persoonlijke contacten heb ik ook nog wel met Cor Lems’. Over het voetbal in de stad Leiden zelf: ‘Jammer dat ze een aantal jaren geleden de slag hebben gemist. Betaald voetbal is er nooit meer van gekomen. Nu is UVS wel een samenwerkingsverband met FC Twente aan gegaan en misschien is dat wel een begin van een voorzichtige inhaalslag’, filosofeert hij hardop. En passant refereert hij wel aan het voetbalbolwerk in de gemeente Katwijk waar het voetbal enorm leeft. Of Leiden ook weer zo voetbalminded wordt zal de tijd moeten leren.
‘De echtgenoot van Grada, vader van Gaby, Thymen en Rachella heeft behalve voor zijn gezin en de sport waar hij zo aan verknocht is, geen tijd voor andere hobby’s. Marcel Valk is en blijft een echt voetbaldier. Dat staat buiten kijf.
Bij ADO debuteerde Valk op 26 augustus 1990. In het openingsduel van het seizoen 1990/1991 werd doelpuntloos gelijkgespeeld tegen Fortuna Sittard. In dat seizoen scoorde de middenvelder zes keer in 32 wedstrijden. Een seizoen later wist hij drie keer het net te vinden in 26 ontmoetingen. In het seizoen 1992/1993, inmiddels in de eerste divisie, scoorde hij vier keer in 23 wedstrijden. Later, in het seizoen 2000/2001, speelde Valk nog een keer in het geel en groen en kwam tot twee goals in negentien wedstrijden.
