(Zaterdag, 1B)-De statistieken leren dat het in Nootdorp moeilijk winnen is. Het leek er het na de twee voorgaande gelijke spelen nu ook verdacht veel weer op dat het op een remise zou uitdraaien. Dat het 10 minuten voor tijd alsnog 2-3 werd dankzij een fraaie knik van Pieter van den Breggen die een corner van Raymond Baten tussen een aantal geelhemden slim inkopte, betekende dat de Vogels de achtervolging op koploper Deltasport nog niet hebben opgegeven. Derhalve wordt het komende duel van aanstaande zaterdag op de Kooltuin tegen de Vlaardingers het meest cruciale van het seizoen.
Aanvankelijk leek het er helemaal niet op dat het een moeilijke middag zou worden tegen de middenmoter. Na twee minuten reeds lag het leer achter doelman Michael Verhoef. Na een verre pass van Stefan Schaafsma was er ruis op de lijn tussen Verhoef en een van zijn verdedigers. Mitchel Beijersbergen werd lachende derde. Via een halve omhaal met de rug naar het (lege) doel toe, wist de topscorer bijna intuïtief met een geplaatste lob de touwen al vroeg te vinden. Een opsteker die de grauwe lucht waaruit het hemelwater constant neerdaalde, figuurlijk al vroeg deed opklaren.
(Op foto 1 buigt spits Carl Krayenoord nederig voor alweer een doelpunt van ploeggenoot Mitchel Beijersbergen en op foto 2 kan Dirk Varkevisser zijn geluk niet op na een doelpunt van de nummer zeven).
De Vogels wilden direct al meer en kregen daar ook de kansen toe. Verhoef stond in die beginfase echter geen snelle tweede treffer toe en verwerkte een inzet van Yuri van Es knap tot hoekschop. Luttele tellen later had hij van dichtbij een voetreflex in de benen om Carl Krayenoord (Bas Mourits was geblesseerd) om de 0-2 te voorkomen. Vervolgens zag de Katwijkse spits zijn geplaatste doch te zachte inzet wederom een prooi van de sluitpost worden. De rood-witten vergaten dus om al vroeg deze partij geheel naar zich toe te trekken. Dat deed het in het opzicht van de beheersing van het middenveld en een goed gesloten defensie echter wel. Een defensie waarin Andreas Stam de geblesseerde Wesley van Wijk verving en dit op een zodanige wijze deed, dat Stam tot één der beteren – zo niet de beste – Katwijker uitgroeide.
Nadat het uitbouwen van de voorsprong op zich liet wachten, kwam er een bekend beeld op het scherm. Het niveau van de openingsfase zakte enigszins terug. Niet voldoende om direct te constateren dat de thuisclub nu echt beter werd, daarvoor toonde het te weinig kwaliteiten om -ondanks alle ijver- met uitgekiende combinaties de Katwijkse defensie enige kopzorgen te baren. Dat de 1-1 kort voor de rust toch op het scorebord -overigens niet aanwezig op (kunstgras)veld 2-, kon worden genoteerd, kwam bij toeval uit de grauwe lucht vallen. Een vrije trap op een metertje of vijfentwintig schuin voor het doel werd (voorlopig) fataal. Mike Verschoor plaatste het leer in de mêlee en op goed geluk rolde het leer op het natte veld door, (aangeraakt of niet?) maar in ieder geval te laat in het vizier van doelman Peter Messemaker die het te laat zag aankomen, weliswaar nog toucheerde maar via de binnenkant van de paal uiteindelijk toch binnen rolde. Het hoogst haalbare rendement voor de thuisclub dat echter niet lang kon worden gevierd. Vlak voor de theepauze kwam Mitchel Beijersbergen schuin voor het hok van Verhoef die aan de grond genageld stond toen Beijersbergen het gaatje in de verre hoek vond, 1-2.
Het verwachtingspatroon om na de rust snel orde op zaken te stellen, werd niet bewaarheid. Daar waar de gastheren er in het eerste bedrijf niet of nauwelijks aan te pas kwamen, ontpopten zij zich tot een gelijkwaardige opponent. Na een snelle uitval over links gleed Sam Ruinard in vrije positie tegendraads de knikker achter een kansloze Messemaker. Vanaf dat moment geloofde Nootdorp er weer helemaal in. De grip van de Vogels op het middenveld ebde volkomen weg. Onrust sloop in het team. ‘Er werd niet meer gevoetbald’ constateerde ook trainer Hein van Heek die zijn manschappen verbaal op trachtte te peppen. Vooralsnog tevergeefs. Halverwege de tweede helft waarin de Vogels niet echt veel uitgespeelde kansen creeërden, bracht hij Raymond Baten binnen de lijnen. De broodnodige rust keerde terug in het zoekende team. Baten een man met rust en overzicht in zijn spel, deed het tij ten goede keren.
Weliswaar moest Peter Messemaker nog een knappe redding verrichten om de 3-2 te voorkomen, maar de zo gewenste 2-3 viel voor de Vogels een minuut of tien voor het scheiden van de markt dan toch nog, daar waar het er voordien nog niet erg naar uit had gezien. Een corner van Raymond Baten werd door Pieter van den Breggen beter ingeschat dan de geel-zwarte defensie – inclusief goalie Verhoef – en Pieter knikte het leer slim en dankbaar in de touwen. De bevrijdende treffer? Achteraf zou dus blijken van wel.
Om aan alle (z)onzekerheid een einde te maken had het strakke schot van Carl Krayenoord een beter lot verdiend dan tegen de paal af te ketsen en derhalve was de beer nog niet geschoten. Want in diezelfde minuut ging Ali Yousoufi er van tussen en gelukkig werd de hoek dermate lastig dat hij de bal voorlangs schoot. Onnodig billen knijpen dus voor de trouwe Rijnvogelaanhang die door dik en dun, in weer en wind hun favorieten blijven steunen in de strijd. De strijd die door de winst van vandaag nog steeds open ligt. Aanstaande zaterdag – ijs en weder dienende – zal deze in een rechtstreekse confrontatie met de tot op heden enige over gebleven concurrent voor de titel verder worden uitgevochten. Deltasport mag uiteraard op een warme ontvangst op de Kooltuin rekenen.
FC Rijnvogels: P. Messemaker, D,Varkevisser, J. Zandbergen, S. Schaafsma, (80. E.Schoneveld), A. Stam, P.v.d.Breggen, S.v.d.Horst, Y.v.Es(70. R.Baten), M. Beijersbergen (89. E.Buntsma), C.Krayenoord, T.Dijk.
