De 6-1 overwinning op buurman Valken ’68 drukte het klassenverschil in een vriendschappelijk onderonsje nog magertjes uit. In het oefenduel werd nog eens duidelijk gemaakt dat het verschil tussen de eerste en de tweede klasse toch wel aanzienlijk is. Trainer Hein van Heek benutte deze ‘vrije zaterdag’ om bijna al zijn manschappen de wei in te sturen. Behoudens het trio Peter Messemaker, Sander van der Horst en Stefan Schaafsma. De overige spelers mochten er frivool op los dartelen.
Het werd een eenzijdige tweestrijd op de Kooltuin. Bij de rust was het treffen al beslist. Vanaf het eerste fluitsignaal beheerste de thuisclub het duel en de 4-0 ruststand was geheel conform het vertoonde spelbeeld. Een oppermachtige thuisclub die het middenveld beheerste en van daaruit regelmatig de frontlinie mocht voeden. Het was al vroeg in het treffen dat nooit een burenruzie werd, dat Mitchel Beijersbergen de 1-0 kon aantekenen. De topscorer van de Vogels mocht binnen het kwartier doelman Erwin van der Nagel voor de tweede keer laten vissen nadat deze kort daarvoor Carl Krayenoord het scoren wist te beletten. Het werd duidelijk. Het zou een makkelijk middagje voor de rood-witten worden.
De hattrick waar Mitchel Beijersbergen naar op zoek was, strandde op de vuisten van Van der Nagel en Dirk Varkevisser zag zijn inzet voorlangs suizen. De Valkenburgse muur wankelde. De bezoekers – ijverig maar nauwelijks gevaarlijk – kregen na een wat gas terug nemen van de thuisclub zowaar een riante mogelijkheid om iets terug te doen, maar Herman Binnendijk vond doelman Robbert van der Post als hinderlijke sta-in-de-weg. Na deze speldenprik bleef de thuisclub domineren. Carl Krayenoord omspeelde wel doelman Van der Nagel, maar kwam vervolgens niet tot scoren. Dat deed hij wel na een fraai passje van Pieter van den Breggen en tekende met een knappe lob de 3-0 aan. Van den Breggen zelf bepaalde na de zoveelste aanval met een bekeken schuiver de 4-0 ruststand.
Na de thee aanvankelijk het zelfde spelbeeld. De rood-witten gingen door met waar het was gebleven en de in het team gekomen Bas Mourits leek al snel op weg naar de 5-0. Slechts een onreglementaire geelrode actie weerhield hem er van. Omdat Stefan Schaafsma niet binnen de lijnen was, mocht Emiel Buntsma het vanaf elf meter proberen. Van der Nagel koos de goede hoek na de niet al te overtuigend ingeschoten elfmetertrap. Het bleek echter uitstel van executie. De 5-0 was een opvoering in drie bedrijven. Carl Krayenoord zag zijn tweede mogelijkheid knap gepareerd, Thomas Dijk kopte de rebound vervolgens tegen de lat maar Bas Mourits was vallend met het voorhoofd de lachende derde. 5-0.
Na wat concentratieverlies in de Vogelafweer mocht Rens van Klaveren de 5-1 achter van der Post leggen en de mogelijke 5-2 lag op de schoen van Bastiaan de Mooy. De voormalige Rijnvogelspits benutte het cadeautje (een verkeerde terugspeelbal) echter niet. Twee keer speelde de paal nog een belangrijke rol. Eerst om een eigen Valken doelpunt te helpen voorkomen en de Katwijkse paal voorkwam een tweede treffer van Rens van Klaveren. Die kwam er ook niet toen Roel Heemskerk zijn vrije trap door een attente Van der Post zag weg gebokst. De laatste stoot was echter aan de gastheren. Joey Zandbergen bediende Bas Mourits op maat en diens geplaatste schuiver in de verre hoek betekende dat het halve dozijn vol was geschoten. Een zevende treffer (een eventuele hattrick voor Bas Mourits) werd bij het scheiden van de markt nog afgefloten. In het veen kijkt men niet op een turfje, volgens een oud-Hollands spreekwoord. Het was zo wel mooi genoeg geweest.
