(Zaterdag, 4A)- Door een indrukwekkende reeks neer te zetten, was Woubrugge na vorig weekend nog de enige ploeg die het leven van DoCoS zuur kon maken. Winst op de Leidse ploeg zou betekenen dat er toch nog een spannende finale uit zou rollen. Zover kwam het niet. DoCoS verspeelde weliswaar een 0-2 voorsprong en moest de punten delen, maar duidelijk was wel wie zich de morele winnaar mocht noemen.
Het was tamelijk druk aan de Woubrugse Bateweg. De kou werd getrotseerd en de spanning was voelbaar. Die werd nog wat gerekt, doordat DoCoS van shirt moest wisselen. Woubrugge speelde in het donkerblauw en het zwart van de Leidenaren kwam daar te dichtbij in de buurt. Om ruim na half drie kon er wel worden afgetrapt en was de ploeg van Joop Lankhaar in het vertrouwde wit en rood gehuld.
Vanaf de eerste minuut trok DoCoS ten aanval en Woubrugge had daar heel veel moeite mee. Vooral Maik Groote was in de beginfase ongrijpbaar en rechtsback Chris Molleman had het zwaar te verduren tegen de linksbuiten, die later overigens zijn kunsten etaleerde op de andere flank. Al in de derde minuut moest Molleman aan de noodrem trekken. Groote ging onderuit en DoCoS had recht op een strafschop, maar kreeg die niet. De scheidsrechter oordeelde dat de overtreding net buiten de zestien was gemaakt.
DoCoS bleef druk zetten op de Woubrugse defensie en van druk richting het doel van Mitchel van Abswoude was geen sprake. Het was dan ook niet verwonderlijk dat de nummer één aan de leiding kwam. En hoe. Wim de Bolster kreeg een vrije trap vanaf een meter of dertig en de middenvelder zag zijn inzet langs Lars van Halteren suizen. De doelman had zijn doel sinds 24 november schoon gehouden (ruim 550 minuten!), maar nu was hij kansloos op de inzet van De Bolster. ,,Vanaf het moment dat de bal mijn voet verliet, had ik het idee dat ie erin zou vliegen. Mijn handen gingen al de lucht in voordat de bal over de doellijn was. Heerlijk natuurlijk om zo’n goal te maken in een dergelijke wedstrijd”, aldus de doelpuntenmaker.
De droomstart van DoCoS kreeg drie minuten later al een vervolg. Een hoge bal op Groote werd verkeerd getaxeerd door Molleman, waarna de linksbuiten vrij kon uithalen. Via het been van Chris Verhoef werd Van Halteren voor de tweede keer geklopt. De 0-2 was op dat moment volkomen in lijn met de krachtsverhouding en er moest een wonder gebeuren voor de thuisploeg om de broodnodige overwinning alsnog uit het vuur te slepen.
Op karakter vocht Woubrugge zich echter terug en ook steeds meer met aanvaardbaar voetbal. In de 21ste minuut resulteerde dat in de 1-2. Een overtreding op Joris van der Hoorn werd bestraft met een strafschop en die werd door Marc Molleman feilloos in het doel gewerkt. De Bolster over die strafschop. ,,Die kan de scheidsrechter geven, er was contact. Ik denk dan enkel dat wij er ook eentje hadden moeten hebben aan het begin van de wedstrijd. Maar goed, dat zijn nu eenmaal beslissingen waar je geen grip op hebt. Wel waren we vanaf dat moment een beetje van de kook, hoewel ik denk dat we de controle wel vast konden houden.”
Tom Heemskerk moest het veld al snel geblesseerd verlaten bij DoCoS en Jochem van der Graaf nam zijn positie over. Voor de pauze waren er voor beide doelen nog wel wat gevaarlijke momenten. Zo had Chris van Empel een te povere inzet in huis, mikte Melvin van Gent maar net naast en had Marc Molleman teveel tijd nodig om iets zinnigs te bedenken, nadat hij was weggestuurd door Ferdy Dreef.
Met de 1-2 stand kon de wedstrijd alle kanten op, maar bovenal stond vast dat Woubrugge over moest gaan op meer opportuun voetbal. Dat gebeurde ook en daardoor werden er een hoop meeslepende duels uitgevochten. Speldenprikken waren er wel te noteren, maar DoCoS hield achterin het koppie erbij. Chris Verhoef was met een pegel nog het meest nabij een doelpunt, maar Van Abswoude redde.
Van het frivole spel van DoCoS was weinig meer over en dat was de verdienste van de gastheer. Toch zat een overwinning er eigenlijk geen moment in voor de uitdager, maar de formatie van Arie van Duijn kwam in de extra tijd nog wel op 2-2. Matthijs Ellinkhuizen vond Van der Hoorn die diep ging, zijn tegenstander werd afgeschud en de nummer 13 rondde beheerst af. Daarmee was het boeiende gevecht meteen over en kon DoCoS opgelucht adem halen. De aanvallen van VVSB (een week eerder werd die ploeg met 0-2 verslagen, red.) en Woubrugge werden afgeslagen en nu kan het team van Lankhaar zich opmaken voor de titel en dus de overstap naar de derde klasse. In elk geval bewezen beide ploegen dat een topper in de vierde klasse alleszins amusant kan zijn.
De Bolster sprak nog over het gevoel bij zijn team na afloop. ,,Onze doelstelling was om niet te verliezen en dat is gelukt. Toch was er na de wedstrijd wel enige teleurstelling, want we geven de winst nog weg in de slotfase. Ik denk dat we na de 0-2 niet hadden mee moeten gaan in de strijd, maar gewoon ons eigen spel hadden moeten blijven spelen. Anderzijds begrijp ik wel waarom Woubrugge zo hoog staat. Ze hebben het na een kwartier goed opgepakt en speelden daarna ook leuk voetbal. Al snel won het prettige gevoel het van de teleurstelling, want we zijn natuurlijk wel weer een stap dichter bij het einde gekomen. Als we er drie van de vier winnen in de komende tijd zijn we er en misschien helpen andere clubs ons nog wel door punten te laten liggen. Dit mag nu niet meer fout gaan. Ik kan me nu al verheugen op de derde klasse. Ik schat zomaar in dat ons spel dan nog beter tot zijn recht komt. Maar eerst het karwei afmaken nu.”
Opstelling Woubrugge: Van Halteren, C.Molleman, De Wit, Verhoef, Van Ellinkhuizen, Van de Geijn, Van der Ley, Verwoerd, Dreef, M.Molleman, Van der Hoorn.
Opstelling DoCoS: Van Abswoude, Hamelink, Heemskerk, Lagendijk, Peet, Onvlee, De Bolster, Ochan, Van Empel, Van Gent, Groote.
