De smaak van een overwinning. De zondagtak van Voorschoten ’97 mocht er deze voetbaljaargang diverse keren aan ruiken maar van proeven kwam het nooit. Na zeven wedstrijden wacht de selectie van Mo Bougrine nog steeds op de eerste driepunter. Komende zondag komt hekkensluiter Teylingen op theevisite. ,,We snakken naar een zege”, aldus middenvelder Bennie Hogewoning.
Het is de natte droom van elke voetballer: genieten van het sportweekend met in de ene hand een biertje en in de andere hand de overwinning. Bij Voorschoten ’97 kunnen ze er slechts over fantaseren want het vlaggenschip ligt flink uit de koers. Na zeven competitiewedstrijden bedraagt de opbrengst slechts vijf punten. De ranglijst in de zondag 2e klasse C blinkt daardoor uit in somberheid. Clubs uit de regio Delft en Rotterdam zijn er de baas. Ergens in de kelder komen we pas de groen-gele kleuren van Voorschoten’97 tegen.
Voor een aantal therapeutische sessies is het nog te vroeg, maar dat er spoedig een ommekeer moet komen is evident. Hoe langer de eerste zege op zich laat wachten, hoe groter de kans dat het zelfvertrouwen wegebt. Bijna was er dat moment van ultiem geluk maar in de slotfase werden zondag jl. opnieuw twee punten gemorst. Na een 0-2 voorsprong tegen promovendus ROAC kwam de thuisploeg alsnog langszij. ,,Na een matige begin kregen we steeds meer grip op de wedstrijd en met de wind in de rug leek er geen vuiltje in de lucht. Des te frustrerender is het dat we het dan alsnog in de laatste minuten weggeven. In de kleedkamer droop de teleurstelling ervan af”, analyseert Hogewoning.
Paniek op Adegeest? Onzin. Wie het uitslagenbord erbij pakt ziet dat de Voorschotense ploeg pas tweemaal verloor (waaronder een 1-2 nederlaag tegen koploper Delft) en vijfmaal de punten deelde. Geduld hebben in combinatie met een portie geluk is de wens voor de komende weken. ,,Van paniek is zeker geen sprake. We moeten ook geen gekke dingen gaan doen nu het even niet meezit. Gewoon vanuit de organisatie blijven spelen, dan ben ik ervan overtuigd dat de punten vanzelf gaan komen. We hebben genoeg kwaliteiten om in deze afdeling mee te kunnen”, stelt Hogewoning.
Niemand die eraan twijfelt dat de eerste zege dichterbij dan ooit is, maar wanneer het moment zich aandient blijft gissen. Alle seinen lijken op groen te staan om komende zondag om te dopen tot Bevrijdingsdag. Gaat het duel tegen Teylingen zorgen voor een trendbreuk in de Voorschotense prestatiecurve? ,,Een ideale opponent om succes tegen te behalen. Maar we moeten ze niet onderschatten. Op eigen veld wordt verwacht dat we het initiatief nemen en juist daar hebben we wel eens moeite mee. Zoals we het voorbije weekend de tweede helft begonnen is hoopgevend. Daar moeten we op verder bouwen. Het enige dat tegen ons kan werken is het feit dat we moeilijk scoren”, verklaart Hogewoning.
Over zijn eigen performance is de middenvelder glashelder. ,,Het kan beter, nee, het moet beter. Toegegeven, ik moet meer brengen in het elftal. In het duel tegen ROAC had ik het gevoel dat het lekker liep. Maar in de andere wedstrijden mag ik soms best dominanter zijn. Ik zie mezelf als een speler die het moet hebben van hard werken, mijn loopvermogen, tegenstander uitschakelen en de andere spelers helpen. Meer moeite heb ik met een leidinggevende rol, hoewel ik dat soms wel probeer en weet dat de trainer mij ook zo wil gebruiken.”
Op het curriculum vitae van Hogewoning prijken de namen van Sparta (jeugd) en de zaterdagtak van Voorschoten ’97. Sinds enkele jaren heeft hij onderdak gevonden bij de zondagtak. Vorig seizoen werd, na een mooie eindsprint, de vijfde positie bereikt. ,,In deze afdeling zijn de verschillen tussen de teams klein. We hebben wedstrijden gespeeld, ook tegen hoger geplaatste teams, die we hadden kunnen winnen. Als we straks gaan winnen dan zou het zo maar kunnen dat we een serie gaan neerzetten en weer mee gaan doen in het linkerrijtje”, besluit Hogewoning.
