(Zondag, 2C)- Het kan het hele seizoen al alle kanten op met Voorschoten’97. De promovendus wisselt met de regelmaat van de klok baggerwedstrijden af met voorstellingen die er mogen zijn. Na een paar gevoelige opdonders was er nu weer reden voor een vette glimlach bij de mannen van Mo Bougrine. Koploper GONA werd met 1-0 verslagen en letterlijk en figuurlijk in de kou gezet.
Trainer Bougrine beaamde na afloop dat zijn ploeg zich niet laat voorspellen. ,,Het is een raar ploegje, ja. We doen aan misplaatste onderschatting tegen ploegen onder ons en we zijn juist weer scherp en komen uit de verf wanneer we aan de bak moeten tegen de betere ploegen in deze klasse. Op de een of andere manier zijn de mannen dan meer taakbewust en spelen ze meer naar hun capaciteiten. Dat was bijvoorbeeld onlangs tegen Wilhelmus en nu dus tegen de nummer 1.”
De van Foreholte overgekomen trainer kan het soms niet bevatten en mede daarom besloot hij de training van dinsdag eraf te gooien en een praatsessie te houden. Bougrine is een trainer die open staat voor suggesties en volgens hem miste het gesprek zijn uitwerking niet. ,,Dit is een ploeg met baasjes en persoonlijkheden. Als die jongens echter spelen en denken in teamverband dan halen we er veel meer uit. Als wij geen collectief zijn dan verbleken we en brengen we onszelf in de problemen. Tegen GONA stond iedereen er en zie daar het resultaat.”
Vorige week nog ging Voorschoten’97, hoewel geflatteerd, onderuit bij Schipluiden en in de ogen van de trainer ging niet iedereen er toen voor. Het noopte de oefenmeester tot het nemen van en aantal beslissingen. Zo begonnen vaste waarden Eelke van Dijken, Hamid Sarmastzada en Mike Nikic op de bank. ,,Ik was niet tevreden over hen en zij deden niet wat het team vroeg en nodig had. Het zijn ervaren jongens en zij lieten net even teveel steken vallen. Dan moet je soms even keuzes maken. Natuurlijk heb ik ze stuk voor stuk hard nodig, maar je probeert als trainer een signaal af te geven. Als ze dan invallen en ze tekenen voor een assist (Van Dijken) en een goal (Nikic) dan ben je daar als trainer dubbel zo blij mee uiteraard. Het was trouwens ook nog een wonderschone goal (pakweg tien minuten voor tijd, red.) dus dat maakte de overwinning enkel maar leuker.”
Voorschoten’97 speelde compact en liet GONA het spel maken. ,,Dat plan werkte. We speelden dit keer vanuit een verdedigende gedachte en de tegenstander kreeg ons niet stuk. Zij gingen meer en meer morren en dan voel je dat er wat te halen valt. GONA is nauwelijks gevaarlijk kunnen worden en Marcel (Quax, red.) hoefde eigenlijk enkel aan de bak bij hoekschoppen. Wij kregen verder de beste kansen, bijvoorbeeld voor Niels van den Berg. Maar goed, die ene goal was voldoende. Ik ben hier heel blij mee en als het team vraagt om met twee spitsen te spelen en ze voelen zich daar lekker bij dan vind ik dat prima. We moeten het samen doen.”
Opstelling Voorschoten’97: Quax, Toret, Nolet, Van Veen, Van de Heuvel, Groenendijk, Elligens, Hendriks, Van de Maas, Tunjic, Van den Berg.
