Voor Jerry Ubink was het zijn eerste jaar dat hij zelfstandig de selectie van de vereniging leidde. Daarvoor had hij de jeugd onder zijn hoede gehad en een paar jaar het tweede elftal van Quick Boys. Het is een leerzaam jaar geweest voor de jonge coach. Kagia was op een ietwat merkwaardige en toevallige wijze in de tweede klasse terecht gekomen en liet soms zien dat het elftal potentie heeft, maar uiteindelijk voetballend tekort kwam. Een degradatie was het onvermijdelijke gevolg, hoewel de redding toch nog nabij kwam.
,,Ja, de overgang van Quick Boys naar Kagia viel niet altijd mee. Daar draait het om presteren. De entourage, de sfeer en beleving zijn hier totaal anders. Gemoedelijker zou ik zeggen. Let wel, ik bedoel daar niets negatiefs mee! Het is gewoon zo, dat je met een veel kleinere vereniging zit met andere ambities en een andere sfeer. Daar had ik soms moeite mee. Ik heb ook afgeleerd hardop een vergelijking te maken met de club uit Katwijk of moet ik zeggen dat ze mij dat afgeleerd hebben?”
Wat me ook stoorde was de inzet van enkele spelers. Ik vind dat je moet trainen om beter te worden. Daarvoor sta je op het veld, niet om bezig gehouden te worden op een doordeweekse avond. Dat heb ik niet bij iedereen kunnen veranderen. Misschien moet ik dat ook niet willen; het hoort bij een vereniging als Kagia en dat heeft ook zijn charme.”
Had Ubink tot dusver in de luwte gestaan, dit jaar droeg hij dus de eindverantwoording van het reilen en zeilen van de selectie. Die verantwoording is hem meegevallen. ,,Weet je, de resultaten vielen natuurlijk tegen. Ik heb er echter niet voor gekozen een meer verdedigend speltype te hanteren of betonvoetbal te gaan spelen. Ik wil voetbal in het elftal. Halverwege het seizoen hebben het nieuwe bestuur, de technische commissie en ik om de tafel gezeten om alles op een rijtje te zetten. Hun visie en de mijne kwamen volledig overeen. Onze speelstijl stond niet ter discussie. Dat is natuurlijk wel een steun in de rug.”
Aan het eind haalde Kagia nog een paar mooie resultaten en speelde het team een paar knappe potten. Ubink: ,,De tweede helft tegen Valken uit was zonder meer goed te noemen en gaf ons vertrouwen. Puur gelet op het resultaat was de 6-1 thuis tegen DUNO het fraaiste. Uiteindelijk hebben we het niet gered en, ik zeg het eerlijk, het was wel terecht. Voetballend kwamen we dit seizoen tekort. We zijn gegroeid als team, maar kunnen in de tweede klasse niet domineren in een wedstrijd. Laat Kagia nog maar een jaartje rijpen in de derde klasse. Daar voelen we ons wellicht meer thuis en hoef je niet wekelijks tegen sterkere tegenstanders op te boksen. We krijgen in de vorm van Ruud Heuseveldt iemand erbij met overzicht en een heerlijke pass. Voetballend kan hij meer rust brengen, maar belangrijker nog is dat hij een verlengstuk van de trainer kan zijn. Coaching op het veld is vooral voor de jonge jongens belangrijk. Daar doel ik onder op Ben van der Lans. Hij is achttien jaar en speler van het jaar geworden. Hij is een talent pur sang en het is goed voor zijn ontwikkeling als hij nog een jaartje blijft. Je kon hem aan het werk zijn tijdens de wedstrijdjes van het gala van Leidenamateurvoetbal.nl. Hij speelde een foutloze wedstrijd tussen toch gerenommeerde kerels. Nu ik toch complimenten aan het uitdelen ben wil ik ook Jeffrey Nijenhuis noemen. Hij kwam dit jaar terug na een zware blessure, maar was immer een rots in de branding. Volgend jaar zijn Kagia en ik volledig aan elkaar gewend. Verzorgd en aanvallend voetbal blijft ons streven. Dat moet leiden tot een plek ergens bovenin.”
Statistieken:
Totaal: 26-28- 37-60 (12e)
Thuis: 13-19-24-20 (8e)
Uit: 13-9- 13-40 (13e)
Periode 1: 8-2- 4-22 (14e)
Periode 2: 9-10-16-25 (12E)
Periode 3: 9-16-17-13 (3E)
De nul gehouden: 4x thuis, 0x uit
Niet gescoord: 3x thuis, 7x uit
Grootste zege: 6-1, DUNO thuis
Grootste nederlaag: 10-0, DSO uit
Seizoen 2011/2012: 26-36-66-45 (8e), (3B, West I)
