Lugdunum presteerde het bijna onmogelijke. Terwijl Hennie de Klerk een beroep moest doen op ‘oud-strijders’ tegen een tegenstander in bloedvorm, ging de winst uit naar de Leidenaren. In de kikkerpolder werd het 4-2, tegen alle logica in.
Een kwartier voor tijd benutte Koudekerk dan eindelijk een van de vele, vele kansen en trok zodoende de stand gelijk: 2-2. Daarbij zou het niet blijven was de gedachte bij vrijwel iedereen op en langs het veld. Lugdunum stond op instorten en tot op dat moment speelde Koudekerk goed verzorgd voetbal. Na de gelijkmaker was het echter vrijwel over met het verzorgde voetbal van de gasten. Passes kwamen niet aan en er waren de nodige misverstanden. Toch bleef de druk op het doel van keeper Diego Bleys voortduren.
Even was er lucht voor Lugdunum toen in de extra speeltijd aanvoerder Peter du Prie, terug van een slepende knieblessure, mocht aanleggen voor een vrije schop ruim buiten het strafschopgebied van Koudekerk. Tot ontzetting van alles wat Koudekerk was schoof DuPrie de bal laag in de verste hoek: 3-2. Nog was de koek voor de thuisploeg niet op, want Luther Tolud maakte er zelfs in de laatste seconden 4-2 van. De Leidenaren werden bijkans gek van vreugde, begrijpelijk gezien het verloop van de wedstrijd.
Trainer Hennie de Klerk had vooraf verzucht dat de magische krachten in de sport nodig waren om ongeschonden uit de strijd te komen. Hij kreeg die wonderen. Koudekerk de harde voetbalwijsheid van Cruyff om de oren: ,,Als je niet scoort ken je niet winnen.” Wát een kansen had de ploeg gehad.
Het uitgangspunt voor de wedstrijd was voor de ploegen totaal verschillend. Lugdunum vreesde in de absolute degradatiezone terecht te komen, had de laatste weken tegenslagen gekend en moest het zonder een handvol basisspelers stellen. Koudekerk was volop in de race voor de derde periode en had een uitstekende serie achter de rug. Dat was op het veld terug te zien.
Lugdunum verdedigde en Koudekerk viel aan. Al in de derde minuut moest Lugdunum keeper Bleys naar de uiterste bovenhoek om een schot van Akke Pennin tot corner te tikken. Vijf minuten later schoot Roy van den Berg laag in, maar Bleys was opnieuw paraat. Hij groeide naarmate het spel vorderde tot de absolute uitblinker en dreef Koudekerk bijna tot wanhoop. In de 18e minuut werd het zelfs 1-0 voor de thuisploeg via gelegenheidsspits Mitchell van der Kwaak. ,,Normaal speel ik bij de veteranen op zondag, maar de trainer deed een beroep op me en dan zeg ik geen nee. Hier wordt een aanzienlijk hogere handelingssnelheid gevraagd en ook het tempo vroeg nogal wat van me. Het fysieke spel ligt me echter wel; lekker erin kleunen met de centrumverdedigers.”
Precies 45 seconden mocht Lugdunum genieten van de voorsprong. Roy van den Berg gaf laag voor en Joep van Tulder kon van dichtbij de gelijkmaker intikken. Daarna waren er kansen voor onder meer Tulder, De Groot en Van den Berg, maar Bleys gaf geen krimp. Bij één van de uitvallen belandde de bal bij Lugdunum-spits Jordi Roeleveld. Met een schot van ver, waarbij de bal wel plots leek te dalen belandde de bal over keeper Michael Goudkuil in de verre bovenhoek. De 2-1 ruststand deed gezien het wedstrijdbeeld vreemd aan.
De situatie veranderde in de tweede helft niet echt. Weer regen de kansen zich aaneen voor Koudekerk. Centrale verdediger Richard van Heijningen stak het hele veld over en kreeg via een één-tweetje de bal terug. In een reflex pareerde Bleys het zeker niet slechte schot. Koudekerk bleef voetballend naar oplossingen zoeken, maar had een gelukje nodig om aan de gelijkmaker te scoren. Bleys stopte een bal, de omhoog stuiterende bal kon door invaller Jeroen van Munsteren ingekopt worden, iets wat hij, gezien zijn reactie, niet vaak doet.
Zoals gemeld moest Koudekerk uiteindelijk puntloos naar huis en had Lugdunum niet alleen veel te danken aan een enorme werklust, maar vooral aan Bleys. ,,Nee, dit was niet mijn beste wedstrijd ooit, maar wel mijn beste wedstrijd van het seizoen. De eerste ballen gingen al lekker en ik raakte in een soort flow. Heerlijke pot voor een keer,” straalde de doelman. Van der Kwaak strompelde moeizaam van het veld. ,,Kramp, ik heb zoveel meer moeten lopen, maar het resultaat smaakt goed. Koudekerk heeft heel veel kansen gemist, wij niet. Misschien mag je het geluk noemen, maar dat zullen we wel verdiend hebben.”
Ivar de Groot, linkerverdediger van Koudekerk, was natuurlijk volledig ontgoocheld: ,,De afgelopen weken hadden we aan een halve kans genoeg om te scoren, vandaag hadden we niet genoeg aan een heel aantal 100% kansen. Onbegrijpelijk. Het waren niet alleen onze spitsen, ik geloof dat iedereen wel een kans heeft gehad. Ik ook hoor.” De Groot zag met verbazing dat Harm de Vos het veld in kwam. ,,Die man heeft een geweldig verleden als voetballer, maar je verwacht iemand van vijftig hier niet op het veld. Ook achterin stond iemand “op leeftijd” (bedoeld wordt Botermans, 40 jaar). Na die 2-2 dacht ik, dat we conditioneel konden doordrukken, maar zij waren die met de winst aan de haal gingen. Onderschatting? Misschien onbewust. We begonnen te plichtmatig, maar laten we er verder maar over zwijgen.” De Groot baalt dat de druk nu helemaal op Koudekerk ligt wat betreft een periodetitel. ,,We moeten nog naar SEV en mogen eigenlijk geen punt verliezen. Ik ben er echter van overtuigd dat we die periode gaan pakken. Zo’n wedstrijd als vandaag maak je maar eens in de zoveel tijd mee.”
Lugdunum – Koudekerk 4-2. 18. Van der Kwaak 1-0, 19. Van Tulder 1-1, 34. Roeleveld 2-1, 75. Van Munsteren 2-2, 90 + 2. DuPrie 3-2; 90 + 3. Tolud 4-2.
Lugdunum: Bleys, Brandt, Vrede, Du Prie, Tolud, Van der Reijden, Roeleveld (73. De Vos), Van der Kwaak (73. Haakman), Botermans, Van Diemen, Bayrak.
Koudekerk: Goudkuil, Van Leeuwen, Vergunst (43. Vonk), Van Heijningen (6. Van Munsteren), De Groot, De Schepper, Van Tol, Pennin (75. De Best), Van Tulder, Van den Berg, Van Leeuwen.
Scheidsrechter: Doorduin. Toeschouwers: 100
