J.l. zaterdag speelde LSVV’70 zich veilig en verzekerde de ploeg van Wim Mugge zich van minimaal nog een jaar derde klasse. Voor Mugge, 24 jaar verbonden aan de Leidse Studenten Voetbal Vereniging, een geschenk. Afscheid nemen met degradatie immers is nooit leuk en zeker niet voor een trainer die extreem lang trouw was aan een club. Het zat erop en Mugge was opgelucht. ,,Zo, nu mag een ander het doen. Het is toch te gek voor woorden dat ik zo lang aan het roer heb gestaan. Maar om eerlijk te zijn; ik heb er van genoten.”
Dat genieten kreeg donderdagavond een vervolg voor de flamboyante trainer en tegenwoordig ook verslaggever van voetbalwedstrijden. Mugge kon zijn ogen niet geloven dat bijna zijn voltallige selectie aanwezig was bij zijn laatste training. ,,Normaal heb ik er wel eens acht, soms tien. Maar meestal minder of moet ik de training eruit gooien, omdat die gasten er niet zijn. En nu opeens zijn ze er bijna allemaal. Begrijpen jullie dat nou”, sprak hij tegen wat Lugdunummers die ook trainden op de andere helft van het hoofdveld.
Maar het werd allemaal nog gekker. Opeens klonk er muziek uit de boxen, hetgeen normaal gesproken enkel op zaterdag het geval is bij thuiswedstrijden. Vervolgens kwam er een horde spelers met fakkels uit de denkbeeldige spelerstunnel. ,,Krijg nou het heen en weer”, wat is dit dan weer?”
De huidige groep spelers bleek als eerbetoon een mail te hebben gestuurd aan alle oud-leden van de club die ooit onder Mugge zich in het zweet werkten. Of juist niet. In die mail werd gevraagd of zij nog eenmaal de kicksen uit het vet wilden halen en een training wilden ‘ondergaan’ van hun oude trainer, die dus nog steeds op het nest zat maar klaar was om weg te fladderen. Hier werd massaal gehoor aan gegeven. Niet enkel regiogenoten hadden de moeite genomen om Mugge nog eenmaal te komen eren, maar ook ex-spelers uit verre windstreken hadden koers gezet richting De Kikkerpolder.
Het voert te ver door om alle namen te noemen, maar onder meer Peter Wieringa, de drie gebroeders Jansen (naast rechterhand Freek ook Koen en Wouter), Peter van den Broek, Bob van Driel, Gerben Waasdorp, Stefan de Vroome, Karim Idrissi, Boris Cammelbeeck, Job Weststrate, Alphert Christina, Hidde Rypkema en Frans Blom waren van de partij. Mugge was zichtbaar aangedaan, zeker toen hij werd toegezongen en vriendelijk werd verzocht nog een jaartje te blijven.
Na de nodige omhelzingen en schouderkloppen werd Mugge verzocht een laatste training te verzorgen. De oud-speler van onder meer Randstad Sport aarzelde geen moment en stuurde de groep van een man of 45 het veld over. ,,Ga eerst maar warm lopen en niet de kantjes er vanaf lopen. Ik heb nu genoeg wissels, dus ik laat me niet in de zeik nemen.” Onder luid gelach ging de nimmer zo grote groep gebukt onder het regime van de ruim zeventigjarige veldheer. Mugge was emotioneel, gelukkig en weemoedig tegelijk. ,,Machtig toch dit”, sprak hij kort tussen de oefeningen door. ,,Wat een geweldige club is dit toch en wat een unieke gasten. Ik ga ze missen, hoewel ik menigeen vervloekt heb in de loop der jaren. Aan trainen hadden ze vaak een broertje dood en moet je nu zien. Echt fantastisch dit. Ik ben ze allen dankbaar.”
