Derde klasse A (zaterdag)- Tevreden of toch ook weer niet? Dat was de vraag na afloop in beide kampen, na de 2-2 tussen LSVV’70 en Roodenburg. De ploeg van Freek Jansen stond halverwege op een comfortabele marge van twee goals, maar na rust zag Patrick Heijmans zijn ploeg terugkrabbelen en nog bijna winnen. LSVV’70 heeft zo het eerste punt binnen, terwijl Roodenburg nu op acht verliespunten staat.
De genoemde Freek Jansen zat dit keer niet op de bank. Later in de wedstrijd wel, omdat de tong op de schoenen hing, maar de trainer van de studentenploeg moest starten in de basis vanwege de aanhoudende personele problemen bij de oranjehemden. Ruim een jaar terug liep de vormgever een zware knieblessure op en dat noopte hem om destijds Wim Mugge te assisteren vanaf de bank. Inmiddels is Jansen dus de man aan het roer, maar hij moest nu vooral sturing geven binnen de lijnen.
Dat laatste lukte heel behoorlijk. Roodenburg kwam tam voor de dag en LSVV’70 kwam nu eens niet op en snelle achterstand. In de eerste vijfentwintig minuten gebeurde er vrij weinig, maar geleidelijk aan kwam de wedstrijd los. De eerste treffer van de middag kwam op naam van Neal Petersen, na een prima actie van technicus Shander de Vries. Roodenburg schoot nog niet echt wakker en voor rust werd het zelfs nog 2-0. Een onschuldige kopbal van middenvelder Alen Stjepanovic verdween zomaar achter Rene Bijker, die de voor zeven wedstrijden geschorste Mike Armitage verving tussen de palen.
Met een ongekend aangenaam gevoel stapte LSVV halverwege van het veld, terwijl Heijmans een stevige klus moest klaren om de blauw-zwarten weer op de been te krijgen. ,Ik had in de eerste helft het idee dat er stroom op de bal stond bij ons. De 1-0 kwam uit het niets eigenlijk en bij de tweede taste mijn keeper mis. We hebben zelf enkel wat schoten kunnen afvuren, maar het was absoluut onvoldoende.”
In de rust zal er vast het een en ander gezegd zijn in de kleedkamer bij Roodenburg. Van meet af aan in het tweede bedrijf oogde de equipe uit Leiden-Noord nu wel gretiger en gaandeweg kreeg LSVV het moeilijker en moeilijker. Zeker toen de 2-1 eenmaal viel via Mo Elhamami. ,,Ik stond op dat moment al op het punt om een vierde aanvaller te brengen, want LSVV wankelde al”, had Heijmans geconstateerd.
Mugge, noodgedwongen weer betrokken bij zijn ‘Leidse kindje’, zag de donkere wolken zich samenpakken in de tweede helft. ,,We konden alleen maar proberen stand te houden. Roodenburg was heer en meester. Op zich kregen we nog wel wat countermogelijkheden, maar het team zat er conditioneel doorheen en struikelde min of meer naar voren als de mogelijkheid zich voor deed. Na de 2-2 (weer van Elhamami, red.) vreesde ik het ergste, maar Thomas Waasdorp sleepte zijn ploeg er doorheen. Michiell Ebbing kwam nog wel 1 op 1 te staan in de slotfase, maar de 3-2 zou teveel zijn geweest. Al met al mag LSVV’70 zich het meest gelukkig prijzen met de gelijke stand. Een punt voor de moeite zeg maar. Ik moet wel stellen dat Roodenburg me erg tegenviel in de eerste helft.”
In die woorden kon Heijmans zich vinden. ,,Klopt als een bus. Daarom zou een uiteindelijke overwinning niet terecht zijn geweest. Ik vond het oprecht mooi dat LSVV’70 met hart en ziel speelde. Dat heb ik lange tijd gemist in mijn eigen ploeg. Pas na de 2-1 gingen we voetballen. Dat snap ik dus niet. Ik vind nog steeds dat ik niet teveel verwacht van mijn ploeg. De kwaliteiten zijn er echt wel, maar we maken nog te vaak verkeerde keuzes en soms moeten we wat meer tussenstations overslaan. Je moet tegenstanders verrassen en dat lukte lange tijd niet.”
Opstelling LSVV’70: Waasdorp, Mulder, Kalsbeek, Van Diggele, Meere, Stepanovic, Ebbing, Huisman, Jansen, Petersen, De Vries.
Opstelling Roodenburg: Bijker, Bouchnafa, Van Kooperen, Rhioues, Smit, Kalangu, E.Verkuylen, Hooidonk, Khalid, Elhamami, El Baroudi.
