Na de 1-2 thuisnederlaag had Roodenburg nog fiducie om Zestienhoven pootje te lichten in de return, maar daar kwam het van geen kant van. De thuisploeg won met 4-0 en de Leidenaren konden slechts erkennen dat de tegenstander dit keer een maatje te groot was. Roodenburg speelt daardoor ook volgend seizoen in de derde klasse.
Op het fraaie complex naast het vliegveld en in de aanhoudende regen startte Roodenburg in dezelfde opstelling als j.l. zaterdag. Toen waren de ploegen in balans, maar kreeg de formatie van Patrick Heijmans en Henk Buyn wel meer en grotere mogelijkheden. Schermutselingen voor het doel bleven in de eerste tien minuten uit, maar na twaalf minuten kwamen de gasten al in last. De aalvlugge en werklustige Claudio Santos Silva haalde uit van net buiten de zestien en Mike Armitage was kansloos.
De 1-0 noopte Roodenburg nog meer tot aanvallend spel, maar de eindpass was veelal onvoldoende om Zestienhoven in verlegenheid te brengen. Qua inzet was er niets aan te merken op het spel van de Leidse ploeg, maar Zestienhoven zette een zelfde portie inzet daar tegenover plus veel meer vernuft en rust in het spel.
Roodenburg kreeg wel wat meer controle, maar kwam niet verder dan keffen. De gastheer daarentegen oogde veel gevaarlijker en na ruim een half uur werd het al 2-0, waarmee de totaalstand al op 4-1 uitkwam. Benny Rhioues moest Santos Silva dwarsbomen om hem niet weer te laten schieten, maar de vrije trap van Romano Pepermans plofte vervolgens alsnog in de Leidse netten. Ogenschijnlijk leek de muur niet goed opgesteld.
Dat laatste deed niets af aan het feit dat Zestienhoven simpelweg de betere was en de 2-0 was dan ook niet meer dan een logisch gevolg. Heijmans bracht vervolgens Mo Elhamami in en slachtofferde verdediger Marcel Langerak. Erwin Verkuylen viel wat terug in positie en Ali Elbaroudi en Donny Olivier wisselden van de flankposities. Het moest een reddingsoperatie worden, maar de patiënt bleef kwakkelen.
Na ruim veertig minuten viel de patiënt zelfs niet meer te redden. De met teveel agressie spelende Wesley Lancel beging een opzichtige overtreding, die niet anders kon worden bestraft dan met de rode kaart. De aanvaller biechtte na de wedstrijd op: ,,Het was zeker niet mijn bedoeling hem te raken, maar ik raakte hem wel. Niet slim en niet handig voor de ploeg. Ja, ik weet dat ik vier rode kaarten heb gepakt dit seizoen en dat praat ik niet goed. Maar ik heb nu eenmaal een sterk lijf en soms lijkt het dan erger dan het is.”
Vrijwel zeker was dat Roodenburg het vanaf dat moment zeker niet meer zou redden, maar dat nam niet weg dat de blauwzwarten er na de rust nog van alles aan deden. Waar dat voor de pauze niet lukte, slaagde Rodoenburg er na rust wel in om tal van kansen te creëren. Diverse inzetten werden van de doellijn afgehaald, een kopbal teisterde de lat en enkele kopballen gingen maar net naast. Vooral Elbaroudi en Elhamami verdienden een treffer, ook al was de beslissing al lang en breed gevallen.
Zestienhoven kwam namelijk net zo makkelijk tot kansen via veel snelheid, goed combinatiespel en onverzettelijkheid. Wie Zestienhoven nu zag spelen, mocht zich hardop afvragen wat die ploeg nog doet in de derde klasse. Trainer Richard Verhoeven, na twee seizoenen afzwaaiend, had zelfs een bank met spelers die, eenmaal ingevallen, ook hun klasse toonden. Daarbij ontbrak ook nog eens de aanvoerder en de beste speler, volgens geluiden vanuit het kamp van Zestienhoven.
Volkan Unlu en Carlo Leenhouts prikten de 3 en 4-0 nog binnen en daarmee werd de tweede helft afgesloten, waarbij een score van 8-4 of iets in die richting ook zomaar mogelijk was geweest. Roodenburg mocht zichzelf niets verwijten, zeker niet op basis van de wedstrijdinstelling na rust. De al geslagen ploeg bleef bikkelen en zich verzetten en dat was lovenswaardig. Blijft staan dat Zestienhoven meer dan de terechte winnaar werd en Roodenburg dus geen finale zal spelen tegen Zevenhoven, dat Kagia twee keer eenvoudig aan de kant schoof.
Heijmans, en overigens ook Lancel en meegereisde Leidenaren, kwamen allemaal tot dezelfde conclusie. Zestienhoven was een maatje te groot gebleken en de tweede klasse was niet echt in zicht gekomen. ,,Daar moet je eerlijk in zijn. Wel vind ik dat we het prima hebben gedaan nadat we met tien man kwamen te staan. We hebben zat kansen gehad om wat goals te maken, maar dat beetje geluk ontbrak. Maar dat doet allemaal niets af aan deze uitslag en uitschakeling. Het Roodenburg van voor en na de winterstop was in elk geval een verschil van dag en nacht en dat schept vertrouwen voor de toekomst. Als dat bewustzijn ook aanhoudt bij de ploeg, moeten we in staat zijn om volgend seizoen verder te reiken. Het was heel prettig werken met deze groep en we zijn nog ver gekomen. Dat is een compliment waard”, eindigde Heijmans zijn analyse.
Opstelling Roodenburg: Armitage, Ouwerkerk (61. Van Oevern), Farhane, Rhioues (72. Smit), Koelink, Van Kooperen, Verkuylen, Langerak (35. Elhamami), Elbaroudi, Lancel, Olivier.
