Het kan allemaal raar lopen in het leven van een gemiddelde voetbaltrainer. Zo zit je thuis op de bank duimen te draaien en zo ben je opeens met twee verschillende klussen bezig. Na een werkloze periode, wat soms op winderige koude avonden best aantrekkelijk was, ben ik momenteel weer meer dan druk bezig met het mooiste vak dat er bestaat. Het trainerschap. Ik zit volop in de voorbereidingen met mijn nieuwe club Quick Den Haag; jaarplanning maken, gesprekken voeren, speelwijze ontwikkelen, wedstrijden bezoeken, oriënteren in de club, organiseren etc. etc. Heerlijk werk dat mij alleen maar meer doet verlangen naar het moment dat het daadwerkelijk op het veld weer gaat starten.
Maar er kwam nog meer bij. Op een maandagnamiddag werd ik gebeld door Voorschoten ’97 met het verzoek of ik er oren naar had het seizoen daar af te maken. ,,Ga eerst maar eens alles goed en netjes afhandelen met Marcel (De Hoogt, red.) en bel daarna nog maar eens terug”, was mijn eerste reactie. Dinsdagmorgen werd er echter al teruggebeld met de mededeling dat met Marcel was gesproken en dat alles naar zijn tevredenheid was afgehandeld. Daarna is het snel gegaan. Dinsdagmiddag het eerste gesprek en dinsdagavond al voor de groep. Het was voor mij ook even schakelen. Geen voorbereidingstijd en eigenlijk niet wetende wat voor groep ik voor me zou krijgen.
Veel spelers waren ook verrast door de snelle ontwikkelingen. In het eerste gesprek met de groep heb ik proberen duidelijk te maken dat deze situatie niet uit luxe is ontstaan, dat er geen tijd en ruimte was voor democratische processen en dat er hard gewerkt moest gaan worden en er wellicht individuele teleurstellingen zouden komen. Per speler individueel in de groep heb ik gevraagd of ze hier in mee gaan of afhaken. Iedereen antwoordde positief. In groepen gebeurt dat bijna altijd maar eerlijk is eerlijk deze groep heeft op fantastische manier woord gehouden. Slechts één speler is alsnog afgehaakt. De rest van de groep verdiend een ongelofelijk groot compliment. Alle trainingsmomenten zijn optimaal benut en in de twee wedstrijden tot nu toe gespeeld werd een fantastische mentaliteit getoond. Resultaat 2 keer winst.
Fysiek zijn er nu wel wat pijntjes, heel houden en daarbij toch mentaal scherp blijven is de volgende opdracht. Het gevaar in dit soort processen zit hem voornamelijk in de omgeving. Iedereen rekent zich al rijk en de wedstrijd a.s. zaterdag tegen directe concurrent HBOK is al gewonnen voordat er een bal gerold heeft. De drie punten voor de wedstrijd daarna thuis tegen DSO kunnen ook vast worden bijgeschreven. Waar eerst gesproken werd over het halen van de nacompetitie zijn er nu alweer mensen die directe handhaving als een makkie beschouwen.
Je niet voldoende kunnen afsluiten voor dit soort levensgevaarlijke invloeden kan killing zijn. Spelers en staf moeten in de “tunnel” blijven, zich realiseren dat 1% minder focus alles weer overhoop kan gooien. Invloeden van buitenaf liggen constant op de loer; pers, “transfer”- perikelen, sponsoren, supporters, fysiek ongemak, schorsingen, een tegenslag in een wedstrijd etc. Allemaal latente aanwezige gevaren waarmee moet worden omgegaan. In die fase van het proces zitten we nu bij Voorschoten. De nabije toekomst zal uitwijzen of we daartoe in staat zijn gebleken. Hoe gaat de groep om met de eerste tegenvaller, hoe groot is het acceptatievermogen dan, hoeveel pijn kan iedere speler afzonderlijk dan verdragen?
Ik heb alle vertrouwen en geloof in deze groep. De groep heeft zich tot nu toe getoond als een “Mean green fighting machine” en is het een genot om met deze jongens te werken. Maar we zijn er nog lang niet, vele hobbels liggen nog voor ons. Als u dit leest is de wedstrijd tegen HBOK aanstaande en weten we snel of we weer een stapje dichter bij het doel zijn gekomen. Of we mentaal sterk genoeg zijn gebleken weer alle buiten-invloeden te weerstaan.
Maar na twee weken weet ik weer hoe heerlijk het is om, als ouwe lul, met een groep gemotiveerde jonge honden bezig te zijn. Concentratie, adrenaline, spanning, pijn, scherpte. God wat hou ik van dit vak!!!
