donderdag, maart 28, 2024
HomeRedactioneelInterviews algemeenOude Clubheld: Aad van der Luit

Oude Clubheld: Aad van der Luit

-

Aad van der Luit: ,,Fusies? Ja, natuurlijk, maar iedereen loopt om de hete brij heen”Aad van der Luit. Hij is de schrijver van bijna twee handen vol boekjes (selecties van zijn columns), is wekelijks te zien en te horen op Unity FM/TV en als raadslid namens D66 intens aanwezig in de gemeenteraad en daarbuiten.  Hij heeft, dat zal niemand verbazen,  sport in zijn portefeuille. Iedereen meent inmiddels alles van hem te weten. Heel begrijpelijk. Aad van der Luit is al decennialang de vleesgeworden ‘allesdoener’ in Leiden, zijn staat van dienst is indrukwekkend. Een opsomming van zijn verdiensten? Daar beginnen wij niet aan, dat  is onbegonnen werk.

Aad van der Luit in actie tijdens de Leidse Peurbakkentocht. •
Aad van der Luit, als altijd in zijn element, in actie tijdens de Leidse Peurbakkentocht

Aad van der Luit. Wat je ziet is wat je krijgt. Geen boebeleboe, geen mist of andere vaagheden: hij is recht voor zijn raap, praat niemand naar de mond. Je bent voor hem of tegen hem. Tegenstanders waarderen Aad omdat hij eerlijk voor zijn mening uitkomt. Hij kietelt niet, deelt geen veren uit.

Heel Leiden kent hem en hij kent heel Leiden. Binnen de judo- , jiu jitsu- en taekwondo-wereld geldt Aad als een autoriteit, terecht. Maar nu even niks judo, jiu jutsi en teakwondo, wij zijn Leiden AmateurVoetbal (LAV).

Voetbal, daar praten wij over met de geblokte 70-er (hij is van september 1945) in Voor Af en Toe, zijn residentie aan de Botermarkt. Waarschuwing: het is niet eenvoudig ‘bij de les’ te blijven. Passanten tikken voortdurend tegen het raam om hem te groeten. Vaste gasten van het gezellige ‘petit café’ aan de Botermarkt reiken hem bij binnenkomst en vertrek de hand. Bedenk daarbij dat de Ereburger van Leiden, vijfentwintig jaar organisator van De Lakenfeesten en aanjager van duizend-en-één manifestaties sneller praat dan Lucky Luke kan schieten. Nog sneller spreekt dan die man van De Wereld Draait Door, dan weet u – bezoeker van deze site dat schrijver dezes alle zeilen bij moet zetten om zijn heldere standpunten, (vaak) verrassende meningen, grappige humor en zijn vele terzijdes nauwelijks kan bijhouden.

Aad met zijn vriend Willem Rijsbergen (Ambassadeur van LAV), de beste en meest gelauwerde voetballer die Leiden heeft voortgebracht. Aad bezocht Willem in Japan, Chili en Trinidad Tobago, waar de stevige verdediger als trainer werkzaam was.
Aad met zijn vriend Willem Rijsbergen (Ambassadeur van LAV), de beste en meest gelauwerde voetballer die Leiden heeft voortgebracht. Aad bezocht Willem in Japan, Chili en Trinidad Tobago, waar de stevige verdediger als trainer werkzaam was.

Voetbalfusies

November wordt in meerdere opzichten een ‘finalemaand’. Dat staat te lezen in het Leidsch Dagblad. Verslaggever Loman Leefmans voorspelt dat er dan verregaande beslissingen worden genomen, onder andere over de noodzaak van voetbalfusies.

Aad van der Luit is als raadslid nauw betrokken bij de besluitvorming daarvan: ,,Wanneer mijn zoon niet weet naar welke school hij wil, moet ik als vader een besluit nemen, anders wordt er niets besloten. Zo ligt dat ook met de voetbalfusies. Alle voetbalclubs, op een enkeling na, zeggen dat er nu knopen moeten worden doorgehakt. Maar dat wordt niet gedaan, iedereen blijft om de hete brij lopen. Dus, zal er iemand de beslissingen moeten nemen.” Wie? Wie, volgens LAV mag duidelijk zijn: Frank de Wit, wethouder Sport. Indien niet goedschiks, dan kwaadschiks? ,,Daar loop ik niet op vooruit, maar dat er op korte termijn ingrijpende besluiten zullen worden genomen staat vast.”

De wethouder zit toch in een luxe zetel. ,,Wat bedoel je?” Diverse voetbalclubs staan in het krijt bij de gemeente, de huurachterstand voor de velden is opgelopen tot 300.000 euro, de gemeente zet de clubs voor het blok: binnen afzienbare tijd betalen, zo niet: de stekker er uit. Van der Luit bestrijdt het forse bedrag niet, hij ontkent niet dat dit de marsroute zou kunnen zijn. Hoewel hij dicht bij partijgenoot De Wit staat, weet het raadslid nog onvoldoende over de resultaten van de laatste gesprekken die De Wit heeft gevoerd met de voetbalbesturen, de ‘debiteuren’. Dubieuze debiteuren? ,,Wie het weet, mag het zeggen”,  klinkt het cryptisch.

,,November wordt een spannende maand voor de voetbalclubs in Leiden”, verwacht hij. Ook de KNVB wil duidelijkheid, de organisatie is immers al bezig met het volgend seizoen.

Over de haalbaarheidsstudie die in opdracht van de VVCS Academy door studenten van Da Vinci Drechtsteden worden gemaakt, is Van der Luit duidelijk: ,,De directeur van de VVCS, Louis Everard,  komt met een rapport van Da Vinci HBO Drechtsteden – ‘Projectnotitie project FC Boshuizen’ – iets waar we nog lang niet aan toe zijn. Ook hier geldt het principe: des te breder de basis des te hoger de top. Laten we eerst maar eens gaan werken aan de basis. Ik was en ben hoogst verbaasd dat Louis Everard zich als directeur van de VVCS  met deze zaken bezighoudt, c.q.  zich er mee bemoeit.”

Over de fusies is hij ‘Luit en Duidelijk’: ,,Ik ga de clubs persoonlijk aanschrijven en dan wil ik weten wat hun ideeën zijn. Niet wat ze niet willen, want daar kunnen wij niets mee. Ik wil weten wat ze wel willen, in alle redelijkheid.”

De verkiezing van ‘De Leienaar van het jaar’. Vrnl: Wethouder Robert Strijk, Peter Labrujère, Casper Faassen, Tjeerd Scheffer en Aad van der Luit
De verkiezing van ‘De Leienaar van het jaar’. Vrnl: Wethouder Robert Strijk, Peter Labrujère, Casper Faassen, Tjeerd Scheffer en Aad van der Luit

Schapenkeutels

Weten wij alles van Aad van der Luit? Niet alles: hij is pal na de oorlog geboren (‘Uniek hè, ik hoop dat dit zo blijft… na de oorlog’), in de Gasstraat en tot nu toe zeker vijftien keer verhuisd, hij heeft een broer en twee zusjes. Als jochie ging hij voetballen bij Oranje Groen. ,,Dat was vanzelfsprekend, Piet van Polanen, opa van moederskant, beheerde daar de kantine. De velden waren nauwelijks bespeelbaar. Dat kwam door de schapen die daar de hele week liepen. Die kleine pootjes maakten diepe gaatjes”, herinnert Aad zich nog levendig. En voor dat een wedstrijd kon beginnen, moest het veld ‘keutelvrij’ worden gemaakt, dat gebeurde met een nogal grote schop. Dan zegt hij lachend:  ,,Opa was een leuke man, wanneer hij zijn hoed op had, leek zijn hoofd op een punaise.”

Op de Damlaan ging Aad op school. Meester Fluit stond voor de klas: ,,Hij rookte pijp en maakte die schoon met een spijker, haalde ermee smeer uit zijn oren en prikte met diezelfde spijker de flesjes melk open. Lekker fris. Maar niemand zei er iets van.”

Dieet

De man die zijn hele leven aan zo’n vier á vijf  uur slaap genoeg heeft, gebruikte en gebruikt nog steeds elk uurtje. Boeken lezen, rapporten doornemen, vergaderingen voorbereiden en ideeën opschrijven. Hij ziet er, ondanks een aantal hartinfarcten en een hartstilstand, puik uit.

,,Laatst was ik bij een keuring”, verhaalt Aad, ,,Toen ik binnenkwam zegt een mevrouw: ,,U bent vijf kilo te zwaar.” Ik antwoordde meteen met: ,,U heeft gestudeerd.” Waarop de dame reageerde met: ,,Als u afslankt, leeft u vijf jaar langer”. Ik: ,,Allemachtig, u weet ook al hoe oud ik word. Waarop ik meteen de kuierlatten heb genomen.” Dat is Aad!

Altijd een breed geschouderd en geblokt geweest?  ,,Ja zeker, ook als jochie. Opa De Groot , de vader van sportdocent en voetbaltrainer Ruud de Groot, was de leider van mijn elftal bij ZLC. Hij had schik in mij, ik vond het spelletje leuk, was gedreven. Er werd om mijn waggelende loopje gelachen, maar als linksbuiten was ik snel genoeg om achterspelers het nakijken te geven.”

 •Aad van der Luit had naast zijn dagtaak bij het Sportbedrijf zijn sportschool. Eerst aan het Noordeinde en later via de Vestestraat en Driftstraat aan de Pieterskerkgracht. Aad maakte weken van 80 uur. (foto Renzo Candido)
Aad van der Luit had naast zijn dagtaak bij het Sportbedrijf zijn sportschool. Eerst aan het Noordeinde en later via de Vestestraat en Driftstraat aan de Pieterskerkgracht. Aad maakte weken van 80 uur. (foto Renzo Candido)

Dilemma

Voor Aad is de inhoud van het liedje Torn Between Two Lovers van toepassing. In dit wereldsucces bezingt Mary MacGregor het dilemma te moeten kiezen tussen twee liefdes. Op het lijf geschreven.  Vanaf zijn zevende jaar deed Aad aan judo, tien jaar later werd hij Zuid-Hollands kampioen en gekozen in de districtsselectie. ,,Toen voelde ik dat er een keuze gemaakt moest worden: blijf ik voetballen – inmiddels bij ZLC – of stort ik mij op het judo?” Hij koos voor de sport, die hem heel ver zou brengen, tot en met een eigen sportschool.

Terugkijkend op zijn periode als voetballer, vertelt hij warm over de jeugdtrainingen die werden gegeven door spelers van het eerste elftal. Door mannen als Wim de Koning en Hennie Koet. Methodisch en didactisch was er van alles aan te merken op de manier van trainen. Een beetje rondjes lopen,  sprintjes trekken, balletjes trappen en een partijtje spelen. ,,Maar we hadden enorm veel plezier en daar gaat het uiteindelijk om.” De kampen in Heerde met zijn voetbalvrienden waren even zo veel feesten. ,,Die kostten geld, geen nood, daar spaarden wij bij de club voor, met een kwartje per week.”

Hij haalde de eerste elftallen bij Orange Groen en ZLC. Zijn ‘finest moment’ is het kampioenschap met Oranje Groen A1, met spelers als Wijnand Sloos, die na de champagne overschrijving vroeg en kreeg naar UVS, met Ton en Cor Pennenburg, Daaf Holswilder, Jimmy en Jerry Leupe, en – niet te vergeten de heer Arnoldus, de elftalleider.

Als coach van een team bestaande uit bekende Leidenaren. Op de foto onder meer Mat Keereweer, Ruud de Groot, Wout Holverda, Bennie Heemskerk, Bert Jansen, Gijs Collee en Ad van Kaam, de helaas veel te vroeg overleden sportverslaggever van het Leidsch Dagblad.
Als coach van een team bestaande uit bekende Leidenaren. Op de foto onder meer Mat Keereweer, Ruud de Groot, Wout Holverda, Bennie Heemskerk, Bert Jansen, Gijs Collee en Ad van Kaam, de helaas veel te vroeg overleden sportverslaggever van het Leidsch Dagblad.

Tattoos

Met onverholen afschuw praat hij over de voetballers van de Eredivisie, Jupiler League en het Nederlands elftal: ,,Ze zijn meer geïnteresseerd in de tattoo in hun nek,  de kleur van de voetbalschoenen en de bling bling, dan in voetbal. En dan het grote geld dat omgaat in het voetbal. Daar gaat de sport aan kapot.”

Dat clubs in het amateurvoetbal ook gingen betalen en UVS door het profavontuur zelfs bijna ten onder ging, doen zijn karakteristieke stekels ten berge rijzen. De sociale cohesie binnen verenigingen, de onderlinge samenhang, kreeg een optater, heeft hij ervaren. Die is overigens nog steeds voelbaar en zichtbaar, zelfs nu er door de economische omstandigheden minder of helemaal niet meer betaald wordt..

Hangplek

Met diezelfde vriendjes van de club, school en uit de buurt werd gevoetbald in de Leidse Hout, er werd ‘gematcht’ tegen jongens uit een andere buurt. Nee, niet tossen, maar poten, jacks en jassen waren de doelpalen. ,,Wij kaartten toen ook al”, de staalblauwe ogen gaan glimmen. ,,Met sigarettenmerken, die we door midden knipten.” We hadden het zo druk dat er geen rottigheid werd uitgehaald.

De grote verandering kwam, volgens Aad, toen er zo nodig clubhuizen moesten komen, geleid door lieden die invulden wat wij moesten doen. ,,Zo werd alle eigen creativiteit in de kiem gesmoord. Daar werd verteld wat en hoe je iets moest doen.” Voor hem staat vast; wanneer de jeugd niets om handen heeft, geen hobby’s heeft, zichzelf niet bezig kunnen houden, gaan ze ‘klooien’.”

Naadloos sluit daar een ander heet hangijzer op aan, het onderwerp ‘subsidie: ,,Alleen als het bittere noodzaak is en stevig onderbouwd aangevraagd, ben ik niet direct tegen. Maar veel belangrijker vind ik en bovendien meer voldoening geven, wanneer bestuurders en leden van verenigingen hun eigen creativiteit de vrije loop laten, zelf plannen ontwikkelen en uitvoeren. Dat geeft binding.”

Dan wil Aad het toch nog even over ‘hangplekken’ hebben, plaatsen die de gemeenten aanwijzen, waar jongeren elkaar ontmoeten. ,,Ben ik niet voor,’ klinkt het ‘Luit’ en duidelijk. ,,Hangplekken waren er ook toen ik jong was, we noemden het alleen nog niet zo. Het was ook niet nodig. Met elkaar praten, voetballen, lachen en geinen ging vanzelf. Er werd niks georganiseerd, er waren ook geen regeltjes, gelukkig.”

Oranje Groen en ZLC gingen op in FC Rijnland,  De Sleutels en  VCL in Groene Hart Combinatie (GHC) en LFC, UDWS en VNA werden FC Boshuizen. Daarover zegt Aad van der Luit: ,,Die fusies zijn ook niet eenvoudig tot stand gekomen. De bestuurders en leden hebben het verstand, de realiteit laten spreken:  Gefuseerd overleven, of allemaal dood. ‘Zo simpel‘was het en zo simpel  is het nu ook in feite.

Mede met dank aan Emile van Aelst (Leidse Glibber).

Foto met dank aan: Renzo Candido. Van der Luit: goedlachs en Luit en duidelijk
Foto met dank aan: Renzo Candido. Van der Luit: goedlachs en Luit en duidelijk

 

 

 

Must Read