Drie maanden om precies te zijn zal Richard Guffens van Voorschoten’97 door het Zuid-Amerikaanse continent trekken. De wijde wereld zien, je horizon verbreden, kennismaken met andere culturen; laat alle clichés er maar op los. Feit is wel dat de boomlange voetballer andere zaken aan zijn hoofd zal hebben dan een wedstrijd tegen pakweg WV/HEDW. Zijn team zal het in ieder geval tot begin februari zonder zijn inbreng moeten stellen.
Voorschoten’97 heeft zich zaterdag jongstleden op een niet mis te verstane wijze hersteld van de ‘bananenschil’ CSW (5-1 verlies). Koploper ’s Gravenzande werd aan de kant gezet en een periodekampioenschap lonkt. Guffens zal een en ander van een ruime afstand bekijken, maar is zeer zeker van plan zijn makkers zoveel mogelijk te volgen. Niet verwonderlijk, omdat enerzijds Voorschoten zijn team is, maar anderzijds ook omdat hij zich steeds meer thuis gaat voelen bij de club.
,,Ik wist dat het deze zomer tijd was om Noordwijk te verlaten. Twee ernstige knieblessures en dito revalidaties zorgden er helaas voor dat ik nooit meer op mijn oude niveau zou komen. Natuurlijk had ik kunnen kiezen voor een vriendenteam en na afloop kunnen filosoferen over zinnige en wellicht vaker nog over onzinnige zaken. Daar acht ik mezelf nog te jong voor en na de mogelijkheden onderzocht te hebben kwam ik uit bij Voorschoten. Daar heb ik geen spijt van. Het is een hele grote, maar warme vereniging. Ik voel me gewaardeerd door de mensen om me heen. Zaterdag verving ik Kasper Michel bij een ontmoeting met sponsors en de pupil van de week. Ik voelde me als een vis in het water. Het is nog te vroeg om te verklaren dat ik een Voorschoten man ben, maar feit is wel dat ik me hier steeds meer thuis ga voelen.”
Guffens is een geboren spits. Met zijn fysiek en kopkracht is hij een plaag voor het centrale duo van de tegenstander. ,,Door mijn manier van voetballen kan ik als een soort bliksemafleider werken waardoor bijvoorbeeld de buitenspelers indirect meer vrijheid en ruimte kan bezorgen. Het is ook heerlijk om een voetballer als Jim van der Krogt in het team te hebben. Met zijn loopvermogen sloopt hij zijn directe tegenstander en is in die zin ook van grote waarde voor de aanvallers. Mijn knieblessures van destijds spelen nu geen rol meer als ik voetbal. Ik voel me lichamelijk en mentaal niet geremd of zo. Wel moet ik een enkele keer een training overslaan of wat rustiger aandoen; risico’s nemen doe ik niet. Aan de ene kant vind ik het heel jammer dat ik er drie maanden uit zal zijn, maar zo’n kans moet ik gewoon nu pakken. Vergeet niet dat de winterstop ertussen zit en een aantal afgelastingen zal ik wellicht met een stiekeme glimlach bekijken. Inhalen kan dan na de eerste week van februari en dan sta ik weer klaar.”
De spits is absoluut geen liefhebber van strandvakanties en wil vooral de gebaande paden vermijden als dat mogelijk is. ,,Ik heb in landen als Chili en Peru kennissen wonen. ,,Locals” zijn de echte kenners en ik zal me door hen laten leiden. Een vaste route heb ik nu nog niet, wel een paar reisdoelen zoals de hoofdstad van Chili Santiago en ik wil ook naar het uiterste zuiden van Argentinië: Patagonië. Ik eindig in Buenos Aires waar voetbal een onderdeel is van het dagelijks leven. Als ik de kans krijg wil ik vanzelfsprekend ook wedstrijden bezoeken.” River Plate, Boca Juniors, Velez Sarsveld; het zijn legendarische namen. Clashes tussen die clubs doen de rivaliteit tussen Ajax en Feyenoord verbleken. Voetbalvriend Eric Lagas woonde ooit een half jaar in die schitterende stad en kan hem wat dat betreft bijpraten.
Voorschoten hoeft niet te vrezen dat Guffens met een ietwat bollend bierbuikje terugkomt: ,,Absoluut niet. Stilzitten is niets voor mij. Ik ben een sportman in hart en nieren en als ook maar enigszins kan zal ik een balletje trappen, zwemmen of lopen. Ik verwacht dan ook niet dat ik een serieuze trainingsachterstand zal hebben als ik terug kom.” De afgestudeerd filosoof is even realistisch als bescheiden als er wordt gevraagd naar de positie van Voorschoten op de ranglijst in mei. ,,Bij de eerste zes. Vorig jaar was het begin een drama en daarna volgden louter overwinningen. Dat zou weer kunnen gebeuren. Ja, nu gaat het goed, maar dat is geen garantie voor de komende maanden. Vraag in februari nog maar eens hoe hoog ik ons inschat aan het eind van het seizoen.”
Op het moment van schrijven, dinsdagmiddag, zit Richard Guffens in een vliegtuig richting Panama om daarna door te reizen naar San Jose, de hoofdstad van Costa Rica. Het begin van een ongetwijfeld memorabele reis. Voorschoten zal een paar maanden een andere spits hebben. De naam van Schemiel Constancia valt, een man die het klappen van de zweep kent op die positie. Wie het ook wordt, hij zal altijd worden vergeleken met Guffens. De groengelen lieten zaterdag zien dat het collectief, de teamprestatie hen tot knappe prestaties kan leiden. Dat zal ook zonder Richard Guffens kunnen.
