Eerste klasse B (zaterdag)- Voorschoten’97 won uiteindelijk diep in blessuretijd van Alexandria’66 met 2-1. Een moeizame winst, die wel de drie punten, maar niet het periodekampioenschap bracht. Daarvoor kwam de ploeg uiteindelijk een doelpunt tekort. ,,Dat kunnen we onszelf verwijten”, vertelde Remy Constancia na afloop. ,,Alexandria staat ergens onderaan met vijf punten en wij ver daarboven. We hadden vandaag ruim moeten winnen, maar deden onszelf tekort. Het was van onze kant veel te rustig. We misten de power.”
Wie vorige week Voorschoten had zien zegevieren in een zinderende wedstrijd tegen koploper ‘s-Gravenzande en vandaag opnieuw langs het veld stond zag een wereld van verschil. Weg was de verbetenheid, de concentratie en het zorgvuldige voetbal. Vooral in de eerste helft ging er het een en ander mis. Te veel duels gingen verloren en het balverlies was door slordige passing veel te hoog. ,,Zuinig, houd de bal in de ploeg. Niet alles hoeft naar voren”, riep trainer Dick-Jan Ente zijn spelers toe. Het mocht niet baten; de ploeg bleef te laconiek opereren. Remy Constancia is helder hierover: ,,We moeten zelfkritisch zijn. Het leek er verdacht veel op dat we Alexandria onderschatten. Zoiets is blijkbaar moeilijk of niet te vermijden. Zeker, ze staan aanzienlijk lager dan wij, maar we moeten dezelfde vechtlust brengen als vorige week. Dat deden we niet en we hadden een probleem”, zo ging Constancia verder.
Alexandria bleef gemakkelijk overeind en was ook zeker niet ongevaarlijk. Gelegenheidsspits Jim van der Krogt werkte zich zoals gebruikelijk een slag in de rondte, maar toonde tevens aan, dat hij centraal op het middenveld beter rendeert. Toch was hij het die het openingsdoelpunt maakte. Eraan vooraf ging een even snelle als fraaie counter waarbij Van der Krogt knap scoorde. De thuisploeg scoorde nog twee maal, maar de doelpunten vonden wegens buitenspel geen genade bij de arbiter. Deze en ander beslissingen werden nog wel eens betwist door de Voorschotense bank wat Ente op een reprimande van de scheidsrechter kwam te staan.
Het slappe en ongeconcentreerde spel kwam de geelgroenen duur te staan. Uit een corner kon invaller Dinaldrik Thielman geheel vrijstaand de bal in de uiterste hoek deponeren. De 1-1 ruststand gaf de verhoudingen op het veld goed weer, maar het geloof dat Voorschoten de zaken zou rechtzetten was bijna tastbaar.
Toen halverwege de tweede helft Alexandria met tien man kwam te staan vanwege het tweede geel van Roger Lieveld leek de weg vrij voor een relatief makkelijke zege. Het kostte echter zwoegen en zweten voor de tweede treffer, ver in blessuretijd, viel. Daarvoor had Voorschoten een paar uitstekende kansen gemist die vooral ontstonden door de wel prima voetballende Constancia. Een minuutje voor tijd dreigde het zelfs helemaal mis te gaan toen de spits van de bezoekers Khalid Barkaoui alleen door een knappe reactie van Stefan van der Niet van een doelpunt afgehouden kon worden.
Uiteindelijk was het dan toch de meegekomen Kasper Michel die koppend voor een enorme opluchting zorgde in het Voorschotense kamp. Zoals te verwachten viel zat Constancia met gemengde gevoelens: ,,Natuurlijk ben ik blij met de zege. Maar de 2-1 viel te laat en de overwinning te krap uit. We hadden scherper moeten zijn. Een periodekampioenschap gemist is jammer, maar de prijzen zijn nog niet allemaal verdeeld.”
Voorschoten’97-Alexandria’66 2-1. 22. Van der Krogt 1-0, 45. Thielman 1-1, 90+5. Michel 2-1
Voorschoten’97: Van der Niet, Verlaan, Michel, Knijnenburg, Owel, De Vries (47. Khalid)), Beijersbergen, Den Hollander (68. Van Paasen), Bakker, Van der Krogt, Constancia.
Alexandria ’66: Scheermeijer, Groeneveld, Van Beele (73. Malongi), Rozema, Lieveld, Pikeur, Marengo, Medar (38. Thielman), Rojer (58. Geyahdarji), Barkaoui, Obiango.
Scheidsrechter: Ebink. Toeschouwers: 140.
De spitspositie
Zoals op deze site al te lezen was is vaste spits Richard Guffens drie maanden niet beschikbaar voor Voorschoten. Waar sommigen anders verwachtten toverde trainer Dick-Jan Ente een konijn uit de hoed in de persoon van Jim van der Krogt die centraal voorin ging spelen. Het werd geen daverend succes, hoewel hij in de combinatie zijn waarde zeker had. Constancia: ,,Jim kan makkelijk wegdraaien en anderen voor het doe zetten. In die zin kan hij een goede spits voor ons zijn.” Ente liet later in de wedstrijd Van der Krogt terugzakken naar zijn favoriete positie en posteerde Sipan Khalid in het centrum. Voor de wedstrijd had Ente aangegeven de rappe speler niet als een echte centrumspits te beschouwen, maar een buitenspeler. Het rook naar een noodgreep. Voorschoten heeft natuurlijk een echte centrale aanvaller in huis met de voetbalkwaliteiten die bij die positie horen: Schemiel Constancia. ,,Mijn broer heeft tot nu toe in het tweede gespeeld en zou wel weer terug willen. Hij kiest er niet voor om te pendelen tussen een en twee; het is voor hem of, of. Ik begrijp dat wel.” Het zou niemand verbazen als de naam van de fysiek sterke en balvaste spits volgende week op het wedstrijdformulier staat.
Reacties zijn gesloten.