Eerste klasse B (zaterdag)- ,,Ja, wat zou”, zo peinst Voorschoten centrale verdediger Steven Knijnenburg na afloop, ,,onze positie zijn als we vanaf het begin in deze vorm hadden gestoken? Zeven overwinningen op rij, bizar. De zege van vandaag was er een van het hele team. Het was niet makkelijk, maar omdat tot de laatste seconde niemand verzaakte hebben we de drie punten in de knip.”
Het is inderdaad een mirakel te noemen wat zich aan het voltrekken is bij de zaterdagtak van Voetbal- en atletiekvereniging Voorschoten ’97. Halverwege het seizoen leek de ploeg af te stevenen op degradatie, nu wordt plots ondertussen de zesde plek ingenomen. Het was een positie die voor de confrontatie nog door Nootdorp werd ingenomen. Die ploeg moest er zaterdag op sportpark Adegeest ook aan geloven (2-1). Een simpel karwei was het zeker niet, daar de gasten min of meer gelijkwaardig waren en vooral het laatste kwartier Voorschoten stevig onder druk zetten, zonder tot een doelpunt te komen overigens.
De 2-1 ruststand was het gevolg van de grote efficiëntie van de thuisploeg. De eerste tien minuten leek de defensie van de groen-gelen niet helemaal wakker. De snelle spitsen van Nootdorp sneden als een warm mes door de spreekwoordelijke boter. Een weergaloze reactie van keeper Matthijs Keemink voorkwam een doelpunt van Rashidi Gilkes en even later schoot Firat Koc (ex-FC Boshuizen) uit riante positie net voorlangs. Voorschoten speelde te gehaast, passes kwamen niet aan en de lange bal bereikte de spitsen niet. Toch was het juist die ploeg die op voorsprong kwam. Een kort steekballetje van Virgil Tjin-Asjoe richting Shemiel Constancia, die was alerter en fysiek sterker dan een Nootdorp verdediger, een subtiel tikje langs de keeper en de 1-0 was geboren.
Amper tien minuten later was het weer raak. Het was uitblinker van de eerste helft Bas Beijersbergen die bij een scherpe voorzet voor zijn man kwam en bekwaam de voorsprong verdubbelde. Nootdorp sloeg vrijwel onmiddellijk terug. Na een ongelukkige handsbal ging de bal op de stip. Boy Wotte gaf Kemink geen enkele kans: 2-1. Weg was het idee, dat Voorschoten op een gemakkelijke overwinning afstevende. Het team moest de rest van de wedstrijd werkelijk vol aan de bak.
Goed voetbal was er ook de tweede helft niet te zien, maar de passie en strijdlust van beide elftallen vergoedde alles. Nootdorp wilde koste wat kost een nederlaag voorkomen en drong steeds sterker aan. Voorschoten moest terug. De spelers van trainer Paul van der Zwaan verloren steeds meer duels in de krachten vretende wedstrijd. De linies kwamen te ver uit elkaar te liggen en ook de zogenaamde ,,tweede bal” was vaak voor de bezoekers. Dat wil niet zeggen dat Voorschoten weer- en kansloos was. Een aantal keren kwam de ploeg er gevaarlijk uit. Constancia kreeg een uitstekende kans, terwijl Beijersbergen een prima diagonaal schot op de doellijn gekeerd zag.
Aan de andere kant van het veld toonde Keemink aan een goalie te zijn, die niet makkelijk te passeren is. Knijnenburg groeide echter uit tot absolute uitblinker van de tweede helft. Een eenmansmuur welhaast. Elk persoonlijk duel werd door hem gewonnen of het nu over de grond was of door de lucht. ,,Te veel eer”, stelt Knijnenburg bescheiden. ,,Wij wonnen vandaag met zijn allen. Niemand verzaakte. Nootdorp is gewoon een goede ploeg. Ook voor hen stond er nog wat op het spel. Logisch dat ze ons dan onder druk zetten. Dat we daaronder niet bezweken is best een reden om trots op te zijn.”
De laatste minuten waren bloedstollend. Assistent-trainer Ronald van Delft had het niet meer en wilde de secondewijzer van zijn mobiel wel vooruit duwen. Enorm was de ontlading aan Voorschoten kant na het laatste fluitsignaal: wéér gewonnen, ook na een wedstrijd als vandaag. Knijnenburg: ,,Misschien is een, of de, reden voor de ommekeer wel het positieve dat nu in de ploeg zit. We hebben afgeleerd op elkaar te mopperen. We accepteren elkaars fouten en leveren alleen opbouwende kritiek. Daarbij komt nog eens het duidelijke verhaal van de trainer en dito afspraken. Het zijn leuke tijden voor ons, dat zal niemand in twijfel trekken.”
Officieel is Voorschoten’97 nog steeds niet veilig. Wanneer er volgende week minimaal een punt wordt opgehaald bij Valken’68 is het wel zeker van lijfsbehoud. Een nederlaag lijkt echter ook geen kwaad te kunnen, want het is erg onwaarschijnlijk dat de ploegen op plaats zeven tot en met elf allemaal winnen. Zo spelen HVC’10, dat de omgekeerde weg volgt van Voorschoten, en Nootdorp tegen twee ploegen die strijden om de titel.
Van der Zwaan bleef, zoals hij zich vanaf de eerste zege sinds zijn aantreden (tegen GHC, red.) opstelt, voorzichtig. We zijn er nog steeds niet, maar we hebben wel reuzenstappen gemaakt. Een extreme reeks is neergezet, daar kan ik natuurlijk niet omheen. In mentaal opzicht hebben die gasten het fantastisch gedaan al die weken. Zij verdienen de pluimen.”
Voorschoten ’97 – Nootdorp 2-1 (2-1). 23. Constancia 1-0, Beijersbergen 2-0, Wotte 2-1.
Voorschoten: Keemink, Guijt (80. Karasahin), Michel, Knijnenburg, Tjin-Asjoe, Beijersbergen (85. Pen), Faridi Blazquez, Constancia, Van der Krogt, Verlaan (55. De Vries), Jouby.
Nootdorp: Benard, Daley Windhorst, Korteling, Hollenberg, Wotte, Charlie Windhorst (Ortega), Flohr, Rodenburgh (37. Kokee), Ajoubi, Koc, Gilkes.
Scheidsrechter: Van de Ketterij. Toeschouwers: 275.
