Nacompetitie- Lugdunum haalde afgelopen zaterdag het gestelde doel voor dit seizoen: terug naar de derde klasse. Het kostte bloed, zweet en tranen plus een verlenging, maar wie maalde daarom na afloop? Tegenstander PGS/Vogel ging na een krachten slopende wedstrijd uiteindelijk met 2-1 knock-out en was niet meer bij machte op te krabbelen.
Trainer Henk de Cler was helder voor het treffen: ,,Nee, we gaan niet voorzichtig van achteruit voetballen. Dan speel je PGS in de kaart. Die jongens spelen graag de lange bal op hun lange en snelle spitsen. Vorige week scoorden ze niet voor niets na zo’n aanval. Vooruit spelen dus en er gelijk bovenop kletsen.”
Van die tactiek was aanvankelijk niet veel te merken. Lugdunum speelde slordig en te veel persoonlijke duels werden verloren. Dat laatste was niet zo vreemd gezien het fysieke voordeel dat de gasten hadden. Onachtzaamheid in de verdediging werd de Leidenaren fataal na een kwartiertje spelen. Uit een voorzet van Mario van Duinen kopte veteraan spits Quinten Blokpoel (40!) schitterend raak: 0-1.
Niet veel later bood Peter du Prie Sergio Vrede de kans om met het hoofd de gelijkmaker aan te laten tekenen. De bal ging echter hoog over het doel van keeper Michael van Alem. De slordige passing en het onvermogen de spitsen van een goede aanvoer te voorzien leed tot wat irritaties onderling. De Cler maande zijn spelers om ,,eindelijk eens te gaan voetballen.”
De gelijkmaker was het bewijs dat Lugdunum dat ook werkelijk kan. Sergio Vrede stond aan het eind van een een-tweetje dat door de verdediging van de gasten sneed als een mes door warme boter. De 1-1 was op dat moment volkomen terecht, daar PGS er niet veel van bakte. Die ploeg was vlak voor rust desondanks nog heel dicht bij een doelpunt. Een op het laatst uitgestoken been van Henkie Brandt voorkwam Leids verdriet.
Lang was de tweede helft een eenzijdige vertoning die zich vooral op de helft van PGS afspeelde. De speelwijze van de tegenstander bleek een juiste analyse van De Cler. Met een ram naar voren probeerde men gevaar te stichten en van opbouw was weinig sprake. Dat wil niet zeggen dat de Leidenaren sprankelend voetbal lieten zien. Zeker niet, maar er zat wel meer overleg in het spel. Vlak na rust hadden de groenwitten zelfs op voorsprong moeten komen. Vanuit het niets kreeg Leroy Brooks een enorme kans. Op de rand van het strafschopgebied zocht hij kalmpjes zijn hoek uit. De paal stond zijn doelpunt in de weg.
Tim de Cler zag zijn vrije trap net langs de kruising gaan en zo waren er meer mogelijkheden. Het laatste kwartier was het weer PGS dat kon treuren om gemiste kansen. Na een slechte uittrap van Kevin Wassenaar kreeg Roëll Richenel een riante schietkans. Wassenaar maakte zijn fout goed door de bal uit de hoek te halen. Inmiddels eiste de energie vretende wedstrijd zijn tol. Vooral spelers van de ploeg uit DenHaag/Loosduinen kreeg steeds meer te maken met krampgevallen. Van de handdoek in de ring gooien was echter geen sprake, ook niet toen een verlenging noodzakelijk bleek.
Die begon uitstekend voor de gastheren: al na vijf minuten kopte Luther Tolud raak nadat keeper Van Alem een bal met moeite weggewerkt had. Nog een keer verzamelde PGS alle krachten om de gelijkmaker af te dwingen. Omdat Lugdunum de geboden ruimte niet benutte bleef het tot het einde toe spannend.
,,Billenknijpen”, zo verzuchtte Henk de Cler na afloop. We vergaten vandaag te veel te voetballen. Spanning was daar een oorzaak van denk ik. De hele week was die al voelbaar en in de wedstrijd merkte je dat ook al. In denk wel dat de overwinning dik verdiend is. We hebben weinig weggegeven. De verlenging was niet nodig geweest als we de kansen benut hadden. Op naar de derde klasse. Met een versterking hier en daar gaan we daar lekker meedraaien. Daar wordt opener en beter gevoetbald. Ik weet dat wij daar beslist geen gekke indruk gaan maken. En nou ga ik naar de jongens”, besluit de winnende trainer.
Het laatste woord is voor broer Tim. Geblesseerd aan de wedstrijd begonnen speelde hij constant met de handrem erop. Temporiserend, met passjes strooiend en zijn medespelers opjuttend was hij desondanks weer een belangrijke steunpilaar voor de ploeg uit de Kikkerpolder. Niemand langs de kant had verwacht dat hij na rust in het veld zou terugkeren. Te vaak greep hij onbewust naar zijn gekwetste lies of moest hij afhaken bij een sprintje. Dat hij zelfs het eind van de verlenging haalde was een mirakel en stof om later bij het haardvuur nog eens ter sprake te brengen.
,,Opgeven? Eruit gaan? Ha, echt niet,” meldt de middenvelder nadat de champagnekurken geknald hebben. ,,Ik heb het natuurlijk de hele wedstrijd gevoeld, maar ik ben op een leeftijd dat ik weet wat kan en niet kan. Soms was de pijn zelfs even weg. Ik ben het trouwens wel met mijn broer eens: wij zijn vandaag de terechte winnaar. Het was zwaar en het was slopend, maar wij zijn het die promotie pakken. Het hele seizoen zijn we op jacht geweest naar Hazerswoudse Boys. We zijn gestrand op een puntje. Complimenten voor die jongens natuurlijk. Complimenten ook voor onze ploeg. De wil om te winnen was er, vandaag waren we niet te verslaan.”
Lugdunum-PGS/Vogel 2-1 n.v. (1-1). 15. Blokpoel 0-1, 41. Vrede 1-1, 96. Tolud 2-1. Scheidsrechter: Van Egmond. Toeschouwers: 253.
Lugdunum: Wassenaar, Cem Isitir, Brandt, Atif, Vrede, Dy Prie, Schaafstra, Brooks, Ozan Isitir (91. Tolud), Harleman (105. Gajadin), De Cler.
PGS/Vogel: Van Alem, Flothuis, Kraaieveld, Pronk, Van Schepen, Spaans, Richenell, Kipp, Blokpoel ( 53.Tabbers), Van Duinen, Vos (105. Hak).
Van deze wedstrijd volgen spoedig nog beelden en interviews!!!!
Foto’s: met dank aan drs. G.du Prie
