De 27ste wedstrijd in de strijd om de Koetshuis ‘De Burcht’ Cup was er een om naar uit te kijken. Het lot had de buren van Lugdunum en UVS aan elkaar gekoppeld en van oudsher levert dat de nodige adrenaline op in de Kikkerpolder. Lugdunum moest minimaal gelijk spelen om in de volgende ronde uit te mogen komen, UVS had zich met twee zeges al geplaatst. Uiteindelijk trok Lugdunum aan het langste eind en werd zo zelfs poulewinnaar voor de blauwwitten: 1-0.
Van de Lugdunum-website geplukt: De Kikkerpolder is waterstaatkundig gezien een eenheid, maar op voetbalgebied (nog) niet, terwijl dit sportpark toch de ruimte bied aan drie mooie voetbalverenigingen met een rijk en historisch verleden. Ook een sportpark dat, met de juiste initiatieven van de bespelers, het bedrijfsleven én, last but not least, dè gemeente, de ruimte kan bieden aan veld- én zaalvoetbal op de hoogste niveaus van Nederland. Vooralsnog een droomscenario? Terug naar dè Klassieker van dè Kikkerpolder. Dankzij de initiatiefnemers van de Koetshuis De Burcht Cup (bedankt Tom en LAV), die de oude glorietijden van het Zilveren Molen Toernooi willen doen herleven, gaat de wedstrijd Lugdunum – UVS dit seizoen ook weer ergens om.
Daar waar de beide teams de afgelopen jaren regelmatig tegenover elkaar stonden in competitie- en vriendschappelijk verband en aan elkaar gewaagd waren, stond er dit seizoen geen Klassieker in de Kikkerpolder gepland, totdat de loting van de Koetshuis De Burcht Cup anders bepaalde.
Het duel leefde dus vooraf al, niet alleen bij de groenwitten. Immers, verliezen van de buurman is nooit leuk. Eerder werd het duel verplaatst en zaten de clubs niet bepaald op een lijn. Dat was jammerlijk te noemen. Er stond nu echter een vette streep onder het gekrakeel en beide ploegen maakten er een boeiende en sportieve pot van. Het was niet allemaal even goed op het moeilijk te bespelen veld, maar het duel werd zonder meer serieus benaderd.Ronduit indrukwekkend was de minuut stilte voorafgaand aan de botsing. De slachtoffers in Brussel werden herdacht en eens te meer werd aangetoond dat voetbal slechts bijzaak is in deze verruwende wereld.
Dat het leven altijd doorgaat is een open deur. En zo ging de bal rollen en werd al snel duidelijk dat het Lugdunum menens was om de volgende ronde te bereiken. UVS stak er aanvankelijk wat bleu bij af, waarbij aangetekend moet worden dat de tweedeklasser ook wat experimenteerde met spelers. Al vroeg in de wedstrijd kreeg Lugdunum hoekschop na hoekschop en Niels van den Burg moest zich schrap zetten om de 1-0 te voorkomen. Toch was de grootste kans voor UVS of eigenlijk waren het er twee. Eerst werd de lat geraakt en daarna strandde de doorlopende aanval op de doellijn.
Binnen de twintigste minuut scoorde Lugdunum evenwel de openingstreffer, dit allerminst tegen de verhouding in. Voorbereidend werk van Tim de Cler werd in de kluts afgerond, waarbij het vrijwel niet te zien was wiens been het laatste zetje gaf. Het leek veel weg te hebben van een eigen doelpunt. Belangrijker dan dat was het feit dat Lugdunum op dat moment zeker was van de volgende ronde. Lugdunum speelde in het vervolg van de eerste helft beter en kwam ook eerder in de buurt van de 2-0 dan dat UVS op gelijke hoogte zou komen.
Na de rust werden de kikkers hoofdzakelijk teruggedrongen. UVS ging op zoek naar de gelijkmaker en het team van de door Henk de Cler aangestuurde formatie moest het nu meer hebben van uitbraken. William van Vliet claimde een strafschop na een overtreding, maar zo had Lugdunum een handsbal in de zestien geconstateerd voor de pauze en was het in dat opzicht wegstrepen. Daarna kreeg UVS kansen via Thom Ligtvoet, Van Vliet en Rob van der Plaat. Bij een kopbal van laatstgenoemde bracht Tim de Cler redding op de doellijn. Aan de andere kant had Sergio Vrede zomaar de 2-0 kunnen aantekenen, maar het bleef bij de klutsgoal uit de eerste helft. In de strafschoppenserie was er vervolgens balans.
Al met al een onderhoudende pot voetbal, waarbij het veel belangrijker was om te zien dat er sprake was van onderling respect. In de bestuurskamer ging het er niet anders aan toe. Natuurlijk; Lugdunum en UVS hebben hun eigen cultuur, wensen en ideeën en er is gezonde rivaliteit. Op een dag als 22 maart met alle gebeurtenissen van de dag was het prettig te constateren dat de gemoedelijkheid het won. Beter een goede buur dan een verre vriend.
Basisopstelling Lugdunum: Wassenaar, Brandt, Heijmans, Serray, C.Isitir, Schaafstra, Brooks, Vrede, De Cler, Atif, O.Isitir.
Basisopstelling UVS: Van den Burg, J.Maaskant, Boogmans, K.Maaskant, Van der Voort, Hoogkamer, De Vrind, Van der Weijden, Westdorp, Scheffer, Dadi.
Scheidsrechter: Van den Dop.
