,,Wat een strafschoppenserie zeg, ik kan me niet heugen dit de laatste twintig jaar te hebben meegemaakt. Het bleef maar gelijk opgaan en de beide teams kwamen bijna spelers tekort om alle strafschoppen te nemen. Of gaan ze na elf strafschoppen weer met de eerste speler beginnen? Mij maakt het niet uit want wij hebben uiteindelijk met Lugdunum deze serie gewonnen van Voorschoten’97. Ik ga nu heerlijk nagenieten in onze gezellige kantine met fantastische live muziek van Fairplay en een kouwe klets hoort er natuurlijk ook bij”, aldus de in het groenwit gehulde thuissupporter op sportpark ‘Kikkerpolder’.
Met de penaltyserie af en toe fraai keerperswerk van beide keepers, maar ook penalty’s die een kopie waren van die van Frank de Boer en Jaap Stam op de E.K. voetbal 2000 in eigen land tegen Italië, werd uiteindelijk Lugdunum winnaar van deze kwartfinale. Ze komen nu op het vijfde L.A.V.-event zaterdag 11 juni uit in de halve finale tegen UVS. Die mag je absoluut niet missen. En dat dacht ook een honderdtal supporters die zondagmiddag 17 april op deze wedstrijd waren afgekomen.
Voor het wedstrijdverslag was de nestor van deze website, Cees Mentink, aanwezig die ‘gewapend’ met kroontjespen, inktpot en inktlap tactisch hoog gezeten op de royale tribune deze voetbalpot volgde. Maar die klus kon hij pas klaren nadat hij als een volleerde plakker diverse posters in en om de kantine aan de wanden had bevestigd. Deze poster was de aankondiging van de wedstrijd zaterdag 13 augustus om 17.00 uur op het terrein van Valken’68 van het Koetshuis ‘De Burcht’-sterrenteam tegen oud-Feyenoord. Leuker kunnen we het niet maken, dus noteer het alvast in de agenda.
Met een grote gastvrijheid was de ontvangst in de bestuurskamer van de thuisploeg waar ook vertegenwoordigers van Voorschoten’97 vol passie vertelden over de samenstelling van hun selectie vandaag. ,,Een kleine overwinning zal er zeker voor ons inzitten”, aldus de man met grote trots het logo van Voorschoten’97 op de borst dragende. Het was niet meer dan logisch dat aan het hoofd van de bestuurstafel, met een stralende glimlach, Phil Verstraaten zat. Nu is hij erevoorzitter van Lugdunum sinds de Algemene Leden vergadering van 8 februari jl. na 37 jaar voorzitter te zijn geweest. Verstraaten: ,,En dan wetende dat ik het voor twee jaar zou doen, maar het is wat uitgelopen. Maar ik heb het altijd met alle liefde gedaan. Ik doe op projectbasis nog het een en ander voor die prachtige club.”
Op de tribune zaten vier kinderen naast elkaar, duidelijk met een kloppend hart voor bepaalde spelers van de thuisploeg, die zonder met de ogen te knipperen allen verklaarden dat Lugdunum zou winnen. ,,Ik denk 4-1, nee ik weet het wel zeker”, zo reageerde de oudste van het stel op mijn vraag wie er zou winnen. Zo gepassioneerd ze na het eerste fluitsignaal van de scheidsrechter naar het veld bleven kijken, waar nog niet zoveel te zien was, zo vol passie werden vanaf 14.05 uur de tussenstanden vanuit de Amsterdam Arena door volwassen supporters via de digitale snelweg gevolgd. Het werd met de 2-2 eindstand rap duidelijk wie roodwit bloed door d’adren heeft stromen en wie niet.
Het was duidelijk dat de thuissupporters een eigen favoriete plek hadden om deze pot voetbal in de schaduw van de houten molen (als opvolger van het Zilveren Molen-toernooi) te kunnen volgen. De lange zijde bij de dug-outs werd door het zonnetje extra goed bezocht, de spionkop achter het doel van de Voorschoten’97-doelman werd redelijk bezet en op de tribune waren diverse groepjes supporters zichtbaar, zelfs een apart damesvak werd ingericht. En daar zittende tussen uit- en thuissupporters komen de mooiste uitspraken in je oorschelpen terecht. En bij alles proef je de liefde voor de eigen club en het echte pure amateurvoetbal. In de eerste helft, die met een brilstand eindigde, was er alle gelegenheid voor deze mooie gesprekken want de vertoning op het echte gras liet aan beide kanten te wensen over.
Verstraaten: ,,Het is zo mooi om samen met al die bevlogen vrijwilligers hier voor hun cluppie bezig te zijn. Dat varieert van elke maandag de kantine schoonmaken, website bijhouden, training geven, activiteiten plannen maar ook tijd om elkaar echt te ontmoeten. Dan gaat er ook wel eens iemand opeens een vissie bakken. Nou ik kan je verzekeren, kom je de parkeerplaats op dan kan je zo de lucht volgen. Ik kan er zo van genieten.”
Bij alle gesprekken passeerden nog Leienaars die ook de wedstrijd DoCoS – UVS hadden bezocht. Een thuissupporter: ,,Dit toernooi om die Koetshuis Cup leeft echt bij ons. Ik vind het machtig mooi om zo vooral die Leidse clubs weer eens in het zonnetje te zien.” Het bekendste tegeltje van Nederland met de tekst ‘Van het concert des levens, heeft niemand een program’ geldt zeker voor de toekomst van de Leidse voetbalverenigingen. ,,We zijn hier bezig met een programma ‘Lugdunum 2.0.’ want we hebben op deze accommodatie voldoende te bieden als zelfstandige voetbalclub. Waar we natuurlijk al samenwerken met anderen wat ook nog kan uitbreiden”, aldus de vol passie over zijn groenwitte club sprekende erevoorzitter.
Met de 0-1 voor Voorschoten’97 in de tweede helft en de onmacht van de Lugdunummer-voorwaartsen was wel 23 keer op de tribune de zinsnede ‘we missen een echte spits’ te beluisteren. Maar na een vreemde scrimmage voor het doel rolde de bal toch ineens tegen het net van Voorschoten’97, 1-1. Als een wave werd een gejuich, gejoel en geklap aan elkaar doorgegeven door allen die het Leidse groenwit een warm hart toedroegen. ,,Ik ben benieuwd wat het gaat worden”, sprak een supporter van de bezoekers met de mondhoeken omlaag, ,,mijn club kan het succes best gebruiken. We zitten deze competitie in de zondag tweede klasse met nog vier wedstrijden te gaan in de gevarenzone. En dat kan nog moeilijker worden als de zondagtak van Lisse ophoudt te bestaan. Als vereniging hebben we dan ook nog last van die financiële schuld van jaren terug. Maar als ik tweede paasdag dat internationale toernooi voor D-junioren bij ons beleef… man dan ben ik zo trots op het groen en geel van onze club.”
Na het laatste fluitsignaal werden het direct strafschoppen om de winnaar te kunnen bepalen. Waar L.A.V. – verslaggever Mentink voortdurend moest turen welke speler de aanloop nam (ook bij hem waren niet alle rugnummers even helder op zijn netvlies beland) kreeg hij alle steun van de uit- en thuissupporter. Elke aanloop werd door hen passievol verbaal begeleid door de naamsvermelding van de speler, wat zijn talenten bij de elf meter waren, net niet wat zijn ouders voor werk hadden waarna instemmend door Mentink werd geknikt die in hiërogliefen zijn krabbels aan het kladblok toevertrouwde. En met zijn laatste pennenstreek schreef hij de naam van de winnende ploeg… Lugdunum.
Enthousiast kletsende, handen schuddende om elkaar de felicitaties over te brengen vertrokken de Leidse supporters naar de kantine waar Fairplay ze zou onthalen op een aardig moppie live muziek. En de geelgroene supporters, die vertrokken naar de parkeerplaats om de thuisreis te aanvaarden in hun auto’s vast en zeker sprekende over deze gemiste kans wetende dat er nog vier zware competitiewedstrijden resteren om zich veilig te spelen in 2C. En erevoorzitter Verstraaten, als een gastheer was hij al richting bestuurskamer gebeend om zijn gasten te onthalen op wat lekkers…
Heerlijk om bij deze kwartfinale van de Koetshuis ‘De Burcht’ Cup zo te mogen genieten van mensen met liefde voor hun club.
Foto’s: met dank aan Gerard Bol en Gerard du Prie!
