Oude clubheld: Gerard Flippo, danser op twee bruiloften

Gerard Flippo, Lid van Verdienste bij v.v. Leiden en bij RCL, danste op twee bruiloften

,,Er is in de loop der jaren veel veranderd, verenigingen worden geleid als bedrijven en door het aanleggen van kunstgras kan er praktisch  altijd worden gevoetbald. Wat niet is veranderd met de tijd is het belang van vrijwilligers. Zonder vrijwilligers kan een club niet draaien. Dat was in mijn tijd zo, dat is nu zo en dat zal altijd zo blijven.” Wijze woorden van Gerard Flippo, volgende maand wordt hij 79 jaar. Gerard voetbalde bij v.v. Leiden en vervulde tal van functies bij de club, waaronder die van secretaris en voorzitter.

In de jubileumuitgave 40 jaar v.v. Leiden (1940 – 1980) schreef voorzitter Flippo het voorwoord. Daaruit de volgende passage: ,,Wat mij bij v.v. Leiden het meest aanspreekt is de bereidheid van veel leden, zowel jeugd als senioren, om werkzaamheden voor de club te verzetten wanneer een beroep op hen wordt gedaan. Dat betekent dat men iets voor zijn club over heeft en naar mijn mening vormt dit de basis van een gezonde vereniging.”

Inderdaad, vrijwilligers vormen de smeerolie van elke voetbalorganisatie.

V.v. Leiden in beeld

Op 16-jarige leeftijd ging Gerard voetballen, een late roeping. Zijn vader had gezegd: ,,Jij gaat op zaterdag voetballen, niet op zondag. en je gaat spelen bij  v.v. Leiden.” In die tijd werd nog gedaan wat vaders verordonneerden.

Flippo werd geboren in de Brederostraat. Zijn grootouders verkochten heet water (voor de was op maandag , om grogs te maken en te scheren, hoofdluis te verwijderen, voor het bad en meer). In de kruidenierswinkel hoek Koolstraat- en Langegracht verkochten ze ook brood. De winkel werd bestierd door oma, opa werkte als kuiper. Oma en opa sliepen in een bedstee. Pa was supporter van v.v. Leiden. ,,Een nette club toen”, zegt Gerard, ,,en nog.” De eerste tijd als jeugdlid ging vrij ongemerkt aan hem voorbij, maar later als senior- en bestuurslid maakte hij kennis met alle facetten van het verenigingsleven.

Het gezin

De zondagsheiliging in het hervormde  gezin Flippo werd niet zo streng nageleefd. Dus pakte de jonge Gerard soms ook een wedstrijdje mee bij de voetbalclub Morskwartier op zondag. Die club met  twee seniorelftallen werd gerund door Henk Kastelen die voorzitter, secretaris, penningmeester, kantinebeheerder en leider tegelijk was. Er werd gespeeld op het veld van S(sport)C(club) O(Oegstgeest) langs de toenmalige rijksweg, nu A44.

,,Ik kan me herinneren dat wij tegen VVOA speelden in Oud-Ade en nog meer clubs uit die regio. Vriendjes namen kleren voor me mee. Niemand die er thuis iets van merkte.”

Hoewel er bij Gerard sprake is van een lange voetballoopbaan is hij nooit hoger gekomen dan het tweede elftal van v.v.Leiden, met soms een plek op de reservebank van het vlaggenschip. Hij omschrijft  zijn spel als  ‘vrij fors’.  ,, Op mijn veertigste ben ik gestopt, moest ik stoppen, tegen Roucoop uit Voorschoten werd mijn kuitbeen stevig geraakt, gebroken.”  De betrouwbare linksback die ook geregeld stopperspil stond koos voor zijn gezin. Hij kon het niet maken door voetbalblessures niet te kunnen werken.

Als leerling instrumentmaker werkte hij op de afdeling Cardiologie en na zijn diensttijd op de afdeling  Pathologie aan het Academisch Ziekenhuis, bij Leidenaren beter bekend als het Grote Ziekenhuis, het huidige LUMC.

Ballotage

 ,,Het laboratorium voor pathologie was gevestigd aan de Wassenaarseweg.  In mijn tijd als secretaris van v.v. Leiden kon ik wel eens op de fiets springen om even naar het KNVB-kantoor te gaan aan de Rijnsburgerweg”, vertelt hij, ,,daar kende men mij omdat ik een jaar lang de voetbalpool had gedaan. Op verzoek van toenmalig voorzitter Jan Geenjaar was dat  mijn eerste bestuurlijke kennismaking bij v.v. Leiden.”

Gerard had bij de KNVB afdeling Leiden te maken met de heer Van Leeuwen, de toenmalige administrateur en met zijn medewerker de heer Laman.  Met Laman kon de secretaris afspraken ‘met een knipoog’ maken en lastige zaken regelen. Met Van Leeuwen ging dat niet want die was (begrijpelijk) recht in de leer.

In de tijd dat Gerard elke vrijdagavond de toto afleverde, werden zijn verrichtingen gevolgd door de andere bestuursleden. ,,Dit  om te zien of ik geschikt zou zijn voor een andere bestuursfunctie.” In de archieven staat het verhaal dat aardig aansluit bij de manier van besturen bij v.v. Leiden: je kon niet zo maar lid van v.v. Leiden worden. Er moest een verzoek tot lidmaatschap ingediend worden, met handtekeningen van drie seniorleden. Een ballotage dus. Jarenlang maakte Flippo als secretaris deel uit van het bestuur van v.v. Leiden met Geenjaar als voorzitter en Nico Jansen als penningmeester. Hij was ook nog een tweetal jaren voorzitter, maar dat was een functie die hij niet echt ambieerde. Toen Gerard als bestuurslid stopte werd hij tot Lid van Verdienste benoemd.

V.v.Leiden speelde rond 1960 in de Leidse bond (LVB), telde vijf seniorelftallen en een A-junioren- team. In ‘die aardige tijd’ waren onder meer Quick Boys, Katwijk, VWS, Koudekerk, ARC en Alphia tegenstanders. Voor de uitwedstrijden werd meestal per fiets vertrokken van Pomona. Soms ging dat via Wout Bergers op de Haarlemmerstraat om te zien of de wedstrijd wel doorging. Jaren daarvoor, toen niemand nog royaal in de munten zat, werd naar ‘verre’ uitwedstrijden de Citosa-bus of trein en Blauwe of Gele Tram genomen.

 Fusie?!

Een ‘hot item’ momenteel in de Leidse voetbalwereld, fusies.  Van Wijk Sport (VWS), opgericht op 1 maart 1946  door kantoor- en fabriekspersoneel, moest hun enige voetbalveld aan de Kanaalweg verlaten. Uitgerekend toen de club haar 25-jarig jubileum luisterrijk had gevierd in het Anthonius Clubhuis aan de Mare. ,,VWS was evenals v.v. Leiden een kleine club”, weet Gerard, ,,dat voor die gelegenheid tal van sterren naar Leiden liet komen. Mini & Maxi, Saskia & Serge, het Cocktail Trio, Tobi Rix en bal na afloop met het dansorkest The Jerry Jox Six. Dat moet een vermogen hebben gekost.”

Na toezeggingen van vastgoedmagnaat Zwolsman vond de uittocht in 1974 plaats. Er  was echter geen gemeentelijk terrein beschikbaar. Goede raad was duur. Er werd met voetbalclub De Sleutels gesproken over een fusie. Dat liep faliekant mis, doordat de leden uit de krant moesten lezen wat er gaande was. Tijdens  een extra vergadering kwamen de leden in opstand, alle voorstellen werden afgestemd. Er volgden gesprekken met v.v.Leiden die vrij snel tot resultaat leidden. Spelers van VWS meldden zich – op een  enkele uitzondering na – bij v.v. Leiden, dat was gedegradeerd naar de tweede klasse. Door het innemen van de plaats van VWS bleef de plek in de eerste klasse behouden. De besturen smolten samen, de financiële positie van beide clubs bleek gezond, van bloedgroepen was geen sprake. Kortom, het samengaan werd ‘een schoolvoorbeeld van een fusie’ genoemd. Iedereen deed zijn uiterste best, zo staat te lezen in de Jubileumuitgave, om zo snel mogelijk onbekende leden te leren kennen. Voorzitter Geenjaar (v.v. Leiden) en oud-preses Jan Scharloo (VWS) liepen samen zo veel recepties, feesten en andere avonden af, dat ze al gauw de ‘twee borreljongens’ genoemd werden. ,,Zo zou het ook nu moeten gaan”, verzucht Flippo, ,,Er wordt al zo lang over fusies gesproken en het komt er maar niet van. Volgens mij kan het allemaal sneller gaan.

Topteam

Tijdens het gesprek komt er veel bovendrijven bij Gerard Flippo. Een voorbeeld: een competitiewedstrijd van de jeugd was over het hoofd gezien. Daarvoor in de plaats werd een vriendschappelijke wedstrijd ingelast. ,,Staat de oorspronkelijke tegenstander opeens op het complex. Geen nood, op een trainingsavond werd die wedstrijd ingehaald, zonder dat de Bond van deze onregelmatigheid lucht gekregen heeft.” Nog een voorval heeft Flippo paraat: ,,Soms doen ouders moeilijker dan hun kroost. Een hevig protesterende vader liep het veld op; een actie van zijn zoon werd door de scheids niet goed beoordeeld. Jeugdleider Kees van Tol stapte op de man af, wees met gestrekte arm naar de zijlijn en bulderde ‘mooven’, waarop de man met hangende pootjes afdroop.”

Spelers werden niet betaald, kleding en voetbalschoenen moesten ze zelf aanschaffen. Voetbalschoenen kostten zo’n tien gulden en daar deed je een heel seizoen mee. Ze moesten goed worden onderhouden. Na elke wedstrijd schoonmaken, poetsen en in het vet. Een elftalcommissie bepaalde de opstelling. Spelerskaarten werden op donderdag door Jer Kwestro, lid van de elftalcommissie bij de leden in de bus gedaan. Afschrijven kon tot vrijdagnamiddag en wee je gebeente als je zonder afschrijven wegbleef. Op de ledenvergaderingen in Zomerzorg aan de Stationsweg werd onder meer gesproken over de resultaten en de kwaliteit van de trainers. Bij een goed resultaat kregen die bijvoorbeeld een horloge.

Vraag je Gerard het ‘sterkste elftal’ van v.v. Leiden samen te stellen, aarzelt hij. ,,Niet  eenvoudig”, klinkt het mompelend. Hij pakt er nog een Jubileumboek bij, v.v. Leiden 50 jaar, en komt dan tot een verrassend elftal, een uitgebalanceerd gezelschap met de aantekening dat dit spelers waren voor het samengaan met VWS.

Sterkste elftal: Bert de Bree, Jan Geenjaar, Flip Stikvoort, Frits Rijsbergen, Flip Lasander, Paul Lepelaar, Herman van der Kraan, Joop Tervooren, Kees van der Kraan, Arie Windhorst, Piet de Koning.

Naar Leiderdorp

Na jaren op een door hemzelf en zijn zwager gebouwde woonboot aan de Hoge Morsweg, in toen nog Oegstgeest, te hebben gewoond, verhuisde Gerard naar Leiderdorp. Hij bleef actief voor v.v. Leiden:  bij hem thuis werden wekelijks het clubblad gestencild, gevouwen en geniet samen met Geenjaar, Hans Eling, Piet Mieremet en zijn vrouw Hester en Gerards eigen An. Daarna bracht een lid de blaadjes in zijn ‘Cuba-auto’ naar de bezorgers.

Toen zijn jongste zoon bij RCL ging voetballen, ging Gerard daar kijken. Hij volgde junior op de voet en maakte al snel kennis met ‘Jan en Alleman’ en werd  penningmeester van de supportersvereniging in een bestuur onder leiding van Eeke de Roode en met  Letty Haneveld, de vrouw van eerste elftalspeler Koos. Een paar seizoenen later werd hij lid van het hoofdbestuur van RCL als bestuurslid beheerszaken. Toen hij na een paar jaar opstapte is hij nog lange tijd als medewerker beheerszaken werkzaam geweest en verzorgde hij met oudgedienden het jeugdclubblad van RCL. De strijd tegen het internet konden de oudjes niet winnen en het jeugdblad verschijnt alweer jaren in digitale vorm. Zijn inspanningen werden ook bij RCL beloond met het Lidmaatschap van Verdienste.

Als scheidsrechter

Nadat hij als actief voetballer stopte, volgde Gerard de scheidsrechterscursus van de KNVB-afdeling Leiden , floot en vlagde, gekleed in onberispelijk zwart. Kaarten gaf hij zelden, een vermaning was voldoende om erger te voorkomen. ,,Eenmaal heb ik een speler het veld uitgestuurd. Ik hoorde hem tegen een donkere speler zeggen: ,,Jij hoeft maandag zeker niet te werken. Dat pikte ik niet.” Het Leidsch Dagblad heeft ooit een ingezonden brief van Gerard opgenomen. Daarin klaagde hij voetballers aan, die aanmerkingen op de leiding maakten, terwijl ze zelf ‘geen deuk in een pakje boter’ konden schieten.

Voor het Leiderdorps Weekblad schreef Flippo ook verslagen van voetbalwedstrijden. Dat had hij na een seizoen wel gezien. Deze vorm van journalistiek was niet aan hem besteed.

Toen zijn zoon de oceanen ging bevaren, stapte Gerard ook aan boord. Met enige trots zegt hij: ,,Gerard was eerste  stuurman, vervolgens werd hij kapitein. Met hem ging ik mee naar Cape Canaveral en exotische oorden in de Caribbean, geweldige ervaring om met zo’n schip over de Atlantic te varen.’’

De waardering, eerst bij v.v. Leiden en later bij RCL, heeft hem altijd goed gedaan. Zijn benoeming tot ‘Vrijwilliger van het Jaar’ in 2007, tijdens het jaarlijkse Sportgala van Stichting Sportpromotie Leiderdorp, beschouwde hij als een kers op de taart. Hoewel door het klimmen der jaren en ‘vervelende’ problemen met de gezondheid die hij ‘zonder paniek’ ervaart, is Flippo minder vaak aanwezig bij wedstrijden. Hij weet wel altijd van harte welkom te zijn op de complexen van beide clubs. Achteraf kun je zeggen dat Gerard Flippo op twee bruiloften heeft gedanst.

Wie mocht denken dat Gerard Flippo na zijn tijdperk voetbal met zijn (lieve) vrouw An achter de geraniums de voorbijgangers observeert en becommentarieert, heeft het mis. ,,Senioren moeten aan de computer”, luidt zijn adagium.  ,,Laat de hersens kraken, zorg dat je onafhankelijk blijft.”

Bij Pluspunt en in de Bibliotheek in Leiderdorp heeft hij het PC-evangelie uitgedragen. Ook bestuurde hij jarenlang de STER-bus, was secretaris van de bewonerscommissie van zijn seniorenflat en ook van klaverjasclub De Troeftrekkers.

,,Bijblijven is een vorm van bijscholing, het maakt je niet jong, maar geeft wel voldoening en energie. En slapen? Slapen doe je maar ’s nachts.”