Reacties op column van Paul van der Zwaan (Tom’s droom)

Afgelopen week plaatste onze redactie een column, afkomstig van Paul van der Zwaan. Gelezen? Staat nog in de header op de homepage, maar is ook terug te vinden onder het kopje ‘columns’ onder ‘Redactioneel’. Paul vroeg om reacties en die komen mondjesmaat binnen. Onze redactie deelt er alvast graag twee van lezers en belangstellenden. Wie volgt?

Betaald voetbal in Leiden (deel 1)?

Voetbal in Leiden op het prestatieniveau van de clubs in de Duin- en Bollenstreek betekent niets minder dan de (her)introductie van betaald voetbal in de Sleutelstad. Zoals in vrijwel de hele Topklasse en voor het merendeel ook in de Hoofdklasse het geval is, bedrijven de grote clubs in Leidens buurregio voetbal op semiprofniveau. Onlangs maakte Edwin van der Sar bij vv Noordwijk een opmerkelijke rentree in een wedstrijd tegen het Goudse Jodan Boys. De voormalige superprof en recordinternational was nu de enige amateur op het veld.

Alle hoog spelende clubs in de Duin- en Bollenstreek, en elders op dit niveau, leggen hun selectiespelers vast door middel van contracten. Daar is niets geheimzinnigs meer aan. Dezer dagen verschijnen op websites van de verenigingen in de regiodorpen weer de clichématige foto’s: nieuwe aanwinsten die met lachende gezichten en onder goedkeurende blik van de trotse voorzitter hun handtekening onder de verbintenis zetten. Anderen doen publiekelijk de toezegging te zullen ‘bijtekenen’. Net als echte profs. Nee, het zijn echte (semi)profs. En juist de clubs in de grote steden hebben het nakijken. Traditieclubs als Quick en HBS in Den Haag of Kon. HFC in Haarlem zien aan het eind van dit seizoen hun beste spelers vertrekken naar Rijnsburgse Boys, vv Noordwijk en Katwijk. Dat gebeurt al jaren en de zuigkracht vanuit de dorpen geldt ook voor de Leidse talenten. In feite bestaat de 2e divisie dan ook al lang, en wel in de vorm van betaald voetbal voor dorpen. Dit bekerseizoen lieten de semiprofs van VVSB zich de landelijke belangstelling voor hun prestaties als zogenaamde ‘amateurs’ lekker aanleunen.

Wat ze gelijk hadden, de Noordwijkerhouters speelden een prima toernooi, maar al die media-aandacht voor de via een relatief makkelijke loting behaalde halve-finaleplaats was ook onzinnig. Want de twee overwinningen van de topklasser op matige teams uit de Eerste Divisie zijn natuurlijk goed, maar in deze tijd allerminst sensationeel. Zeker als we bedenken dat in hetzelfde bekertoernooi zelfs twee verenigingen uit de Hoofdklasse er in slaagden teams uit de Eredivisie pootje te lichten.

Kortom, op fietsafstand van Leiden is er meer dan genoeg aanbod van betaald voetbal, van minstens zes of zeven verenigingen. En de vraag is: waarom zou Leiden dat zelf ook moeten ambiëren? Maar goed, als die ambitie er niettemin is, waarom daarvoor dan een nieuwe vereniging oprichten, zoals Paul van der Zwaan bepleit, en niet die ambitie verwezenlijken bij een club als UVS? Een club met statuur, structuur en geschiedenis. Als een nieuw op te richten club er tien of vijftien jaar over mag doen om te wortelen en het vereiste niveau te halen, dan kan UVS dat met de juiste middelen (geld) met meer kans van slagen voor elkaar krijgen.

Betaald voetbal in Leiden (deel 2)?

Ik heb met belangstelling het artikel gelezen van de hand van Paul van der Zwaan. Ofwel de column: Tom’s droom. Uiteraard wil ik hier zoals gevraagd even een reactie op kwijt. Ik weet uit de al jarenlange vriendschap tussen mij en Tom, hoe of hij betrokken is bij het wel en wee in het Leidse voetbalwereldje. Niet alleen met het (mede) organiseren van nu de Koetshuis Cup, maar in het algemeen trekt Tom, al jaren lang de [sponsor] kar in onze stad. Altijd heeft die een luisterend oor, en waar kan, zal die je ook daadwerkelijk helpen. Dit is/was ook mijn ervaring toen als voorzitter van v.v. GHC.

Als je als voorzitter werkt midden in het verenigingsleven [ruim 38 jaar] dan gaan vele dingen binnen je club op een gegeven moment als of je in een rechte lange tunnel bent beland. Ik bedoel hier mee te zeggen, je gaat op de automatische piloot week in week uit verder, zeer zeker als het cresendo gaat met je cluppie. Ik kan me nog goed herinneren dat wij als GHC, op een dag het 600 ste [!] lid mochten inschrijven, de hoge bomen aan sportpark de Vliet, groeide tot aan de hemel. Het succes kon niet op. Het vlaggenschip[ GHC 1], stoot door van uit de 4^e klas naar de 1^e klas. Iedereen in Leiden wilde er bij horen want GHC was hot, daar moest men met de jeugd zijn en daar moest je op de zaterdag zijn voor mooi voetbal en voor gezelligheid. Trainers boden zich zelf aan bij de club. De kantine was op de zaterdag afgeladen rond om het veld vele toeschouwers en het sponsorhome was te klein om alle sponsoren [en passanten] te herbergen. We konden bijna doordeweeks geen voldoende ruimte bieden voor de trainingen van de leden.

Hierin [succes] schuilde het gevaar. Namelijk o wee als het wat minder zal gaan bij de club GHC.  Dus met de aanwas van leden [jeugd] en met de prestaties van GHC 1. Wel dit heeft GHC gemerkt. Het werd allemaal na een aantal mooie jaren wat minder op de Vliet. Een proces die heel normaal is bij het verenigingsgebeuren. En weg waren al de ‘’vrienden’’ en diverse sponsoren, want het is toch veel leuker voor de muziek uit te lopen, dan achter de muziek aan.

Ik wil hier mee o.a. aangeven dat het verenigingsleven zeer complex is, je bent afhankelijk van voldoende kader en vrijwilligers. En daar schort het behoorlijk aan in de stad Leiden. Men praat liever negatief dan dat men daadwerkelijk de handen uit de mouwen steekt doordeweeks en in de weekenden, ter ondersteuning van de club en clubbesturen. Let op; dit is geen klaagzang maar de realiteit die zich voordoet en dan met name bij vele voetbalclubs in Leiden.

Zelf doet het mij persoonlijk pijn dat het sportpark de Vliet [mooiste van de stad] haar poorten gaat sluiten voor de voetbalsport. Hoop niet dat de gemeente hier spijt van krijgt over een aantal jaren. Ik weet nog dat ik er als jonge jongen van 17 jaar voor het eerst met l.v.v. De Sleutels kwam voetballen. Dit is nu ruim 52 jaar geleden. Je mag dus gerust spreken van bijna een mensenleven op de Vliet. Heel wat mee gemaakt op dit mooie sportpark. Als spelend lid en later als voorzitter van zowel de Sleutels als van GHC. Men heeft wel eens gezegd Dick, ga een boek schrijven over de periode aan de Vliet.

Uiteraard wens ik Tom, maar ook alle bestuurders van de Leidse voetbalclubs, heel veel wijsheid en succes toe voor de komende jaren, met hopelijk een gezonde en sportieve toekomst voor het voetbal in Leiden.  Met fatsoenlijke velden, kantines en voldoende kader  c.q. vrijwilligers!  Dit laatste zal in deze tijd al een hele klus woorden, vrees ik. Maar ik ben altijd van huis uit een optimist geweest, dus zal dit straks met de overgebleven clubs [hoeveel?] in Leiden, wel gaan lukken.

Dick Barnhoorn, Ere-voorzitter v.v. GHC/ De Sleutels