Eerste klasse B (zaterdag)- Voorschoten’97 mocht er weer eens een punt bijschrijven, maar voor het gevoel was er verloren op bezoek bij WV-HEDW. Althans, zo verwoordde Bob den Hollander zijn gemoedstoestand na afloop. ,,Het was nagenoeg tijd en dan krijg je alsnog die 2-2 om de oren. Daarna mochten wij nog aftrappen en was het over. Dan mag je dus wel zeggen dat je punten verspeelt en dat ook nog eens door een knullige tegengoal.”
De ploeg van Dick Jan Ente was naarstig op zoek naar een winstpartij, want al maanden zit de klad er flink in. Nog niet eens zo zeer qua spel volgens Ente en ook Den Hollander, maar er werden maar weinig punten bijgeschreven vanaf begin november. Den Hollander: ,,Dat gaat aan je knagen, vooral omdat we vaak toch echt beter waren dan de tegenstander. Ik denk dat we nu ook heel aardig hebben gespeeld, zeker gezien het feit dat wij geruime tijd met tien man moesten spelen. Kasper Michel kreeg een rode kaart na een licht vergrijp in de zestien. Ik kon het vanaf mijn positie moeilijk zien, maar Kasper protesteerde niet of nauwelijks in elk geval. Godzijdank ging de strafschop er niet in en even later kwamen wij juist op 0-1.”
Zo kreeg de wedstrijd halverwege de eerste helft dus een verrassende wending. Bij het doelpunt was Den Hollander betrokken. ,,We speelden meer met het accent op de verdediging om van daaruit snel te kunnen uitbreken. Richard Guffens mocht hangende het hoger beroep naar aanleiding van zijn schorsing meedoen en met hem heb je iemand voorin die een bal kan vasthouden of juist kan doorkoppen. Bas (Beijersbergen, red.) en ik moesten dan lopen op die ballen en daar kwam de voorsprong uit voort. Ik wipte de bal, eenmaal doorgebroken, over de keeper en Bas kon afronden.”
Toch moesten de bezoekers de gelijkmaker slikken kort voor rust. ,,Dat was een slecht moment, want wij hadden wel vertrouwen gekregen na onze voorsprong. We gaven weinig weg en dan is het toch weer even slikken dat het halverwege gelijk is. Zij hadden wel het meeste balbezit gehad, maar met tien man moet je nu eenmaal concessies doen.”
Na de rust kwam Voorschoten’97 voor de tweede keer aan de leiding. Dit keer kreeg de brigade van Ente een pingel en daar wist Jim van der Krogt wel raad mee. Ondanks de geleverde noeste arbeid kon de voorsprong niet worden vastgehouden en ging het dus mis in de slotfase. ,,Doodzonde, want we zijn ons doodrongen van het feit dat onze voorsprong naar de clubs onder ons niet al te groot meer is. Dan schiet een gelijkspel niet zo op. Het is algemeen bekend dat staartploegen zich gaan roeren na de winterstop en dus zal je zelf ook moeten gaan winnen. Dat zat er ook nu weer in. Het kan echter niet zo zijn dat we al zeven keer enkel pech hebben gehad. Het heeft natuurlijk ook met de kwaliteiten te maken. We hebben al de nodige lullige tegengoals moeten incasseren, maar daarbij moet je dus weldegelijk ook bij jezelf te rade gaan.”
Ondanks het feit dat Voorschoten’97, zelfs eerder nog lijstaanvoerder, moeilijke tijden doormaakt, heeft Den Hollander het erg naar zijn zin op Adegeest. ,,Ik wilde dolgraag zien of ik het niveau aan zou kunnen. Zoals bekend ben ik van Oegstgeest overgekomen en ik heb hier heel veel bij geleerd. Het is een fijne club en we hebben een prima groep. Dit is wel mijn plafond en ik heb geen ambities meer op dat vlak. Sterker nog, ik zal na dit seizoen weer terug gaan naar De Voscuyl. Dat heeft niets te maken met deze club, laat dat duidelijk zijn. Enkel heb ik het gewoonweg te druk met mijn werk. Ik zit in de bloemen en de wekker gaat voor mij om 3.30. Wanneer je dan drie keer moet trainen, is dat slopend en dat gaat ook ten koste van mijn sociale leven. Dat kan en wil ik niet meer opbrengen. Uiteraard zal ik er alles aan doen om met Voorschoten’97 de negatieve spiraal om te buigen, maar daarna ga ik toch ook weer graag terug naar Oegstgeest. Daar zitten mijn beste vrienden en die heb ik wel verwaarloosd. Ik weet nu dat ik dit niveau aan kan en ik vind het prachtig dat ik van de trainers de kans heb gekregen om mij hier te bewijzen. Dus ik heb absoluut geen spijt van mijn keuze om het enkele stappen hogerop te proberen.”
Basisopstelling Voorschoten’97: Van der Niet, Verlaan, Michel, Knijnenburg, Owel, Bakker, Jouby, Van der Krogt, Beijersbergen, Guffens, Den Hollander.
