Nacompetitie- Door in een matige wedstrijd te winnen van Siveo ’60 lijkt Hazerwoudse Boys de beste uitgangspositie te hebben om niet te degraderen naar de vierde klasse. Niet dat de mannen van trainer Manfred van den Bosch sterker waren dat de pupillen van coach en voormalig profvoetballer (12 jaar FC Utrecht, 2 jaar FC Zwolle) Herman Verrips. Bepaald niet. De zwartwitten uit Hazerswoude waren het gelukkigst. In een scrimmage kreeg Vito Martens in de 28ste minuut van de eerste helft de bal precies voor de goede voet. Hij aarzelde niet, 1-0. Wellicht een doelpunt van goud.
Na 90 minuten rende Stan van Meurs van Hazerswoudse Boys naar de zijlijn, waar moeder Els hem traditiegetrouw opwachtte. De macaroni die Stan een paar uur voor een wedstrijd thuis pleegt te verorberen, had weer gewerkt. ,,In de tas, moeders”, hijgde hij, ,,drie dik verdiende punten.” De euforie was groot bij Stan en zijn medespelers. ,,Er had meer ingezeten”, vond Stan. ,,Die vermaledijde wind stond nog een doelpunt in de weg. Maar 1-0 is genoeg. We hebben eerder al laten zien dat wij een voorsprong kunnen vasthouden.”
Aderlating
De wedstrijd begon met enig écht vuurwerk, afgestoken door de aanhang van de thuisclub. Achter het doel van de bezoekers hing een spandoek met de tekst DRIE KEER IS SCHEEPSRECHT SIVEO ’60. Kort en krachtig, niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. De club uit het Utrechtse Zegveld vertoont namelijk enige gelijkenis met FC Volendam. De Heen en Weer vaart met enige regelmaat van de 3e naar de 4e Klasse, en terug.
Hazerswoudse Boys trad aan zonder Ruben Windhorst, hij raakte aan de enkel geblesseerd tijdens de training en kwam niet door de warming-up, Koen Plaisier en Robin de Ruiter. Aderlatingen volgens de trouwe supporters. Oefenmeester Van den Bosch had twee man gezet op Stef Kuijer, met 17 doelpunten topscorer van de Zegvelders. Een tactisch sterke zet, de goalgetter bleef onzichtbaar.
Niet zeuren
De in het geel en blauw gestoken bezoekers gingen fel van start. Hun bedoelingen waren duidelijk: geen winst, dan het verlies zo klein mogelijk houden. De aanvallen werden afgeslagen, waarbij ballen richting Woerden en het zwembad van Koudewerk het sportcomplex uit werden geschoten. Ook dat had met de ‘wind van Stan van Meurs’ te maken. Die was ‘stiekem’, dan was ‘ie’ weg en dan weer stak ‘ie’ de kop op.
Op het veld kon worden afgegeven. De ondergrons was haast van beton. Na afloop wuifde Van den Bosch dit excuus weg: ,,Niet zeuren, daar hebben de tegenpartij en ook het arbitrale trio mee te maken.” Gelijk had de trainer, die ook volgend seizoen aan het roer blijft bij Hazerswoudse Boys. Collega Verrips noemde de eerste helft van zijn spelers ‘zwak’. In de rust moet het gedonderd hebben in de kleedkamer van Sport Is Vreugde En Ontspanning (Siveo ’60).
In de tweede akte kroop de achterhoede van de gastheren door het oog van de naald. Laatste man en aanvoerder Bastiaan Brak schoot het leer bij herhaling op maat aan, zonder geslaagde afwerking. En wanneer mannen van beide ploegen goed doorkwamen belandde het leer in de handen van de attente doelmannen, of werd – zoals bij Leo de Ruiter van Hazerswoudse Boys, net voorlangs gekopt.
Status quo
Het werd allengs duidelijk: Siveo ’60 wilde de score niet laten oplopen en de thuisclub probeerde die juist uit te bouwen, maar was machteloos. Ook oog in oog met de goalie lukte het niet. Kennelijk stond er teveel spanning op. beide ploegen willen volgend seizoen simpewel niet in de vierde klasse uitkomen.
Volgende week alles en iedereen van Hazerswoudse Boys naar Zegveld. ,,Het wordt een zware dobber, geen kat in het bakkie”, werd algemeen verwacht. ,,Mijn oma wordt 28 mei 80 jaar”, vertelde Stan van Meurs. ,,Je kunt wel raden welk cadeautje wij haar gaan geven.”
De feestvreugde bij het op deze zaterdag jarige Siveo ’60 trio – Gijs Breedijk (jeugdtrainer) en de supporterstweeling Ton en Hans Steenbergen, werd door het verlies minder uitbundig. ,,Volgende week wordt alles rechtgetrokken,’ klonk het optimistisch uit het vak van Siveo ’60.”
Op naar de ontknoping
Qua kansen was het vandaag fifty-fifty, aldus Manfred van den Bosch. ,,Hoewel, wanneer je driemaal alleen voor de keeper komt….” Hij treurde om het vele balverlies, om het tekort aan gogme en de te geringe opgelegde druk an de tegenstander. En de angst om te verliezen? ,,Nee, dat geloof ik beslist niet.”
Dat lijfsbehoud belangrijk is voor een club als Hazerswoudse Boys mag duidelijk zijn. Iedereen bij de zwartwitten is het er over eens dat een vereniging met de grootte van de Boys niet in de vierde klasse thuishoort. Een terugval zou pijn doen, juist na een seizoen waarin de ploeg van Vanden Bosch dikwijls bewees mee te kunnen met tegenstanders buitenom de top drie.
Moeder Els van Meurs zou macaroni volgens haar aloude recept voor de hele selectie op tafel moeten zetten. Het is een geheim wapen. En het arbitrale trio? Geen kwaad woord over scheidsrechter Herwig van der Maat en zijn vlaggenisten Orlando Fonseca en Tim van Diest. En nu op naar de allesbeslissende return, waarin Van den Bosch tot zijn genoegen opmerkte dat er geen kaarten waren gevallen voor op scherp staande spelers.
Hazerswoudse Boys: Joren van Dijk, Ivo van Aalst, Nick Moerland, Stan van Meurs, Jeffrey Kastelein, Pim Schoonwater, Menno Nieuwhof, Rens Louwers, Leo de Ruiter, Justin Meijer, Ivo Martens (Bart Sol).
Siveo ‘60: Erik Streng, Patrick de Jong, Bastiaan Brak, Jasper de Kruijff, Gert Jan Brak, Danny Groenendijk, Mathijs Brak (Marc Hageman), Martijn Verlaan (Jasper Stolwijk), Gerwin Verlaan (Perry Bunnik), Stef Kuijer, Wesley Voorend.
Biertje na afloop bij de thuisploeg. Volgende week wederom na een succesvolle afloop?
