Op het veld waar ik normaal gesproken de voetballers van ASC zie schitteren zag ik nu een aantal mensen met witte pakken, strohoeden en sommige met leggings acteren. De cricketafdeling van dezelfde vereniging nam afscheid van het aloude terrein aan de Van Duivenvoordestraat. De heren, hoewel op leeftijd en niet allemaal gezegend met het slanke en atletische figuur waar ze ongetwijfeld ooit zo trots op waren, hadden er overduidelijk het grootste plezier in. Het waren de Ajax Vets die nog eenmaal de degens kruisten met de Sparta Vets Combi.
De gemiddelde Nederlander snapt geen jota van het spel en ik was daar een van. Je kunt je inlezen wat je wilt, maar het spel snappen is een ander chapiter. Goed, je weet dat cricket op een na de populairste sport ter wereld is en dat Engeland claimt het spel uitgevonden te hebben edoch nooit wereldkampioen geworden is, maar zelfs een glimp opvangen van de essentie van deze sport is te veel gevraagd.
Gelukkig zijn spelers en publiek zonder uitzondering buitengemeen vriendelijk en doen hun best de leek enigszins op de hoogte te brengen. Er blijkt te worden gebowled, gestumped, er zijn wickets en de umpires zien er streng op toe dat er geen sprake is van Leg Before Wicket, want dan zijn de rapen gaar. Leerzaam, maar daar het spel legendarisch is vanwege de schier eindeloze lijst geschreven en ongeschreven regels en do’s and don’ts doet de uitleg me al snel duizelen. Het mag de middag niet bederven. Sterker nog, zekere vooroordelen worden bevestigd en dat is altijd goed voor je ego. Zo is het een echte gentleman’s sport en wel in tweeërlei opzicht.
Op het veld staan zonder uitzondering manlijke spelers en dames zijn uitsluitend langs de kant te vinden. (de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat zij vooral aandacht hebben voor elkaar en dat is begrijpelijk; het gaat ten slotte om een soort reünie). Ook wat uitstraling betreft gaat het louter om heren op het terrein, een getatoeëerde bodybuilder met gouden kettingen om de nek en oorbellen zou evenzeer opvallen als een giraffe op een aardbeienveld. Het was een leerzame middag en ongetwijfeld zal ik in een verloren moment richting het nieuwe Sportpark Overveer gaan om les twee te nemen van de sport die cricket heet. Het is in ieder geval een oase van rust en beschaving, zaken waar de hectische voetbalwereld in sommige opzichten nog wat van kan leren.
