Gerrit Kransse (68): ,,Alle gekke jongens worden keeper”

   Gerrit Kransse op zijn praatstoel. ‘Wij aan de stamtafel werden de 5e colonne genoemd en ik zou de voorzitter van dat groepje zijn.’

Om nu te zeggen dat de erelijst van voetballer Gerrit Kransse er een is geplaveid met bekers, medailles, vaantjes en vlaggen, om over meer dan geslaagde successen in het buitenland maar niet te spreken… nee. Verder dan het bierelftal is hij niet gekomen. Er kwam een abrupt en onfortuinlijk einde aan zijn sportieve loopbaan. Kransse heeft echter veel, veel meer betekend voor rksv Meerburg dan alleen het trappen tegen een bal.

Gerrit was ‘een late roeping’. Op 20-jarige leeftijd maakte hij zijn debuut bij rksv Meerburg. In het bierelftal verdedigde hij het doel. Met verve. Met ware doodsverachting stortte hij zich op de spits en de bal en wist zijn hok schoon te houden. Alom aandacht binnen de vereniging voor deze geblokte nieuweling. Een moderne Pelk wellicht, verwijzend naar de legendarische Meerburg-keeper van weleer. Tot een grootse carrière zou het niet komen. Er kwam een voortijdig einde aan een zonnig ogende loopbaan binnen de witte lijnen. Daarbuiten werd hij de man vol initiatieven, een organisator pur sang, met een groot hart voor de jeugd en veteranen.

2003 – De aanhang van Ajax en Feijenoord binnen Meerburg lag regelmatig overhoop met elkaar. Ze sloten vrede. Ter onderstreping daarvan werd een reclamebord onthuld met de tekst: ‘Supporters staan de handen in een voor Meerburg 1’. Het is daarna nooit meer tot knokken gekomen. Een geweldig initiatief van Fred Hagenaars, samen met Feijenoorder Gerrit Kransse en Ajacied Jos Silverentand (voorzitter).

Bewusteloos
Toen Kransse het doel verdedigde tijdens een bedrijfsvoetbalwedstrijd en zich met de moed van een kamikazepiloot voor een aanstormende aanvaller wierp, werd hij dusdanig tegen het hoofd geraakt, dat hij – eenmaal uit coma ontwaakt – te horen kreeg nooit meer de kleuren van Meerburg te mogen verdedigen.

Kwam dat bericht hard aan? Kransse: ,,Nee, ik ben een nuchter type, een realist. Voetballen is niet alles zaligmakend, er bleven nog genoeg leuke dingen te doen. En niet vergeten: ik had en heb veel vrienden en kennissen. Ik kom ook uit een groot gezin, ik ben de derde van 12 kinderen.”

1955 – Vier broers Kransse op Willem de Zwijgerschool Leiderdorp. Van links naar rechts:  Gerrit (7 jaar), Klaas (9 jaar), Leen (6 jaar) en Jaap (8 jaar).

Tot zijn tiende woonde Gerrit in de wijk Oosthoek, nu de Rijneke Boulevard. Daarna verhuisden de ouders en het twaalftal naar de St. Willibrordusstraat, ook in Zoeterwoude-Rijndijk. Sinds acht jaar is hij ‘dorper’. Hij noemt de cultuurverschillen tussen Zoeterwoude Rijndijk en Zoeterwoude Dorp ‘groot’. Gerrit houdt het op: ,,In het dorp gaat het er gemoedelijker aan toe.”

Oppositie
Waar Kransse komt, is hij ook aanwezig. Luide stem, dito lach en iedereen groetend. Hij is amicaal en sociaal. Een gouwe vent voor een club. Iemand die het beste voor heeft voor in dit geval, Meerburg.

Ontwikkelingen waar hij bedenkingen tegen had, kaartte hij aan. Een voorbeeld: ,,Ik was altijd in de oppositie, zeker toen Meerburg naar de tweede klasse ging en er betaald ging worden. Wij aan de stamtafel werden de vijfde colonne genoemd en ik zou daar de spreekbuis van zijn. Tijdens de Algemene Ledenvergadering stond het betalen op de agenda. Er waren zo’n 20 leden aanwezig. Een eitje voor ons, dachten we. Mis. Op het moment dat de voorzitter de vergadering opende, kwam de volledige selectie aangemarcheerd. Zo’n 25 spelers hadden zich in het jeugdhonk verstopt. Zij waren voor betaling, dat begrijp je. Wij haalden bakzeil.”

Gerrit Kransse op zijn praatstoel. ‘Wij aan de stamtafel werden de 5e colonne genoemd en ik zou de voorzitter van dat groepje zijn.’

NKS kampen
Meerburg heeft nog steeds het r.k. (Rooms Katholiek) in het vaandel staan, evenals DoCoS. ,,Het hele erge Roomse verband is er tegenwoordig wel een beetje uitgesleten”, schrijft Freek Versteegen (nog steeds te vinden bij de club) in Suetan van Stichting Oud Zoeterwoude, september 2017. Rooms Katholieke sportverenigingen behoorden aangesloten te zijn bij de Nederlandse Katholieke Sportfederatie (NKS). Namens Meerburg schoof Piet Kroon bij vergaderingen aan, het ook Rooms Katholiek getinte SJZ werd vertegenwoordigd door Jan Salomons.

De NKS organiseerde regionale en landelijke activiteiten. Eén daarvan was het NKS kamp. ,,Er waren kampen in Wansum, Den Bosch, Borculo, Huybergen en nog meer plaatsen waar sport en spel beoefend konden worden”, vertelt Kransse, die menig kamp als leider meemaakte. Het kamp waaraan hij de prettigste herinneringen heeft, is dat in De Vliert, de thuishaven van FC Den Bosch.

1977 – NKS zomerkamp in Weert. Gerrit aan de lunch met onder anderen John Schouten, Bart van Cromvoirt en Hans Boom.

In de met zorg gekoesterde clubbladen De Meerburger, vond Versteegen het volgende: ,,Je zult die Rijndijkers die toen 10-12 jaar oud waren maar een week de baas moeten zien te blijven!” Dat lukten de leiders. Hun namen? Naast Gerrit Kransse, Piet van der Geer en Ton Romijn. ,,Die kampen waren ook vormend”, vervolgt Kransse. ,,Er moest gekookt worden, na het eten afwassen en afdrogen. Het keten in de tent hoorde er gewoon bij.”

Duizendpoot
In de loop der jaren heeft Gerrit Kransse menige functie vervuld en de nodige hand- en spandiensten verricht. Een onvolledige opsomming: jeugdcommissielid, bestuurslid, jeugdleider, doener bij het clubblad, lijnenkalker (samen met Leo Dolle en Ed Romijn), schoonmaker van kleedkamers (ook met Leo en Ed), grensrechter bij Meerburg 1, leider van Meerburg 2 (samen met Peter van der Heijden) en mede-oprichter van het Grobbekuiken Toernooi. Grobbekuiken Toernooi? ,,Wat een naam, hè! Dat was een toernooi van onze veteranen tegen NEC uit Nijmegen, een hele happening.”

Jeugdteam van rksv Meerburg. Namen van spelertjes ‘onbekend’. De leiders: Gerrit (links) en Jan Brouwer (rechts).

Lid van Verdienste
Toen Meerburg besloot op zaterdag te gaan spelen, verruilde Kransse de Rijndijkse club voor een andere liefde: wielrennen. Hij vertrok naar Swift. ,,De zaterdag was gereserveerd voor mijn moedertje, vast pandoer,’ legt hij uit. ‘Mijn moeder is mijn alles, ik heb een groot respect en liefde voor haar.”

Toenmalig voorzitter Rob Hogenelst had alle begrip en waardering voor Gerrits besluit en hij werd benoemd tot Lid van Verdienste. Dat is Kransse niet meer.

Leg uit! ,,Ik kwam een tijd later terug bij Meerburg en ontving een brief van de penningmeester of ik maar zes jaar contributie wilde betalen. Daar werd ik zo kwaad over dat ik de Oorkonde heb verscheurd, in een brief heb gedaan en met een pittig briefje heb teruggestuurd aan het bestuur. Daar heb ik tot op de dag van vandaag geen reactie op ontvangen.”

Binnen het grote gezin Kransse werd er niet volop gesport. Waarom niet, weet Gerrit niet. Zijn oudste broer Klaas is nog steeds actief bij RCL (‘Klaas heeft twee rechter handen’) en broer Cor heeft jarenlang bij de rood/witte club het eerste gevlagd. ,,Per seizoen was Cor goed voor minimaal 6 punten”, lacht de veteraan.

De doelman van toen werkt momenteel volop aan een boek over de geschiedenis van Toer- en Wielervereniging Swift. De club die grote wielrenners als Joop Zoetemelk, Gerben Karstens, Nol Kloosterman, Bart Zoet en Jeroen Straathof heeft voortgebracht, bestaat 100 jaar in 2019.

Hij is al een heel eind op weg met wat een dikke pil belooft te worden. Gerrit houdt zich aanbevolen voor foto’s, verhalen en anekdotes voor het boek. g.kransse@ziggo.nl.  Je kunt hem ook bellen (06-123 982 97). Wanneer hij niet opneemt, gaat een band lopen, met de tekst: ‘Ik ben Gerrit, ik steel als de raven’, een hit uit 1973, die Kransse op verrassende wijze brandend actueel houdt.

Bij Meerburg is Kransse niet veel meer te vinden. De club is te groot geworden, de kantine te licht en er is geen stamtafel te vinden. Op zondag, terug van Swift, drinkt hij een biertje bij SJZ. ,,Ja, daar is het nog gezellig”, besluit Kransse.

Foto en scans: J.P. Kranenburg.

Bronnen: Suetan september 2017 en De Meerburger.

Premier League tickets