vrijdag, maart 29, 2024
HomeUit de oude doosOude clubheldenVoetbalscheidsrechter Cor Beij: ,,Voor elke wedstrijd paar keer naar toilet"

Voetbalscheidsrechter Cor Beij: ,,Voor elke wedstrijd paar keer naar toilet”

-

Oude Clubhelden: Cor Beij

,,He, scheids, hoe is het met je hond? Heb je geen hond? Hij is blind en heeft geen hond.” Kom niet bij Cor Beij aan met deze grap, de voetbalscheidsrechter heeft hem al tot vervelends toe moeten aanhoren. De grol heeft een baard zo lang als die van Sinterklaas en de Kerstman samen en die is lang! Hij bedient zich van frisser en meer hilarisch repertoire. Voorbeeld? Toen ADO werd verkocht aan een Chinees, flapte hij eruit: ,,Nu zullen ze hun naam wel gaan veranderen in Gado Gado.” Kijk, dat is adrem, dat is klasse. Voor wie het nog niet weet: Gado Gado is een culinair hoogstandje uit de Aziatische keuken.

Cor Beij (73) is volgens Piet van der Meer, van de Centrale Organisatie van Voetbal Scheidsrechters (COVS),  ‘de oudste, actieve arbiter van Leiden en omgeving, hij is een echte held op het veld’. Dus, wanneer ter afwisseling in deze rubriek eens een scheidsrechter in de schijnwerper moet staan, is de keuze na Piets advies niet zo moeilijk.

Bij gelegenheid van zijn 35-jarig scheidsrechtersschap benoemde de KNVB Cor Beij tot Scheidsrechter van Verdienste. Was getekend: Michael van Praag.

Post en bekenden

Ten Leiderdorpse huize van Cor Beij, telg uit een roemrijk amusementsgeslacht (“Mijn vader kwam uit een gezin met 10 kinderen, 5 werden er artiest en die andere 5 waren ook niet goed bij d’r hoofd”), heeft men zicht op waar bij voorbeeld de geblokte voormalige superprof en trainer Wim Rijsbergen, oud-huisarts en blessure-heler Har Meijer, Het Op Zondag-oprichter  en oud-ASC-er Olaf Hoenson en RCL-voorzitter Kees van der Burg wonen. Oh ja, niet te vergeten:  de evenals haar partijvoorzitter Mark Rutte altijd vrolijk lachende en blij ogende burgemeester Laila Driessen. Cor kent ze allemaal, en zij kennen Cor. Geen wonder, 32 jaar lang sorteerde en bezorgde hij de post, geen stoeptegel van het Dorp aan de Rijn is hem vreemd.

Voetbal en post zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden. Aan de Schipholweg waren voetballers en voetbaltrainers als  Bram en David Brandt, Ab en Henk Braat, Jan Verver, de gebroeders Van Kampen, Roel Pegt, Bert Kort, Leen Neuteboom, Jan van Houten, Peter Piket  – om er een paar te noemen – zijn collega’s. Een maf stelletje? Kom nou, nergens in Nederland waren zoveel voetbaltalent en voetbalkennis op een paar vierkante meter te vinden. Uniek.

Lugdunum

Evenals zijn vader voetbalde de in de Leidse Sophiastraat geboren en al tientallen jaren in Leiderdorp wonende Beij in Lugdunum. Doelman, ook als vader Willem, aan de Haarlemmertrekvaart. ,,Ik was 8 jaar toen mijn vader mij daar lid maakte”, vertelt Cor. ,,Dat kon eigenlijk niet, je moest 10 jaar zijn, maar ik was groot voor mijn leeftijd.” Vanuit de jeugd ging hij over naar het 4e elftal, dat werd later het 2e en tenslotte de selectie.

Het eerste elftal heeft de latere arbiter nooit gehaald. Hoewel, een keer zat hij op de reservebank, maar hoefde niet in te vallen. Hij heeft wel gespeeld met mannen die Lugdunum kleur gaven en groot maakten: Lucas Zirkzee, Wim Roelandse, de niet zo lang geleden overleden Joop de Roo, Henk (Biggetje) de Cler, Hans van der Star, Gijs Collé en Leo Redel.

,,Weet je”, zegt hij nu, ouder en wijzer: voor de hoofdmacht kwam ik tekort. Dat wilde ik eerst niet weten, was boos natuurlijk, maar later begreep ik het en kon ik het accepteren. Ik was een goede 13e man.”

Terug naar de familie, naar zijn zoons en het keepersvirus. Ze verdedigden ook het doel, Robert  tot zijn 14e bij Lugdunum en daarna achtereenvolgens bij VNA (Voetbal Na Arbeid/Vechten Na Afloop), DoCoS (jarenlang in het eerste) en bij vv Hoofddorp, waar hij nu keepercoördinator is. Marco (de naam is een samentrekking van MARjan en COr, de ouders) heeft de hele jeugd doorlopen bij de Kikkers, om vervolgens over te stappen naar andere sport, judo. Daar bracht hij het tot het Nederlands team.

Late roeping

Scheidsrechteren ging Cor na zijn voetballoopbaan. Dat was toen hij al bijna 40 jaar was. Een late roeping dus. Tot zijn 36ste heeft hij gevoetbald. Na een pauze van 2 jaar, pakte hij het scheidsrechteren op. Niet in Café Aniba op de hoek van de Herenstraat/Witte Singel volgde hij de cursussen, nee, die werden gegeven bij de KNVB in de Leiderdorpse Bloemerd.  Zijn begeleider was Chiel Slierings, die hem  meenam naar wedstrijden waar hij de scheidsrechter moest beoordelen en hem examineerde. Dat ging hem allemaal goed af, bij Lugdunum had Beij al menige vriendschappelijke wedstrijd geleid.

Via de Leidse Voetbal Bond (LVB) ging Cor over naar de KNVB en bracht het daar als assistent tot de 1ste klasse. Hij vindt zich geen sprinter á la Nelli Cooman. Hij moest het van zijn diagonalen hebben. Dolblij was Cor bij dode spelmomenten, kon hij even op adem komen.

Het onderzoek naar het uitproberen van nieuwe spelregels is hem niet  ontgaan. De FIFA wil meer vaart in het spel brengen. Het moet allemaal sneller en aantrekkelijker voor het publiek worden. Marco van Basten is daarmee belast. Laatst heeft de legendarische Ajacied in Lisse enkele mogelijke veranderingen uitgeprobeerd.

,,Intrappen van de bal in plaats van ingooien. Daar ben ik voor. Dat voorkomt tijd rekken en kluitjes spelers bij de zijlijn. Bij een vrije trap niet meer wachten op het fluitsignaal van de scheidsrechter, is ook prima. Alleen vraag ik me af of ik dat tempo nog kan bijbenen. Dat betwijfel ik.”

Tijdens de thema- en spelregelavonden komen tal van onderwerpen aan de orde. Dan komen er bekende namen spreken, Vink, Jol, van Swieten. Over zijn conditie hoeft Cor Beij zich nog geen zorgen te maken. Laatst kwam er een trainer na het laatste fluitsignaal naar hem toe, gaf een hand, bedankte hem voor de leiding en vroeg hoe oud hij was. Daar maakt Beij geen geheim van. 73. ,,Mijn hemel”, zei de coach, ,,jij hebt meer conditie dan menige speler van mij.” Cor glom, van oor tot oor.

Na een afwezigheid van 25 jaar promoveert RCL in 2011 onder trainer Frank Bloemendaal (2e van links) via de nacompetitie naar de 1ste klas KNVB. Beij was toen elftalleider, Alex Redel (assistent-trainer). De Technische Commissie bestond uit Bram Brandt, Peter Piket en Jan van Houten. Keeperstrainer René van Giezen balt zijn vuist, van blijdschap.

Verwarring

Dat zijn conditie voor het niveau waarop hij nu acteert (2e elftallen, reserve 2e klasse) op peil is, heeft de Leiderdorper te danken aan de trainingen bij de COVS. Op dinsdag- en donderdagavond. De afgetrainde kilometervreter Piet van der Meer (“Wanneer hij gaat slapen, ligt er meer aan kleding op de stoel, dan er in  bed stapt”) neemt de jonge gasten onder zijn hoede, Cees van der Werff gaat met de ‘ouwe lullen’ aan de slag. De coopertest is en blijft een graadmeter voor het bepalen van conditie. Cor loopt in 12 minuten nog altijd rond de 2000 meter. Daar nemen ze bij de COVS hun petje voor af.

De kleding van de scheidsrechter is de laatste jaren ook een onderwerp van belang. Zo beschikt Beij over 5 verschillende tenues, zwart – dat wil Sylvana Simons afschaffen – zwart/grijs, blauw, geel en groen.

Op vrijdagavond weet Beij welke wedstrijd hij moet fluiten. Dan gaat hij naar de websites van de clubs om te zien hoe hun tenue eruit ziet. Dan selecteert hij twee kleuren voor zichzelf, die sterk afwijken van de clubkleuren die hij gaat ontmoeten. Vaak komt het voor dat 2e elftallen de kleuren dragen van de sponsors. Dat kan verwarring geven. Zoals laatst toen de doelman kleding, vooral de sokken,  droeg die qua kleur absoluut voor problemen kon zorgen. Bij een scrimmage voor het doel bijvoorbeeld. Beij vertelde hem iets anders aan te trekken. ,,Over 10 minuten op het veld”, liet hij weten. Maar de keeper  had geen tweede set en al helemaal geen andere sokken bij zich. Met 11 man zonder doelman spelen? Gelukkig kon de tegenstander het probleem oplossen.

In de tas op wieltjes (“Het lijkt wel of ik elke week op vakantie ga”) zitten dus de tenues, verder twee fluiten (met erwt), twee tossmunten van de KNVB, een scoreblok met 2 pennen, 2 gele en 2 rode kaarten, zeep, shampoo, baddoek, washandje.

Op alles voorbereid. In zijn tas op wieltjes: altijd 2 paar voetbalschoenen, 1 voor natuurgras, 1 voor kunstgras.

,,Ik kijk elke week weer uit naar het weekend, lekker in de wei lopen, een leuke wedstrijd leiden en na afloop een biertje.” Kan het enthousiaster? ,,Ik stop met fluiten wanneer ik er 4 tot 6 weken  geen plezier meer in heb, maar dat is voorlopig niet het geval.”

Voor iedere wedstrijd is er nog een ritueel, onthult  de neef van de Zangeres Zonder Naam: ,,Zo’n uurtje van tevoren moet ik altijd poepen, vaak zelfs 2 of 3 keer.”  Dat duidt op een gezonde spanning, las hij ooit ergens. Mensen die een toespraak moeten houden, moeten optreden of examen moeten doen, hebben er ook mee te maken. Wanneer deze letterlijke ontlading met succes is afgerond, kan Beij opgewekt, welgemoed en vol vertrouwen de arena betreden. Hij is er dan echt klaar voor.

Scheldpartij

In zijn lange loopbaan heeft Beij slechts twee wedstrijden moeten staken. Bij een duel liep het uit op een ware veldslag. Cor pakte de bal en verliet het veld. De andere wedstrijd speelde zich af in Oegstgeest. Daar vond ook een handgemeen plaatst, met over en weer de ergste scheldpartijen. Ook hier trad de leidsman kordaat op en ging douchen. ,,Wat mij enorm ergert, is wanneer het k-woord wordt geroepen”,  aldus Beij. ,,Dan maak ik korte metten en stuur de speler resoluut het veld af.” Bij een jeugdwedstrijd gedroeg een vader zich agressief, Beij floot af, liet de man verwijderen en hervatte het spel.

Humor tot het laatst: ,,Ik wilde eigenlijk advocaat worden, maar ik paste niet in de fles.” Er loopt iemand voorbij die bibberend ‘Koud, hè!’ zegt. Cor reageert onmiddellijk met: “Koud? Koud? Weet je waar het koud is? In Rusland, daar naaien de kleermakers onder de dekens.”

Scheidsrechter Beij is daar waar de bal is. Hier is Martin Boom (RCL) in de aanval in een oefenwedstrijd tegen Monster.

Van het ene op het andere moment is hij serieus: ,,Ik ben gezegend, weet je dat. Ik heb een geweldige vrouw, al 52 jaar; 2 zonen, 5 kleinkinderen en 2 achterkleinkinderen. Allemaal gezond.”

Om moeiteloos relativerend te vertellen dat in kringen van de COVS  het verhaal gaat, dat hij de allereerste betaalde scheidsrechter was. Cor kreeg betaald wanneer hij beloofde niet te komen.

Even later rijdt Cor naar het ziekenhuis. Voor controle. Marjan heeft een nieuwe knie gekregen.  Elke dag lopen ze een paar keer rondjes. Dat staat op de revalidatieschema’s van Leroy van Westrienen. Leroy van Westrienen? Ja, die, hij is als fysiotherapeut verbonden aan het Alrijne Ziekenhuis en de onverzettelijke verdediger in het vlaggenschip van RCL. Niet alleen de bal, ook de cirkel is rond.

 

Met dank aan Marcel Brasker

Foto’s: Frans Brocken, Jilles de la Rie

Actuele foto’s: Joop Wesseling

 

 

 

 

Must Read