Voorschoten- Het gehele seizoen heeft Voorschoten’97 deel uit gemaakt van de drie zwakste broeders van de eerste klasse B en op de slotdag kon de ploeg van André Lourens de dans niet ontspringen om zich alsnog via de nacompetitie mogelijkerwijs in veiligheid te spelen. Op eigen veld was de amateurtak van Feyenoord ruim te sterk (1-5) en omdat SVC’08 een punt ophaalde bij ARC eindigden de groengelen ondanks een wat betere eindfase van de competitie als voorlaatste en zo zal het volgend seizoen moeten uitkomen in de tweede klasse.
In het seizoen 2000/2001 kwam Voorschoten’97 voor het laatst op dat niveau uit, waarbij aangetekend dient te worden dat er ondertussen twee niveaus zijn toegevoegd aan de voetbalpiramide. De fusieclub speelde daarna twaalf seizoenen in de eerste klasse en drie keer mocht het zichzelf hoofdklasser noemen. Dit seizoen bleek de eerste klasse te machtig. Aan het eind van het vorige seizoen verdween een grote groep spelers en hun vervangers konden het te vaak niet belopen. Trainer Lourens sprak al vroeg uit dat het een lastige klus zou worden en ‘Mister Forum Sport’ kreeg gelijk.
,,Daarbij heeft het ons niet bepaald mee gezeten. Het voert te ver door om alle tegenslagen op te noemen, maar we hebben niet al te vaak gebruik kunnen maken van Chris de Lange en Michael Owel, juist twee spelers die al eerder op een hoger niveau acteerden. Jordy Manuputty, niet de minste bij ons, raakten we na de winterstop ook nog eens kwijt vanwege een wereldreis. En we moesten het doen met jongens die langere tijd reserve tweede klasse hebben gespeeld. Wat dat betreft was het vooral een leerjaar.”
De immer reële trainer, die alle vertrouwen geniet van de club, moest al met al werken met een kwalitatief povere groep en dat bleef niet zonder gevolgen. Voor de winterstop was het puntentotaal van zeven al ronduit zorgwekkend te noemen en de kentering bleef in het tweede deel (te) lang uit. Voorin was de scherpte dikwijls te ver te zoeken en in defensief opzicht rammelde het eveneens niet zelden. Een degradatie is dan simpelweg verklaard.
Toch startte Voorschoten’97 hoopvol. Hamza Chikhi, een belangrijke kracht aan de voorzijde maar dit keer ook matig acterend, kreeg al na een minuut een grote kans. Zijn inzet ging net naast. Een kans even later van Qendrim Gashi was zo niet nóg groter, maar scoren is dit seizoen nu eenmaal niet zoals aangegeven het handelsmerk gebleken. Bij de eerste de beste poging tussen de palen knikte Paul Norbruis de 0-1 binnen aan de andere kant.
Halverwege leefde de thuisploeg nog wel, maar kort na rust prikte Lucas van Oeveren raak en vanaf dat moment speelden de Rotterdammers met de gastheer. Er wordt nog gehoopt op een ontsnappingsclausule met een overwinning van ARC op SVC’08. Joey Lauhouh bracht even hoop, maar al snel tekende de concurrent van Voorschoten’97 voor de gelijkmaker. Na de rust hield SVC’08 eenvoudig stand en kregen Lourens en de zijnen niet de hulp om alsnog een beslissing te kunnen afdwingen middels een extra onderonsje.
,,We wisten dat we zelf moesten winnen, maar SC Feyenoord was drie maten te groot en het zat er simpelweg niet in. Dat is tegen, in mijn ogen, de beste ploeg geen schande. Over het geheel genomen was het seizoen voor ons te zwaar. Soms moet je een stap achteruit zetten om er vervolgens weer drie naar voren aan toe te voegen”, sloot de toch montere Lourens af.
Voorschoten’97-SC Feyenoord 1-5 (0-1). 16.Norbruis 0-1, 50. Van Oeveren 0-2, 62. Van Oeveren 0-3, 64. Norbruis 0-4, 72. Bakker 1-4, 80. 1-5 Norbruis. Scheidsrechter: De Mik. Toeschouwers: 200.
Voorschoten’97: Van der Niet, Simonis (66.Valies), Koek (56. Constancia), Apaydin, Isik, Van Paasen (56.Blazquez), Gashi, Bakker, Chikhi, Koning, Michel.
Bron: LD/HK
Foto’s: met dank aan Haagsamateurvoetbal.nl
