Tweede klasse C (zaterdag)- Hoewel Voorschoten’97 een ontaard moeizaam seizoen beleefde , waarbij degradatie at the end onvermijdelijk was, bleef André Lourens altijd positief en optimistisch in ’16-’17. Zo was de trainer van Voorschoten’97 nu ook graag begonnen, maar de eerste speeldag leverde voor hem louter teleurstelling op. Die Haghe profiteerde van de perikelen bij de groen-gelen en won met 2-1. Lourens was zwaar ontstemd en stak dat bepaald niet onder stoelen of banken.
,,Het was niet een beetje slecht, maar echt bar en boos slecht. Toen ik ’s morgens uit mijn bed stapte was ik optimistisch gestemd en ik had er alle vertrouwen in dat we de goede lijn van de bekerwedstrijden zouden kunnen doortrekken. Maar vanaf de bespreking ging het al fout. Drie spelers waren te laat. Ja, je hoort het goed. Wat de smoezen ook waren, ik kan daar helemaal niets mee. Doordat we sancties moesten nemen moest het elftal op zes plaatsen gewijzigd worden en vanaf dat moment had ik al flink de smoor in. Bepaalde spelers moesten noodgedwongen op een andere positie spelen en dat pakte niet bepaald gunstig uit. Ik vind dan ook dat de drie spelers het team hebben laten staan. En erger nog, wat dacht je van onze vaste supporters? Die hadden juist weer geloof terug na de voorbereiding dat we er een leuk seizoen van kunnen gaan maken en dan krijg je dit. Dat een aantal van hen in de rust is vetrokken kan ik begrijpen. Dit gebeuren is voor mij onbestaanbaar.”
De boosdoeners waren Kai Vijlbrief, Nick Guijt en Yannick Lampo. Doordat Lourens het drietal niet van meet af aan kon laten starten verkasten onder meer Djiri Michel en Sem Simonis naar andere posities. Donovan Valies moest spelen en was eigenlijk nog niet fit hetgeen ook van kracht was voor Tim Koning. Tot overmaat van ramp viel Qendrim Gashi al snel uit met een hamstringblessure. ,,De Wet van Murphy. Dit alles maakte dat we geen moment in ons spel kwamen en al snel achter de feiten aan liepen. Die Haghe hanteert een spelwijze van ‘van dik hout zaagt men planken’ en daar anticipeerden we absoluut niet goed op. Daardoor liepen de frustraties gaandeweg hoog op en dat alles voert terug op de voorbereiding naar de wedstrijd. Mijn voetbalhart bloedt als voetbaltrainer. Hier kan ik echt niet tegen en je vraagt je ook af waar je dan precies alle tijd voor opoffert. En nogmaals; dat is extra zuur omdat het in de voorbije weken juist zo goed liep. De voorbije jaren verloor Voorschoten’97 alles in de beker en nu hebben we prima wedstrijden afgeleverd. Zo speelden we ook een combinatieteam van RKAVV in een oefenpot nog van de mat.”
Dat Richard Bakker er na de rust nog 2-1 van maakte vanaf de stip was een doekje voor het bloeden. ,,We hebben op zich nog wel kansen gehad, zowel voor rust als daarna. Koning had kunnen scoren en Guijt, die nog inviel, had de 2-2 op zijn hoofd. Maar dat is van ondergeschikt belang in mijn ogen. De dag was al verziekt. Ik voel me hier als trainer verantwoordelijk voor en dus baal ik als een stekker. Schandalig. De excuses gaan dan ook uit naar de supporters. Hier is het laatste woord intern nog niet over gesproken.”
Voorschoten’97 kwam dus nog wel in de buurt van en beter resultaat, maar de keuzes werden bijna onophoudelijk, aldus de trainer, verkeerd gemaakt. ,,Dat alles zal vanaf volgende week anders moeten. SVC’08 is de volgende tegenstander en ik hoef niet uit te leggen dat er dan een volstrekt ander Voorschoten’97 zal moeten staan. Zo niet dan verdien je niets en hebben we al vroeg een groot probleem.”
Opéstelling Voorschoten’97: Van der Niet, Manuputty, Valies (Lampo), Simonis, Michel, Van Paasen, Bakker, Gashi (Guijt), Chicki, Koning, Sno (Vijlbrief).
