Sinds vorig seizoen is er een samenwerkingsverband tussen onze redactie en het Leidsch Dagblad. Elke woensdag wordt het Leidse voetbal in de krant extra uitgelicht met uiteenlopende berichtgevingen. Deze week stond het volgende interview op papier. Nu nog even via deze website (en nog iets uitgebreider zelfs), voor belangstellenden die het artikel (nog) niet lazen. In de schijnwerpers Brian Thong van Football Factory.
Het scheelde niet veel of Brian Thong had nu bij Reading gespeeld. Door een bovenbeenblessure werd de middenvelder afgetest in de slotfase van zijn stage en nu moet de in Phanat Nikhom (Thailand) geboren speler het doen met Football Factory. Ofwel geen Championship in Engeland, maar een vierdeklasser op zaterdag in West II. Thong is er niet minder gelukkig door.
,,Ik bal nu zonder stress bij een ontspannen club. Dit jaar kijk ik aan hoe het gaat en daarna zie ik wel verder. Omdat ik al vroeg in mijn leven te maken kreeg met een BVO en alles wat daar aan intensiteit bij hoort, ben ik er wel even klaar mee. Wanneer Reading door was gegaan, had ik daar vol voor gegaan. Laat daar geen misverstand over bestaan. Het liep echter uit op en teleurstelling en daar heb ik me bij neergelegd. Als het moment mocht komen dan sta ik open voor een gesprek bij een club die hoger speelt, maar ik had nu geen zin om bijvoorbeeld bij Quick Boys te gaan spelen. Die spelen door het hele land en dat zag ik niet meer zitten.”
Toen Thong een half jaar was vluchtte hij met zijn familie uit Thailand. Het was daar onveilig. Met ouders en broer en zus kwam hij terecht in Limburg en op zijn vijfde ging de bal rollen. Zijn ouders wonen overigens nog steeds in het zuiden des lands. ,,Ik had geen sprankje talent. Pas later begon ik het te snappen en ontwikkelde ik mezelf. Dat was bij vv Schaesberg. Met mijn broer moesten we de keuze maken tussen tennis en voetbal. Tennissen konden we best aardig. Het werd dus alsnog voetbal en op mij elfde werd ik gescout door Roda JC en daar ging het rap. Ik stak er boven uit en speelde telkens een jaar boven mijn lichting. Ik was compleet verrast dat Feyenoord opeens aanklopte. Ik heb nog gespeeld met jongens als Jean-Paul Boëtius, Terence Kongolo, Nathan Aké en Karim Rekik. In die tijd woonde ik met een huisgenoot in een appartement in Rotterdam. Op die leeftijd werd ik vroeg rijp. We moesten alles verder zelf doen. Aanvankelijk dacht ik ‘wauw, wat gaaf dit allemaal’. Maar na een tijdje kreeg ik heimwee. Mijn familie begon ik meer en meer te missen. Daarnaast was de sfeer in het zuiden gemoedelijk, terwijl je bij een grote club in dit deel van het land veel op je flikker krijgt. Ik heb het vijf jaar volgehouden al met al.”
Daarna keerde de nu op de Vrijheidslaan in Leiden wonende en Bio Pharmaceutische wetenschappen studerende 23-jarige Thong terug naar Roda JC. Dat werd geen succes. Reading had het vervolgens kunnen worden, maar blessureleed zette een streep door een nieuwe opleving in zijn voetballoopbaan.
,,Dat ik het niet of nog niet heb gered betekent niet dat ik jaloezie in mij heb naar spelers die wel zijn doorgebroken. Ik kan juist genieten van spelers waar ik mee speelde die het wel hebben gered. Het is toch prachtig dat Vincent Jansen waarmee ik onder meer heb gespeeld nu bij Fenerbaçhe zit? Voor mij is het bij een debuut gebleven in de Jupiler League. Dat was met Roda JC tegen Volendam in die jaren. De trainer zag het echter niet met mij zitten en het plezier verging mij. Ook heb ik het nog even mogen proberen op stage in Vietnam. De taalbarrière was echter lastig en het was vooral rennen, rennen en nog eens rennen op de trainingen.”
Het voornaamste voor Thong is dat dit plezier weer terug is bij de studentenclub in Leiden. ,,Natuurlijk gaat er nog een hoop fout en is het een ander niveau dan ik lange tijd gewend ben geweest, maar ik zie een vooruitgang en we hoeven zeker niet zo laag te eindigen dan in de voorbije jaren het geval was.”
