De KNVB wil voortaan stadsmariniers, reservisten of voormalige agenten inzetten bij risicovolle amateurwedstrijden en probleemclubs. Deze mensen, die hun mannetje weten te staan, moeten de oren en ogen van de bond zijn op plaatsen waar eigenlijk niemand wil komen. Dat zegt directeur amateurvoetbal Jan-Dirk van der Zee tegen Nieuwsuur, dat afgelopen weken onderzoek deed naar geweld in het amateurvoetbal.
Bron: Nieuwsuur: https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2260974-stadsmariniers-en-oud-agenten-naar-risicowedstrijden-in-amateurvoetbal.html
Een rechtsback die de bal onder zijn voet door laat glippen, dat kan en dat mag een keer. Een spits die een riante kans mist? Normaal maakt hij zo’n bal, dus het is hem vergeven. De nummer tien die een volkomen mislukte pass geeft, hij heeft er daarvoor zoveel panklaar gelegd, van mij mag dat hoor. Alle begrip voor spelers, ook uit de laagste klassen, die hun fouten maken. Vooruit, er wordt langs de lijn wel eens gemopperd of er wordt lollig gevraagd of de dozen nog om zijn schoenen zitten. Maar oh wee, als de scheidsrechter een fout maakt. Het schuim verschijnt op de mond van de supporters van de partij die zich benadeeld voelen. Elk fluitsignaal wordt vanaf dat moment door een wel heel gekleurde bril beoordeeld en valt altijd in zijn nadeel uit. De meest gruwelijke verwensingen worden zijn deel. ,,Aan de hoogste boom met die eikel”, ‘Laat die vent de k….r krijgen”, en meer, veel meer valt te horen van de lieden langs de kant.
En het blijft niet bij de ‘heren’ langs het veld. Diezelfde rechtsback, spits of nummer tien laten in woord en gebaar merken dat de winst vandaag niet voor hen is door het volkomen falen van de scheidsrechter. Niet de foute passes, mislukte combinaties, het verkeerd beoordelen van de bal of het missen van enorme kansen zijn de oorzaak van de nederlaag, maar de scheidsrechter. Hij en hij alleen besliste de match. ‘Die man moet zo’n fout niet maken! ‘Kom op zeg, een blinde zag zelfs dat het rood was’. ‘En dat was toch zeker buitenspel?’ Fouten van een speler op het niveau van pakweg de derde of vierde klasse of in alle niet standaardklassen worden getolereerd, die van de man in het zwart niet. Elke beslissing wordt onder een vergrootglas gelegd en bij de geringste twijfel uitgelegd als een bewuste beslissing tegen de club. Bleef het daar maar bij, maar de wekelijkse praktijk is anders. Scheldpartijen, beledigingen en bedreigingen zijn aan de orde van de dag. Ook geweld wordt niet uit de weg gegaan. Dit kunnen de vaste volgers van het amateurvoetbal helaas met regelmaat constateren. De NOS toonde in Nieuwsuur hoe droevig het is gesteld.
Vergeten lijkt het geval van de grensrechter Nieuwenhuizen die werd doodgeschopt. Als ik het stuk lees en de reportage bekijk komen er twee vragen bij me op: is een wedstrijdje in het amateurvoetbal zo belangrijk om iemand dood te wensen, te bedreigen of zelfs fysiek te belagen? Wat bezielt de huisvaders, de lieve broers, de zorgzame opa’s om zo over de grens te gaan? Een tweede vraag is natuurlijk wat het iemand bezielt om nog met een fluit het veld op te gaan om een pot voetbal te leiden? Masochisme of liefde voor het spelletje, wetende dat er amper of geen begrip is als hij een keer mis zit? Het is een illusie om te denken dat spelers en toeschouwers vanaf volgende week het fluiten van de scheidsrechter stilzwijgend accepteren. Het wat meer aanvaarden van beslissingen die jou niet bevallen lijkt me niet te veel gevraagd. Professionele scheidsrechters met hulp van zijn assistenten langs de lijnen plus de vierde en vijfde man én nog eens de VAR; ook zij zitten er wel eens naast. Laat staan de man met de fluit bij een doorsnee amateurclub.
